Τι παίρνει από τους Ιουδαίους:
Ο Χριστιανισμός βγήκε από τον Ιουδαϊκό μονοθεϊσμό. Μα ήταν κάτι εντελώς άλλο και γρήγορα αποσπάστηκε από εκείνον.
Τα μόνο κοινό στοιχειό ήταν η παρήγορη προσδοκία ενός Μεσσία που, σύμφωνα με τις γραφές, θα έρχονταν στον κόσμο και με τη θυσία του θα ετοίμαζε το δρόμο για τον τελικό θρίαμβο της δικαιοσύνης.
Η Ιουδαϊκή θρησκεία κηρύσσει την εκδίκηση, ο Χριστιανισμός την απεριόριστη αγάπη προς το συνάνθρωπο, ακόμη κι αν είναι εχθρός. Ο Ιουδαϊσμός δέχεται μια μόνο φυλή διαλεχτεί του Θεού, τους Ιουδαίους.
Ο Χριστιανισμός κηρύσσει την ισότητα των ανθρώπων ανεξάρτητα από το έθνος, τάξη , φύλο. Ανάλογη διάφορα υπάρχει και στην ηθική διδασκαλία του Χριστιανισμού που βασίζεται στις αρχές της ταπεινοφροσύνης, της συγχώρεσης, της αγάπης προς τον πλησίον κ.α
Ο Χριστιανισμός κήρυξε ότι είχε έρθει πια η ευλογημένη ώρα των προφητειών, πως στα χρόνια του αυτοκράτορα Αυγούστου, σύμφωνα με τις προφητείες, είχε γεννηθεί ο αναμενόμενος Μεσσίας ( Χριστός). Αυτός ήταν ο Ιησούς που γεννήθηκε στην Βηθλεέμ.
Στα χρόνια του Τιβέριου ταπεινώθηκε και βασανίστηκε για να σώσει τους ανθρώπους.
Στο τέλος σταυρώθηκε και βασανίστηκε.
Από τότε οι άνθρωποι περιμένουν να φτάσει το πλήρωμα του χρόνου, όπου πάλι σύμφωνα με τις προφητείες, θα έρθει ο Μεσσίας σ’ όλη του την δόξα, να κρίνει τους ζωντανούς και τους πεθαμένους, να αποδώσει στον καθένα δικαιοσύνη και να φέρει μια χωρίς τέλος βασιλεία των ουρανών.
ΤΙ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ:
Ο Χριστιανισμός χρησιμοποίησε στην Ανατολή και στη Δύση την ελληνική γλωσσά στο κήρυγμα του και διατύπωσε στην κοινή ελληνική της εποχής του τη διδασκαλία του.
Η ελληνική φιλοσοφία γενικά διευκόλυνε το Χριστιανισμό να εκφράσει φιλοσοφικά τα δόγματα του.
Ειδικά η στωική φιλοσοφία είχε μερικές ιδέες που άσκησαν επίδραση στη νέα θρησκεία π.χ έλεγε ότι, για να είμαστε ευτυχισμένοι, πρέπει να είμαστε ενάρετοι, ταπεινοί, και φιλάνθρωποι.
Το πιο σπουδαίο όμως που έλεγε ήταν ότι ανάμεσα στους ανθρώπους δεν υπάρχει διάκριση έθνους, φύλου, γένους, πλούτου. Ο Χριστιανισμός προσθέτει στο κήρυγμα του ότι όλοι, πλούσιοι και φτωχοί, δούλοι και ελεύθεροι, αντρες και γυναίκες. Έλληνες και Βάρβαροι, ζουν και πεθαίνουν μέσα στους κόλπους του ιδίου του Θεού και επόμενος είναι Ισοι.
Αυτό ήταν αδύνατο να το παραδεχτούν οι Ιουδαίοι, γιατί θεωρούσαν τη φυλή τους διαλεχτεί του Θεού.
Ούτε οι Έλληνες το παραδέχονταν, γιατί ξεχώριζαν τον εαυτό τους από τους άλλους λαούς που τους ονόμαζαν βαρβάρους.
Έτσι, η νέα θρησκεία βρήκε στην αρχή μεγάλη απήχηση προπάντων στους ταπεινούς και απόκληρους της ρωμαϊκής κοινωνίας.
Μα δεν άργησε να απλώσει τη γοητεία της και στους πλούσιους και στους ισχυρούς με τη μεγάλη δύναμη της μετανοίας.
Ιστορία Ρωμαϊκή και Βυζαντινή 146π.Χ – 1453 Π.Χ.. Η εμφάνιση του Χριστιανισμού και η διδασκαλία του. ΑΕΔΒ. Κώστα Καλοκαιρινού σελ.107-108.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου