Με το πρωτοποριακό τους βήμα να τοποθετήσουν την Ιερή Αρχιτεκτονική τους πάνω στους ναούς, οι Έλληνες τους μετέτρεψαν σε θειες βιβλιοθήκες, πρώτα από όλα απεικόνιση των Θεών τους και κατόπιν του ιδίου του ανθρώπου και της έντονης διάθεσης του να βρεθεί κοντά στο Θείον. Αυτός είναι ένας ακόμη λόγος που οι ναοί φαίνονται ελαφρύτεροι της ύλης, διότι συνδέονται με τον ουρανό.
Ο άνθρωπος είναι η <<απλούστερη>> μορφή εξέλιξης που επάνω της αντανακλάται η εικόνα του μακρόκοσμου, του ιδίου του Σύμπαντος και των καρπών αυτού, των θεών, καθώς είναι γεννήματα του κόσμου και διευθετητες του. Αυτός είναι ο κόσμος που ο άνθρωπος θέλει να φτάσει- συμφώνα πάντα με την ελληνική κοσμοθεαση. Όσο πιο καθαρός , εξελιγμένος και καλλιεργημένος πνευματικά είναι ο άνθρωπος, τόσο ακριβέστερα θα παρουσιάζεται η εικόνα του Σύμπαντος. Το Σύμπαν είναι η κοσμική μήτρα των θεών και αυτοί των ανθρώπων, όπως μας λέει ο Ερμής ο Τρισμέγιστος.
Η ανέγερση ενός ναού, λοιπόν, για τους Έλληνες, πέρα από την προστασία του ειδώλου, της απεικόνισης του Θεού, σημαίνει και τη χειραψία του Θεού με τον άνθρωπο.
Το πώς ο ένας τείνει το χέρι στον άλλον μπορεί να εξηγηθεί και επιστημονικά. Κάθε σώμα εκπέμπει συνεχώς ακτινοβολία, ορατή και αόρατη, στο διάστημα. Έτσι, το διάστημα πλημμυρίζει αντίτυπα του κάθε σώματος, της κατάστασης, της κάθε δράσης. Αυτές οι << φωτογραφίες>> που εκπέμπονται συνεχώς, ταξιδεύουν στο διάστημα με την ταχύτητα του φωτός, αφού ουσιαστικά αποτελούνται από φωτεινή ακτινοβολία.
Με αυτές τις φωτογραφίες ο Θεός <<γνωρίζει>>. Αλλά για να γνωρίζει και ο άνθρωπος <<χρειάζεται >> μια <<φωτογραφία>> του Θεού και αυτήν την αποκτά στην περικαλλή – αρχιτεκτονική των συμπαντικών βιβλιοθηκών – ναών του, επικοινωνεί μαζί του μέσων των βωμών του, τον αντιλαμβάνεται μέσω των μυήσεων. Έτσι οι ναοί γίνονται καθρέπτες του Σύμπαντος και , κατά συνέπεια, των θεών , που τον βοηθούν στην πραγματική του οδοιπορία προς το να γίνει ολοκληρωμένη συνείδηση, δηλαδή θεός. Ο λειτουργικός συντονισμός ανάμεσα στον άνθρωπο και στον ναό δημιουργεί μια αλχημιστική δράση για τη μετάλλαξη της απλής συνείδησης ( αυτής που ζούμε) σε ολοκληρωμένη – τελειωμένη.
Ας δούμε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα για το πώς ο ανθρωπινός μικρόκοσμος είναι φτιαγμένος κατ’ εικόνα του μακρόκοσμου η, αν θέλετε, <<κατ’εικονα και ομοίωση>>. Δεν είναι τυχαίο που η κλίση του επιμήκη άξονα της ανθρώπινης καρδίας πάνω στο επίπεδο του διαφράγματος είναι περίπου η ιδία με την κλίση του άξονα της Γης πάνω στο επίπεδο της εκλειπτικής. Ούτε είναι τυχαίο ότι η διάρκεια του Μεγάλου Έτους των 25.920 χρόνων συμπίπτει περίπου με το μέσο όρο διάρκειας της ανθρώπινης ζωής που είναι 70 – 72 χρόνια, εκφρασμένο σε ημέρες. Η αναπνοή μας γίνεται 18 περίπου φορές το λεπτό, δηλαδή σε ολόκληρο το 24ωρο έχουμε 25.920 αναπνοές. Αυτά είναι μερικά μόνο παραδείγματα ανάμεσα στο μακρόκοσμο και το μικρόκοσμο.
<< Όπως είναι επάνω, έτσι είναι και κάτω>>. Η << ο δρόμος που ανεβαίνει και ο δρόμος που κατεβαίνει είναι ένας και ο ίδιος δρόμος>>. Εξαρτάται δηλαδή πάντα από την οπτική μας γωνία και τη θέση αναφοράς μας. Αυτή η αρχή της αναλογίας η της αντιστοιχίας είναι ένα από τα σημαντικότερα κλειδιά που έχει ο άνθρωπος στη διάθεση του για να διασχίσει το μακρύ και δυσκολοδιάβατο δρόμο που θα οδηγήσει τη συνείδηση του προς το να γίνει ολοκληρωμένη – τετελεσμένη. Ο δρόμος που οδηγεί στην ταύτιση με το Παν.
 |
| ΣΠΕΙΡΑ |
Αυτή η εσωτερική άτροπος, όπως λέγεται αλλιώς, της πνευματικής εξέλιξης έχει σπειροειδές σχήμα, όπως ο γαλαξίας μας, όπως το νερό που στριφογυρίζει να φύγει από το σιφόνι, που σε κάνει να πλησιάζεις όλο και περισσότερο προς το κέντρο, προς το Φως της Αλήθειας, προς τη Θεότητα. Οι τελετουργικοί χοροί που γίνονταν στην αρχαιότητα στους ιερούς χώρους αποτελούνταν από μια ομάδα που σχημάτιζε κύκλο, ο όποιος κατά τη διάρκεια του χορού σπείρωνε προς τα μέσα η προς τα έξω. Οι χοροί αυτοί συμβόλιζαν τη διαδικασία της πνευματικής εξέλιξης της ανθρώπινης συνείδησης προς το Θεό, προς το Κέντρο, σε αντιστοιχία πάντα με το χορό των πλανητών γύρω από τον Ήλιο. Το ίδιο συμβολισμό βλέπουμε σήμερα στο χορό του Ησαΐα, όταν ένα ζευγάρι παντρεύεται, καθώς επίσης και στους περισσότερους αρχαίους και συγχρόνους δημοτικούς χορούς.
ΙΕΡΑ ΕΛΛΑΣ, ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΑΓΝΩΣΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, εκδόσεις ΑΡΧΕΤΥΠΟ,Η ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ, ΜΕΡΟΣ 3,ΣΠΥΡΟΣ ΜΑΚΡΥΣ, σελ.103-104
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου