Μια εργασία που δημοσιεύεται στο περιοδικό Science δείχνει ότι ορισμένοι από τους βράχους του πλανήτη μας αναπτύχθηκαν (άλλαξαν) εξαιρετικά αργά όταν υποβλήθηκαν σε ανακύκλωση μέσα στη Γη. Τα δεδομένα αυτά μαζί με κάποια άλλα συμπληρώνουν τις γνώσεις μας για το πώς εξελίχθηκε η πρώιμη Γη.
Σύμφωνα με την έρευνα, μερικά από τα πιο αργά αναπτυσσόμενα βράχια χρειάστηκαν παραπάνω από 1,5 δισεκατομμύρια χρόνια για να επανέλθουν στο μανδύα και στη συνέχεια να λιώσουν κάτω από τις τρομακτικές πιέσεις και την υψηλή θερμοκρασία προς μία παχύρρευστη μορφή.
Αυτή η διαδικασία εμφανίζεται με φυσικό τρόπο, όταν οι τεκτονικές πλάκες υποβάλλονται σε μια διαδικασία που ονομάζεται καταβύθιση των πλακών.
Η τελευταία συμβαίνει στα όρια των τεκτονικών πλακών που συγκρούονται.
Η μία από αυτές τις πλάκες κινείται κάτω από την άλλη, και λιώνει κάτω από την υπερβολική θερμότητα του μανδύα.
Οι βράχοι υγροποιούνται και τελικά φθάνουν πίσω στην επιφάνεια της Γης μέσω ρήξεων του φλοιού στους πυθμένες των ωκεανών.
Αυτό που η νέα μελέτη διευκρινίζει είναι ότι ορισμένοι από τους βράχους που εισχώρησαν στο μανδύα χρειάστηκαν πολύ χρόνο για να υποβληθούν σε αυτή τη διαδικασία, αν και είχαν υποβληθεί σε έντονη θερμότητα και πιέσεις.
Μία από τις βασικές συνέπειες της έρευνας είναι ότι το εσωτερικό της Γης δεν είναι και τόπος με καθαρά ομογενή υλικά, όπως οι γεωλόγοι νόμιζαν. Αντίθετα, ο μανδύας και το υλικό που περιέχει, μοιάζουν με ένα ετερογενές σύστημα.
Η έρευνα διεξήχθη με ηφαιστειακά πετρώματα που συλλέχθηκαν από τη Ρωσία (2.82 δισεκατομμυρίων ετών) και τη Νότια Αφρική (3,47 δισ. ετών).
Η γεωλογική ιστορία του πλανήτη μας δεν μπορεί ποτέ να είναι δυνατή, λόγω του γεγονότος ότι δεν υπάρχουν βράχια που απέμειναν από τη στιγμή που σχηματίστηκε, περίπου, πριν 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια.
Μετά την ανάλυση της ισοτοπικής υπογραφής των διαφόρων δειγμάτων, μια ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ κατέληξε σε ορισμένα ενδιαφέροντα συμπεράσματα.
Πρώτον, ότι η Γη σχηματίστηκε και διαχωρίστηκε σε ένα μεταλλικό πυρήνα, τον πυριτικό μανδύα και ίσως τον φλοιό εντός των πρώτων 60 εκατομμυρίων χρόνων στην ιστορία του ηλιακού συστήματος.
Αυτό καθεαυτό το συμπέρασμα δεν είναι νέο ή έκπληξη.
Δεύτερον, και το πιο εκπληκτικό είναι ότι ένα μέρος του μανδύα της αναπτυσσόμενης Γης ανέπτυξε εκείνα τα ασυνήθιστα χημικά χαρακτηριστικά, που μπορούσαν να οδηγήσουν στον σχηματισμό του βολφράμιου-182, και,
Τρίτον, ότι το τμήμα αυτό του μανδύα παραμένει διακριτό από τον υπόλοιπο μανδύα για περισσότερο από 1,5 δισεκατομμύρια χρόνια.
Η ομάδα πιστεύει ότι στο τμήμα αυτό του μανδύα συμμετείχε μέρος του υλικού που ανέλυσαν οι ερευνητές.
Κι αυτό τελικά σημαίνει είναι ότι τα πρώτα τμήματα του πλανήτη μας διαμορφώθηκαν μόλις 10 με 20 εκατομμύρια χρόνια μετά από το σχηματισμό του ηλιακού μας συστήματος.
Αυτά τα πρώτα δομικά στοιχεία του πλανήτη μας παρέμειναν διακριτά (δεν είχαν μεταβληθεί) για τουλάχιστον 2,8 δισεκατομμύρια χρόνια, συμπεραίνουν οι ερευνητές.
Πηγή: SoftPedia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου