Η ΛΟΓΧΗ ΤΗΣ ΔΥΜΑΜΗΣ ΤΟΥ ΛΟΓΓΙΝΟΥ

Το όνομα του Ρωμαίου με το οποίο τόσο συχνά χαρακτηρίζεται η λόγχη δεν είναι γραμμένο παρά μονάχα στα λεγόμενα Απόκρυφα Ευαγγέλια, δίχως κάνεις να γνωρίζει βεβαία αν  έχει  υπάρξει ιστορικά αυτό  πρόσωπο. Όταν όμως το 1928, στο Κολσεστερ της Αγγλίας βρέθηκε τάφος Ρωμαίου στρατιώτη με το ίδιο όνομα, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που πίστεψαν πως είχε  αποδειχτεί η ιστορικότητα της εν λόγο βιβλικής μορφής.

Ανεξάρτητα πάντως από την ιστορικότητα του Λογγίνου, η  λόγχη της  Σταύρωσης  ακολουθησε την πορεία των μεγαλύτερων αρχόντων στην ιστορία  της Ευρώπης.

Θεωρώντας λοιπόν πως η κατοχή της προσφέρει δύναμη, ο Θεοδόσιος τη χρησιμοποίησε για να καθυποτάξει τους Γότθους το 385. Ο Βησιγότθος Θεοδώριχος με τη λόγχη ένωσε τις δυνάμεις της Γαλλίας, ενώ το 713 ο Κάρολος Μαρτελλος κέρδισε μαζί της τους Άραβες στο Πουατιέ. Λίγο  καιρό αργότερα, η κατοχή της  ιεράς λόγχης  πέρασε στον Καρλομάγνο, ο οποίος λέγεται πως την χρησιμοποίησε για μαντικούς σκοπούς, ενώ ο επόμενος ιδιοκτήτης του αρχαίου κειμήλιου ήταν ο Φρειδερίκος II , με την οποία ξεκίνησε και την πρώτη Σταυροφορία.

Όπως όμως είχε συμβεί και με όλα τα υπόλοιπα ιερά κειμήλια, ένα μονάχα δεν ήταν ποτέ αρκετό για τους αναρίθμητου πιστούς  και έτσι σήμερα μπορούμε να συναντήσουμε λόγχες η μέρη της λόγχης στην Κρακοβία της Πολωνίας, στο Παρίσι όπου μεταφέρθηκε από τον βασιλια Άγιο Λουδοβίκο, αλλά και στο Βατικανό, που δόθηκε ως δώρο (1492) από τον σουλτάνο Βαγιαζιτ, όταν ο τελευταίος το είχε πάρει από την Κωνσταντινούπολη.

ΧΙΤΛΕΡ

Στην αναζήτηση της λόγχης βρέθηκε πιο πρόσφατα και ο ίδιος ο Χίτλερ ο οποίος παρατήρησε πως με το κειμήλιο αυτό το γερμανικό έθνος μπορούσε να μεγαλουργήσει, θέτοντας έτσι στόχο την απόκτηση της, γεγονός που πραγματοποιήθηκε όταν η Αυστρία έγινε κομμάτι του Γ Ράιχ. Η λόγχη όμως που άγγιξε ο Χίτλερ πέρασε αργότερα στα χεριά της Αμερικής, για να επιστρέψει τελικά στο μουσείο του Χοφμουργκ, όπου εκτίθεται μέχρι τις ημέρες μας.

ΜΥΘΙΚΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ, Αναζητώντας τα Ιερά Κειμήλια της Σταύρωσης του Χριστού, Η λόγχη της δύναμης του Λογγίνου, εκδόσεις ΑΡΧΕΤΥΠΟ, Γιώργος Ιωαννίδης, σελ  72-73.