Κατά την διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου η εποπτεία της ελληνικής επικράτειας είχε μοιραστεί από τρεις στρατούς κατοχής. Οι Βούλγαροι είχαν αναλάβει την ανατολική Μακεδονία και Θράκη, συμπεριλαμβανομένων της Σαμοθράκης και της Θάσου. Οι Ιταλοί είχαν αναλάβει τη δυτική Ελλάδα και ορισμένα νησιά των Κυκλάδων και οι Γερμανοί την υπόλοιπη χωρά. Μια έκθεση του υπουργείου παιδείας, του 1946, αναφέρει πως οι κατοχικές δυνάμεις συναγωνίζονταν στην λεηλασία αρχαιολογικών χώρων, μουσείων και συλλογών και επιδίδονταν σε συστηματικές ανασκαφής. Οι εισβολείς είχαν επιστρατεύσει αρχαιολόγους οι οποίοι προχωρούσαν σε αρχαιολογικές έρευνες χωρίς την ελληνική επιστασία και συντόνιζαν την αρχαιοκαπηλία, εξάγοντας τα πολύτιμα ευρήματα στο εξωτερικό. Όταν η ελληνική, Αρχαιολογική Υπηρεσία έστειλε κάποια επιστολη διαμαρτυρίας η οποία ανέφερε πως οι αρχαιότητες που ανακαλύπτονται πρέπει να παραμένουν σύμφωνα με τους νόμους στην Ελλάδα, οι Ναζί την επέστρεψαν με την εξής σημείωση: << για να μην πάρετε σκληρότερη απάντηση>>. Άλλωστε το είχε επισημάνει και ο Κικέρων: <<οι νόμοι σιωπούν σε ώρα πολέμου>>.
Ο Χίτλερ ονειρεύονταν με τους λεηλατημένους αρχαιολογικούς και καλλιτεχνικούς θησαυρούς, από τις κατεκτημένες χώρες της Ευρώπης και τη Ρωσία, να δημιουργήσει το σπουδαιότερο μουσείο στον κόσμο, το μουσείο Φυρερ.
Το 1990 υπογράφηκε συμφωνία μεταξύ του Γερμανού Καγκελάριου Κολ και του Ρώσου Πρόεδρου Γιέλτσιν, για την επιστροφή των έργων τέχνης που είχαν κλαπεί και από τις δυο πλευρές κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Φυσικά η χώρα μας δεν έκανε καμία σοβαρή ενέργεια για την επιστροφή των δικών της καλλιτεχνήματα, ούτε ποτέ αξίωσαν οι κυβερνήσεις της πολεμικές αποζημιώσεις.
Μυθικοί θησαυροί. Ο χρυσός των Ναζί, ΟΙ ΝΑΖΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, Ιωαννης Χ. ΜπαΪιμπακης.σελ175 – 176.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου