Ο Πίνδαρος γραφεί ότι η θεά Αθηνά έδωσε στους Ροδίτες το χάρισμα να είναι οι καλύτεροι τεχνίτες της Γης. Το νησί του Ήλιου, ο θεός στον οποίο λέγεται ότι ήταν αφιερωμένος ο Κολοσσός της Ρόδου, έχει συνδεθεί και με ένα ακόμη μύθο, τον οποίο αναφέρει και πάλι ο Πίνδαρος. Σύμφωνα με αυτόν, οι πρώτοι κάτοικοι της Ρόδου ήταν οι Τελχινες, γιοι του Ηλίου, που δεν ήταν άνθρωποι ούτε θεοί, αλλά πλάσματα αμφίβια που άλλαζαν μορφές, μεταμόρφωναν τα πάντα γύρω τους και κατείχαν τα μυστικά της κατεργασίας των μετάλλων. Ίσως εκεί, μεταξύ της μυθοπλασίας και της πραγματικότητας, της λαϊκής παράδοσης και της ιστορικής αλήθειας, να βρίσκεται κρυμμένη η λύση του μυστηρίου για το ποιοι πραγματικά και κάτω από ποιες συνθήκες δημιούργησαν την περίφημη Σχολή της Ρόδου.
 |
| ΤΕΛΧΙΝΑΣ |
Η παράδοση των κολοσσιαίων αγαλμάτων στον ελλαδικό χώρο ήταν γνωστή. Ο γλύπτης Βρύαξης είχε εξειδικευτεί στις γιγάντιες διαστάσεις τους. Λέγεται, μάλιστα ότι φιλοτέχνησε πέντε κολοσσούς.
Στη συνεχεία, ο Λύσιππος κατασκεύασε το τεράστιο χάλκινο τέθριππο του Ηλίου, ενώ στις αρχές του 3ου αιώνα π.χ ο Χάρης από τη Λίνδο, μαθητής του Λυσίππου, δημιουργεί τον Κολοσσό της Ρόδου, ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου!
Για τον πλάστη Χάρη και το περίφημο έργο του σώζονται ελάχιστες πληροφορίες. Το άγαλμα, που παρίστανε το θεό Ήλιο, ήταν όλο φτιαγμένο από χαλκό. Η κατασκευή του κράτησε δεκατρία χρόνια και το ύψος του έφτανε τα 31 μέτρα. Κατασκευάστηκε από τα λάφυρα που άφησε στο νησί ο Δημήτριος ο Πολιορκητής, όταν αναγκάστηκε να λύσει την πολιορκία, και εκφράζει ακριβώς αυτό: το θρίαμβο των Ροδίων απέναντι στους εχθρούς.
Ο Κολοσσός ουδέποτε είχε τοποθετηθεί με τα πόδια ανοιχτα στην είσοδο του λιμανιού της Ρόδου. Η απεικόνιση του μέχρι σήμερα με αυτόν τον τρόπο οφείλεται σε λαϊκές παραδόσεις η προφανώς σε κάποιο έργο φανταστικό που φιλοτεχνήθηκε αιώνες μετά. Αντιθέτως, το γιγάντιο άγαλμα βρισκόταν σε περίοπτη θέση σε κάποιο σημείο της πόλης αλλά στερεωμένο σε βάθρο με ογκόλιθους για να μην πέσει.
Και στην περίπτωση αυτή ο μύθος διασταυρώνεται με την πραγματικότητα. Οι πραγματικοί δημιουργοί του Κολοσσού, οι Τελχινες, δυσαρεστήθηκαν με τους Ρόδιους που δεν τους απέδωσαν τις ανάλογες τιμές και έτσι το άγαλμα έπεσε από σεισμό το 225 π.χ κι έμεινε πεσμένο μέχρι το 654 μ.χ οπότε πουλήθηκε από τους Σαρακηνούς ως μέταλλο.
Η ιστορία της κατασκευής του Κολοσσού της Ρόδου παρουσιάζει πολλά κενά, γεγονός που σημαίνει ότι ορισμένα βασικά στοιχεία που αφορούν τις τεχνικές που εφαρμόστηκαν εκείνη την περίοδο αλλά και τους ανθρώπους που τις εμπνεύστηκαν μας είναι ολότελα άγνωστα.
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, Ο ΚΟΛΟΣΣΟΣ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΧΕΤΥΠΟ, ΣΤΕΛΙΝΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΙΔΟΥ, σελ 74-75.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου