Η Γη σχηματίστηκε 10 με 20 εκατομμύρια χρόνια μετά από τον Ήλιο

Μια εργασία που δημοσιεύεται στο περιοδικό Science δείχνει ότι ορισμένοι από τους βράχους του πλανήτη μας αναπτύχθηκαν (άλλαξαν) εξαιρετικά αργά όταν υποβλήθηκαν σε ανακύκλωση μέσα στη Γη. Τα δεδομένα αυτά μαζί με κάποια άλλα συμπληρώνουν τις γνώσεις μας για το πώς εξελίχθηκε η πρώιμη Γη.

Σύμφωνα με την έρευνα, μερικά από τα πιο αργά αναπτυσσόμενα βράχια χρειάστηκαν παραπάνω από 1,5 δισεκατομμύρια χρόνια για να επανέλθουν στο μανδύα και στη συνέχεια να λιώσουν κάτω από τις τρομακτικές πιέσεις και την υψηλή θερμοκρασία προς μία παχύρρευστη μορφή.

Αυτή η διαδικασία εμφανίζεται με φυσικό τρόπο, όταν οι τεκτονικές πλάκες υποβάλλονται σε μια διαδικασία που ονομάζεται καταβύθιση των πλακών.

Η τελευταία συμβαίνει στα όρια των τεκτονικών πλακών που συγκρούονται.

Η μία από αυτές τις πλάκες κινείται κάτω από την άλλη, και λιώνει κάτω από την υπερβολική θερμότητα του μανδύα.

Οι βράχοι υγροποιούνται και τελικά φθάνουν  πίσω στην επιφάνεια της Γης μέσω ρήξεων του φλοιού στους πυθμένες των ωκεανών.

Αυτό που η νέα μελέτη διευκρινίζει είναι ότι ορισμένοι από τους βράχους που εισχώρησαν στο μανδύα χρειάστηκαν πολύ χρόνο για να υποβληθούν σε αυτή τη διαδικασία, αν και είχαν υποβληθεί σε έντονη θερμότητα και πιέσεις.

Μία από τις βασικές συνέπειες της έρευνας είναι ότι το εσωτερικό της Γης δεν είναι και τόπος με καθαρά ομογενή υλικά, όπως οι γεωλόγοι νόμιζαν. Αντίθετα, ο μανδύας και το υλικό που περιέχει, μοιάζουν με ένα ετερογενές σύστημα.

Η έρευνα διεξήχθη με ηφαιστειακά πετρώματα που συλλέχθηκαν από τη Ρωσία (2.82 δισεκατομμυρίων ετών) και τη Νότια Αφρική (3,47 δισ. ετών).

Η γεωλογική ιστορία του πλανήτη μας δεν μπορεί ποτέ να είναι δυνατή, λόγω του γεγονότος ότι δεν υπάρχουν βράχια που απέμειναν από τη στιγμή που σχηματίστηκε, περίπου, πριν 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια.

Μετά την ανάλυση της ισοτοπικής υπογραφής των διαφόρων δειγμάτων, μια ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ κατέληξε σε ορισμένα ενδιαφέροντα συμπεράσματα.

Πρώτον, ότι η Γη σχηματίστηκε και διαχωρίστηκε σε ένα μεταλλικό πυρήνα, τον πυριτικό μανδύα και ίσως τον φλοιό εντός των πρώτων 60 εκατομμυρίων χρόνων στην ιστορία του ηλιακού συστήματος.

Αυτό καθεαυτό το συμπέρασμα δεν είναι νέο ή έκπληξη.

Δεύτερον, και το πιο εκπληκτικό είναι ότι ένα μέρος του μανδύα της αναπτυσσόμενης Γης ανέπτυξε εκείνα τα ασυνήθιστα χημικά χαρακτηριστικά, που μπορούσαν να οδηγήσουν στον σχηματισμό του βολφράμιου-182, και,

Τρίτον, ότι το τμήμα αυτό του μανδύα παραμένει διακριτό από τον υπόλοιπο μανδύα για περισσότερο από 1,5 δισεκατομμύρια χρόνια.

Η ομάδα πιστεύει ότι στο τμήμα αυτό του μανδύα συμμετείχε μέρος του υλικού που ανέλυσαν οι ερευνητές.

Κι αυτό τελικά σημαίνει είναι ότι τα πρώτα τμήματα του πλανήτη μας διαμορφώθηκαν μόλις 10 με 20 εκατομμύρια χρόνια μετά από το σχηματισμό του ηλιακού μας συστήματος. 

Αυτά τα πρώτα δομικά στοιχεία του πλανήτη μας παρέμειναν διακριτά (δεν είχαν μεταβληθεί) για τουλάχιστον 2,8 δισεκατομμύρια χρόνια, συμπεραίνουν οι ερευνητές.

Πηγή: SoftPedia

Κατασκευάζεται μανδύας που θα μας κάνει αόρατους!!!

Ο αορατος μανδυας

]

Δύο συνταγές για έναν μανδύα αορατότητας αποκαλύφθηκαν από φυσικούς επιστήμονες στη Μεγάλη Βρετανία και στην Αμερική. Οι ερευνητές λένε ότι κατ' αρχήν η τεχνολογία, που απαιτείται για να κατασκευαστούν αυτές οι συσκευές υπάρχει ήδη.

«Η αορατότητα είναι πολύ κοντά μας», λέει ο Ulf Leonhardt του πανεπιστημίου του St Andrews στη Σκότια, ένας από τους ερευνητές που συμμετείχε στην ιδέα.
Αυτός και ο John Pendry του Imperial College στο Λονδίνο μαζί με τους συνεργάτες τους έχουν ανεξάρτητα περιγράψει παρόμοιους τρόπους για τη δημιουργία μιας αόρατης «τρύπας» στο χώρο, μέσα στην οποία μπορούν να κρυφτούν αντικείμενα.

Λένε ότι είναι δυνατόν να κατευθυνθεί το φως γύρω από την τρύπα, όπως το νερό κυλά γύρω από ένα βράχο σε ένα ποτάμι, έτσι ώστε το αντικείμενο μέσα στην τρύπα να μη φαίνεται.

Οι ακτίνες του φωτός καμπυλώνονται όταν διέρχονται ανάμεσα από υλικά με διαφορετικούς δείκτες διάθλασης, όπως ο αέρας και το νερό. Αλλά η κύρτωση του φωτός με τρόπο που αυτό να περνά γύρω από μια περιοχή του χώρου και να φαίνεται σα να ταξιδεύει κατά μήκος της ίδιας γραμμής σε συνέχεια, είναι ένα δύσκολο τρικ, που απαιτεί την ύπαρξη ενός μανδύα αορατότητας φτιαγμένο από υλικά με δείκτη αρμονικά διαθλαστικό.
Τέτοιες ουσίες έχουν παρασκευαστεί με τη μορφή των λεγόμενων μετα-υλικών.

Αυτά είναι κατασκευάσματα από σπείρες μεταλλικού σύρματος, χαραγμένα μέσα σε τυπωμένους πίνακες κυκλωμάτων κολλημένων μεταξύ τους, που λειτουργούν σαν κεραίες που αλληλεπιδρούν με το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο του εισερχόμενου φωτός και τροποποιούν την πορεία που παίρνει το φως.

Τέτοιου είδους μετα-υλικά μπορούν να έχουν φανταστικές οπτικές ιδιότητες: για παράδειγμα, έχοντας έναν αρνητικό διαθλαστικό δείκτη, να καμπυλώνουν το φως σε «λάθος» κατεύθυνση.
Οι ομάδες του Leonhardt και του Pendry έχουν δείξει θεωρητικά τον τρόπο που τα μετα-υλικά με «γλυπτικές» ιδιότητες μπορούν να αναπτυχθούν έτσι ώστε να κατευθύνουν τις ακτίνες του φωτός γύρω από ένα αντικείμενο.

Παρουσιάζουν τις ιδέες τους στο περιοδικό Science.
Φως στην τρύπα

Είναι η πρώτη φορά, που τα μετα-υλικά έχουν προταθεί ως το υλικό για την κατασκευή ενός μανδύα αορατότητας. Σε προηγούμενες έρευνες, κάθε αντικείμενο θα χρειαζόταν έναν μανδύα ειδικά ραμμένο για αυτό.

Αντίθετα, οι μέθοδοι που προτείνονται από τους Leonhardt, Pendry και τους συνεργάτες τους, επιτρέπουν οποιοδήποτε αντικείμενο να μπορεί να κρυφτεί μέσα σε μία τρύπα.

Τα μαθηματικά που περιγράφουν τη συμπεριφορά του φωτός δείχνουν ότι είναι αδύνατον για ένα υλικό να αποφύγει εντελώς την απώθηση ή απορρόφηση οποιασδήποτε ποσότητας φωτός, που σημαίνει πρακτικά ότι δε μπορεί να γίνει εντελώς αόρατο.

Αλλά ο Leonhardt υποστηρίζει ότι οι ατέλειες μπορούν να ελαχιστοποιηθούν, έτσι ώστε να μην έχουν καμία σημασία. «Ίσως η συσκευή να δημιουργεί μια ελαφριά ομίχλη», λέει.
Η ικανότητα να κρυφτεί ένα άρμα μάχης ή ένα αεροπλάνο προφανώς θα είναι περιζήτητη από το στρατό παντού.

Τα υπάρχοντα αεροπλάνα της τεχνολογίας «stealth» απλώς σκοπεύουν στην ελαχιστοποίηση των αντανακλάσεων από τα ραντάρ, πράγμα που τα καθιστά περισσότερο «μαύρα», παρά πραγματικά αόρατα.

«Έχω λόγο να υποψιάζομαι ότι ο στρατός ήδη διεξάγει έρευνες πάνω στην τεχνολογία αυτών των συσκευών», λέει ο Leonhardt.
"Μαύρη" μαγεία .Ο Leonhardt συγκρίνει το δικό του θεωρητικό μανδύα αορατότητας με μια μαύρη τρύπα: αν και κάποιες ακτίνες φωτός που περνούν κοντά από την «οπτική τρύπα» θα καμπυλώνονται γύρω της, κάποιες άλλες, που ταξιδεύουν σε διαφορετικές τροχιές, θα παγιδεύονται μέσα της. Το ενδιαφέρον σημείο εδώ είναι, εξηγεί ο Leonhardt, ότι κάποιος θα μπορεί τότε να «κατευθύνει απαλά το φως πίσω από τους αντίποδες της οπτικής». Λέει ότι αυτό μπορεί να γίνει με τον κατάλληλο σχηματισμό των αλλαγών του διαθλαστικού δείκτη του χώρου μέσα στην τρύπα, προσδίνοντάς του έτσι ιδιότητες, όπως αυτές των ειδικών φακών, που χρησιμοποιούνται στην τεχνολογία των ραντάρ.
Και οι δύο συσκευές μανδύα μπορούν να λειτουργούν μόνο σε μήκη κύματος κοντά στο μέγεθος των ιδιοσυστατικών των μετα-υλικών.

Για το ορατό φως, αυτό σημαίνει ότι για τις κατασκευές θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί μικρο- και νανο-μηχανική.

Αλλά ο Pendry και οι συνεργάτες του πιστεύουν ότι πιθανά θα μπορούσαν να πετύχουν αορατότητα μέσα σε ένα αρκετά μεγάλο εύρος μήκους κύματος (ας πούμε για όλο το ορατό οπτικό φάσμα), τοποθετώντας την «οπτική τρύπα» τους σε ένα υλικό με υψηλό διαθλαστικό δείκτη.
Δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίσουμε ακόμη αν κάποιο από αυτά τα σχέδια μπορεί στην πραγματικότητα να κατασκευαστεί.

Αλλά ο Leonhardt λέει ότι η προσέγγιση του Pendry προτείνει τρόπους για να αποφύγει μερικές από τις πιο απαιτητικές τεχνικές προκλήσεις του δικού του σχεδίου.

«Εγώ είδα μόνον το άρθρο τους», λέει ο Leonhardt, «και από τότε κατακλύζομαι από ιδέες, σχετικά με το πώς να συνδυάσω τις δύο διαφορετικές στρατηγικές.

Πηγή: pathfinder.gr

«Αόρατος μανδύας» θα μπορούσε να κρύψει τα κτίρια από τους σεισμούς

Μια ομάδα Βρετανών μαθηματικών έχει αναπτύξει ένα θεωρητικό σχέδιο για μια συσκευή αόρατου μανδύα σε στιλ Χάρι Πότερ, που θα μπορούσε να προστατεύσει τα κτίρια από τους σεισμούς.

Την τελευταία χρονιά επιστήμονες έχουν καταλήξει σε μια σειρά από συσκευές που δημιουργούν ένα μανδύα ο οποίος μπορεί να κρύψει διάφορα πράγματα, που όμως δουλεύουν με διαφορετικούς τρόπους.

Ο William Parnell από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ αναφέρει ότι είναι δυνατόν να χρησιμοποιήσει τις ίδιες τεχνικές για την προστασία των κτιρίων και των κατασκευών, από τους κραδασμούς και τις φυσικές καταστροφές, όπως τους σεισμούς.

Υποστηρίζει πως αν γίνει απόκρυψη των συστατικών δομών με πεπιεσμένο καουτσούκ, τότε τα ισχυρά κύματα, όπως αυτά που παράγονται από ένα σεισμό δεν θα «δουν» το κτίριο – που απλώς θα περάσουν γύρω από τη δομή και έτσι θα προληφθούν σοβαρές ζημιές ή η καταστροφή του κτιρίου.

Το κτίριο, ή σημαντικά στοιχεία μέσα σε αυτό, θα μπορούσε έτσι θεωρητικά να είναι «κρυμμένο».

Αυτός ο «αόρατος» μανδύας θα μπορούσε να αποδειχθεί ιδιαίτερα μεγάλης σημασίας για την διασφάλιση βασικών κατασκευών, όπως τα πυρηνικά εργοστάσια, οι πυλώνες του ηλεκτρισμού και τα κυβερνητικά γραφεία είτε από φυσικές καταστροφές είτε από τρομοκρατικές επιθέσεις.

Οι επιστήμονες έχουν δουλέψει για την απόκρυψη των αντικειμένων από τα κύματα του φωτός τα τελευταία έξι χρόνια, αλλά έχουν γίνει πολύ λίγα πράγματα σχετικά με τα κύματα σε στερεά σώματα, όπως είναι τα κύματα που παράγονται από τους σεισμούς.

Για παράδειγμα, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Cornell έδειξαν  το 2011μια τεχνική που θα μπορούσε να κρύψει ‘τμήματα’ του χρόνου ανακατευθύνοντας δέσμες φωτός.
Μια άλλη ομάδα, από το Πανεπιστήμιο του Τέξας, ‘έκρυψε’ ένα αντικείμενο έτσι που να μην το βλέπουν ακτίνες-Χ.

«Πριν πέντε ή έξι χρόνια οι επιστήμονες άρχισαν με τα κύματα του φωτός, αλλά τα τελευταία χρόνια έχουμε αρχίσει να εξετάζουμε κι άλλα είδη σημαντικών κυμάτων, όπως ο ήχος και τα ελαστικά κύματα.
Το πραγματικό πρόβλημα με τα τελευταία είναι ότι είναι αδύνατο να χρησιμοποιήσουμε φυσικά διαθέσιμα υλικά, σαν μανδύα» λέει ο Parnell.

«Δείξαμε λοιπόν θεωρητικά ότι ένα φυσικό διαθέσιμο ελαστικό υλικό – το καουτσούκ –αποκρύβει αποτελεσματικά τα αντικείμενα από ένα τύπο ελαστικών κυμάτων.

Η ομάδα μας εργάζεται τώρα σκληρά για πιο γενικές θεωρίες και να κατανοήσουν πώς η θεωρία αυτή μπορεί να υλοποιηθεί στην πράξη.»

Πηγή: PhysOrg

Αρχαία Ατλαντίδα. Μύθος ή πραγματικότητα; Μια Ελληνική απάντηση!

Ο θρύλος για τη χαμένη Ατλαντίδα είναι ξακουστός σ΄ όλο το κόσμο.
Στις παραδόσεις διαφόρων λαών μνημονεύεται σαν ένα μεγάλο νησί, με αναπτυγμένο πολιτισμό, που καταποντίστηκε στη θάλασσα, ή σα μια μεγάλη χώρα, που άνοιξε η γη και την κατάπιε!...

Κι όσοι αναφέρονταν σ' αυτή πίστευαν πως είναι απόγονοι των κατοίκων της...
Όσοι ασχολήθηκαν με την Ατλαντίδα, ξεκίνησαν με το ερώτημα:

Πρόκειται για μυθική ή πραγματική χώρα;

Από τα πανάρχαια χρόνια αποτελούσε αίνιγμα και μυστήριο. 

Σήμερα όμως εξακολουθεί να είναι αίνιγμα;

Μήπως σιγά-σιγά αποκαλύπτεται; Σε πιο χώρο βρισκόταν;

Τί είδος χώρα ήταν η Ατλαντίδα;

Ποιοι άνθρωποι την κατοικούσαν;

Τι πολιτισμό ανάπτυξαν. Πως ξαπλώθηκε η φήμη τους παντού;

Ποιες ήταν οι δοξασίες τους, τα ήθη και έθιμά τους, οι νόμοι τους, η θρησκεία, η παιδεία και η κουλτούρα τους;

Ποιοι ήταν οι αρχηγέτες τους;

Πως την κυβερνούσαν; 

Σε όλα αυτά τα ερωτήματα έρχεται ν' απαντήσει το site αυτό. Θα προβάλει επίσης, τον πανάρχαιο κόσμο.
Βασική πηγή πληροφοριών θα είναι το Μουσείο Ατλαντίδας, που έχει αποθησαυρίσει και συγκεντρώνει συνέχεια πλούσιο υλικό για την Ατλαντίδα, από όλο τον κόσμο.
Επίσης, θα δημοσιεύουμε όλες τις απόψεις των επιστημόνων, ερευνητών, στοχαστών κλπ που αφορούν την Ατλαντίδα.

ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ;

Οι Ατλαντες ή Τιτάνες, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπήρξαν.
Πηγές από τα πανάρχαια χρόνια επιβεβαιώνουν πως υπήρχε ένας λαός με το όνομα Ατλαντες.
Ο λαός αυτός άφησε τα ίχνη του κατεσπαρμένα σε πολλά σημεία της γης.
Η μνήμη του πέρασε σε πολλούς θρύλους, δοξασίες, λατρείες και παραδόσεις.
Κανένας από τους αρχαίους συγγραφείς δεν αμφισβήτησε την ύπαρξη του λαού που ονομαζόταν Ατλαντες.


Οι μεταγενέστεροι συγγραφείς και ερευνητές παραδέχονται, επίσης την ύπαρξη των Ατλάντων, διαφωνούν όμως ως προς τον τόπο που κατοικούσε αυτός ο "περίεργος" λαός.


Από τα αρχαία χρόνια μπήκε το ερώτημα, που ζούσαν οι Άτλαντες; Αναπτύχθηκαν πολλές θεωρίες.
Η γνώμη των πιο πολλών είναι πως ήταν θρονιασμένη σε ένα μεγάλο νησί στον Ατλαντικό ωκεανό.
Αυτή είναι και η άποψη του Μουσείου Ατλαντίδας, όπως αναλυτικά περιγράφεται πιο κάτω.

Η άποψη του Μουσείου Ατλαντίδας

Αξιολογώντας το υλικό πoυ συγκεντρώσαμε για του Άτλαντες, απογυμνώνοντάς το από τις μυθολογικές επικαλύψεις και δίνοντάς του άλλες διαστάσεις στην ερμηνεία, χωρίς να επιστρατεύουμε στοχαστικές παραισθήσεις, δεχόμαστε ότι:


Η Ατλαντίδα υπήρξε στov Ατλαντικό ωκεανό και ήταν η κυριαρχούσα οργανωμένη δύναμη τη 1Οη χιλιετηρίδα π.Χ.


Την άποψη αυτή δέχεται και ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Πλάτων στα βιβλία του "Τίμαιος" και "Κριτίας" (ή Ατλαντικός Λόγος), που έγραψε το 350 π.Χ. Οι περιγραφές του Πλάτωνα στα πιο πάνω βιβλία αποτελούν συγκλονιστικά ντοκουμέντα:

Στο "Τίμαιο" ο Πλάτωνας λέει, πως μπροστά στο στόμιο που ονομάζεται Στήλες του Ηρακλή (σημείωση: σήμερα πορθμός του Γιβραλτάρ) υπήχε μεγάλο νησί με ισχυρή δύναμη, που οναμαζόταν Ατλαντίδα.
Η έκταση της γης που κατείχε το νησί αυτό μπορούσε να λέγεται ήπειρος.
Ο Πλάτωνας (427-347 π.Χ.) παρουσιάζει την Ατλαντίδα στενόμακρη, από ανατολή και δύση. Μπορούσε, γράφει, να τη διασχίσει, όποιος ήθελε, περπατώντας 18 μερόνυχτα.
Περνώντας ύστερα με πλοίο από μερικά άλλα νησιά, να φτάσει στην απέναντι ήπειρο. Εννοεί την Αμερική. 


Ο Πλάτωνας βέβαια δεν ηξερε την Ατλαντίδα.


Αυτά που περιγράφει στα βιβλία του, ήταν σημειώσεις που του τις έδωσε ο Κριτίας, ο οποίος τις είχε από το παππού του που τις πήρε από το Σόλωνα. Ο Σόλωνας (639 - 559 π.Χ.) είχε επισκεφτεί τη Αίγυπτο, όπου εκεί οι ιερείς της Σάιδας του αποκάλυψαν τα πανάρχαια μυστικά που ήταν γραμμένα σε πλάκες με ιερογλυφικά αρχαιογράμματα.
Οι ιερείς της Σάιδας, αρχαιοτάτης θρησκευτικής πρωτεύουσας της Αιγύπτου, είπαν στο Σόλωνα ότι οι Άτλαντες, ήρθαν από τα Δυτικά, από το μεγάλο ωκεανό.


Το ισχυρό έθνος των Ατλάντων, έγραφαν οι πλάκες που διάβαζαν οι ιερείς, κατέκτησε σχεδόν όλα τα παράλια των χωρών της Μεσογείου από βορρά και νότο κι΄ έφτασε μέχρι το Περσικό κόλπο.
Οι Άτλαντες δεν κατόρθωσαν να κατακτήσουν την Αττική, γιατί τα στρατεύματά τους νικήθηκαν από τους Αθηναίους...


'Ολα αυτά τα μαρτυρεί και ο αρχαίος ιστορικός Πλούταρχος στο "βίο του Σόλωνα". Στο έργο του "Βίοι Παράλληλοι" και στη μελέτη του "περί Ίσιδος και Οσίριδος" ο Πλούταρχος μας δίνει αρκετά στοιχεία για την Ατλαντίδα και μάλιστα χρησιμοποιεί τη λέξη ιστορία όταν αναφέρεται σ' αυτήν.
Επίσης σε πολλά σημεία των έργων του αναφέρεται σε διάφορες δοξασίες των αρχαίων που "καθώς λέει η παράδοση και τα γραπτά ξεκινάνε από τη χαμένη Ατλαντίδα"


Τις πλάκες αυτές ο Πρόκλος βαβαιώνει ότι τις είδε όταν ταξίδεψε στην Αίγυπτο κι επισκέθηκε το ναό της Νηήθ (Αθηνάς).
Ο Πρόκλος στο βιβλίο του "Υπομνήματα στο Πλατωνικό έργο" προσθέτει:
"Υπήρξε νήσος παμμεγέθης του Ατλαντικού ωκεανού εις παρωχημένους χρόνους.
Ήταν έθνος εκτάκτως πολιτισμένο και ισχυρόν. Κατέκτησε μέγα μέρος της Αφρικής μέχρι την Αίγυπτο και της Ευρώπης μέχρι Τυρρηνίας...".
Ο Πρόκλος ισχυρίζεται ότι οι ιερείς της Νηίθ του έδειξαν αρχαιότατες στήλες με ιερογλυφικές επιγραφές και του είπαν ότι είναι αφηγήσεις για την Ατλαντίδα.
Του επιβεβαίωσαν ότι κατά την τελευταία θεομηνία, όταν καταποντίστηκε η Ατλαντίδα, η Αττική και άλλες περιοχές της Ελλάδας συγκλονίστηκαν από σεισμούς.
Μερικά παράλια κατακλύστηκαν από τη θάλασσα και έγιναν καταστροφές.
Ήταν μεγαλύτερη από τη Λιβύη και την Ασία μαζί επιβεβαιώνει ο Κράντωρας (σχόλια στον Τίμαιο).

Οι Άτλαντες εξουσίαζαν πολλά νησιά γύρω από την Ήπειρό τους, στον Ατλαντικό ωκεανό, γράφει ο Διόδωρος Σικελιώτης στο έργο του "Βιβλιοθήκη Ιστορική" και επεκτάθηκαν και στις Μεσογειακές χώρες.
Αυτά τα βεβαιώνουν, συμπληρώνει εκτός από τον Πλάτωνα και οι Όμηρος, Ησίοδος, Ηρόδοτος, Αισχύλος, Φίλωνας, Αρίσταρχος, Κράτης, Απολλόδωρος


Ο Ποσειδώνιος, δάσκαλος του Κικέρωνα, γράφει:


"υπήρχαν θρύλοι πως πιο πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες βρισκόταν μια μεγάλη έκταση στεριάς που αποκαλούνταν "Ποσειδωνίς" ή "Ατλάντα", πλάτους 3000 σταδίων και μήκους 2000 σταδίων

Ο γεωγράφος Μάρκελλος στη "Συλλογή αφηγήσεων Ταξιδιωτών" μιλάει για 7 νησιά του Ατλαντικού ωκεανού, το ένα από τα οποία ήταν ιερό, του Ποσειδώνα.
Οι κάτοικοι ενός από τα μικρά νησιά που σώθηκαν, διατηρουσαν από τους προγόνους τους την ανάμνηση ενός εξαιρετικά μεγάλου βασιλείου που αναμαζόταν Ατλαντίδα.
Αυτό κυβερνούσε όλα τα άλλα νησιά του Ατλαντικού ωκεανού.


Ο Στράβωνας στα "Γεωγραφικά" του δέχεται ότι "η Ατλαντίς νήσος εις τα απώτατα δυσμικά μέρη..." ήταν πραγματικότητα.


Τα τοπωνύμια Άτλας - Αντιάτλας (βουνά Μαρόκου), Ατιτλάν (Γουατεμάλας), Τλακοπάν, Τενοτσιτλάν, Μίτλα, Έτλα (Μεξικού) κλπ είναι όλα παράγωγα του α-τλα.


Οι φυλές Αζτλάν, Ναχουατλακάτλοι, πρόγονοι των Αζτέκων, Τολτέκων και Μάγιας και οι Θεοί τους Κουετζαλκοάτλ (ιπτάμενος), Μιξκοάτλ και Τλαλόκ και οι παραδοσιακοί τους γίγαντες Ατλάν και Τείτάνι (Τιτάνες) γνωστοί από τα πανάρχαια χρόνια και στο Μεσογειακό χώρο.


Οι παραδόσεις των λαών της Κεντρικής Αμερικής και της Β.Δ. Αφρικής, για καταποντισμό ενός μεγάλου νησιού του Ατλαντικού.


Αλλά εκτός από τις μαρτυρίες παλαιότερων, τις παραδόσεις και τη μυθολογία των αρχαίων λαών, το γεγονός ότι η Ατλαντίδα υπήρχε στον Ατλαντικό ωκεανό επιβεβαιώνεται και από σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα που ανακαλύφθηκαν μετά από ανασκαφές και έρευνες.

Τα νησιά του Αιγαίου και η Ατλαντίδα(στοιχεία προϊστορίας)

Τα νησιά του Αιγαίου Πελάγους, στο οποίο συμπεριλαμβάνουμε και την Κρήτη, έχουν συνδεθεί ιδιαίτερα με τις παραδόσεις για τη χαμένη Ατλαντίδα.


Ο Πλάτωνας, βέβαια, που ασχολήθηκε ειδικά στα βιβλία του "Τίμαιος" και "Κριτίας" με τον "Ατλαντικό λόγο", τοποθετεί την Ατλαντίδα "Δυτικά, πέρα από τις Στήλες του Ηρακλή", δηλαδή στο χώρο του Ατλαντικού ωκεανού, Αρκετοί όμως, σύγχρονοι του 20ού αιώνα μας, ερμηνευτές του Πλάτωνα, τοποθετούν την Ατλαντίδα στο Αιγαίο και συγκεκριμένα στη Σαντορίνη (Άγγελος Γαλανόπουλος, ή στην Κρήτη (J.V. LUCE ).

H θεωρία του Άγγελου Γαλανόπουλου και του Σπ. Μαρινάτου

Η θεωρία του Άγγελου Γαλανόπουλου για την Αιγηίδα συσχετίζεται με τις παραδόσεις για τη χαμένη Ατλαντίδα, όπως ανακοίνωσε ο Φωκίων Νέγρης το 1927 στην Ακαδημία Αθηνών. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή η Αιγηίδα αποτελούσε μια στεριά από την Κρήτη μέχρι το Σούνιο της Αττικής και την Εύβοια.


Αργότερα θρυμματίστηκε, από ηφαίστεια και σεισμούς και τα μεγαλύτερα κομμάτια της ξηράς βούλιαξαν σε χάος της γης και το χώρο τους κατέλαβαν τα νερά που εισόρμησαν από τον Ατλαντικό ωκεανό και από τη θάλασσα της Αιθιοπίας, ή την Τριτωνίδα λίμνη της Σαχάρας (ο Ηρόδοτος, ο Ερατοσθένης και άλλοι αρχαίοι συγγραφείς γράφουν πως η έρημος Σαχάρα κάποτε ήταν λίμνη και την έλεγαν Τριτωνίδα ή Τριτονίντ). Αλλά αν υπάρχουν γεωλογικά στοιχεία για όλα αυτά, η διαμόρφωση του Αιγαίου πρέπει να έγινε εκατοντάδες χιλιετηρίδες πριν.


Δεν μπορεί να συσχετιστεί συνεπώς, με τη μεγάλη έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης, που εντοπίστηκε στο χρόνο 1450 της παλιάς χρονοαρίθμησης.
Το χρόνο αυτό υποστηρίχτηκε από το Σπύρο Μαρινάτο και άλλους, καταστράφηκε η Κνωσός και ο Μινωικός πολιτισμός της Κρήτης.
Γιατί, εκτός από το ισχυρότατο παλιρροιακό κύμα που υψώθηκε από την έκρηξη, επακολούθησαν αλλεπάλληλοι σεισμοί που συγκλόνισαν το Αιγαίο και επέφεραν την καταστροφή.


Ο Σπ. Μαρινάτος δεν μπόρεσε ν' αποδείξει από τα ευρήματα των ανασκαφών στη θήρα, ότι η Ατλαντίδα βρισκόταν στο κομμάτι που καταποντίστηκε στο Αιγαίο πέλαγος.
'Ετσι ο Μαρινάτος στα γραφτά του αναφέρεται στο "Αίνιγμα", ή στο "Πρόβλημα της Ατλαντίδας".
Διάφορες άλλες θεωρίες για το χώρο του Αιγαίου


Οι ιερείς της Σάιδας, αρχαιότατης θρησκευτικής πρωτεύουσας της Αιγύπτου, είπαν στο Σόλωνα, που μετέφερε τα στοιχεία για τον "Ατλαντικό λόγο" του Πλάτωνα, ότι τα νησιά του Αιγαίου και η Κρήτη κατακτήθηκαν από τους Άτλαντες, που ήρθαν από δυτικό, από το μεγάλο Ωκεανό.


Το ισχυρό έθνος των Ατλάντων, έγραφαν οι πλάκες που διάβαζαν οι ιερείς, κατέκτησε σχεδόν όλα τα παράλια των χωρών της Μεσογείου, από βορρά και νότο κι έφτασε μέχρι τον Περσικό κόλπο.
Οι Άτλαντες δεν κατόρθωσαν όμως να καταχτήσουν την Αττική, γιατί τα στρατεύματά τους νικήθηκαν από τους Αθηναίους... (Δηλαδή τους τότε κατοίκους της Αττικής που φαίνεται είχαν κάποια ακμή).


Οι περισσότεροι από τους αρχαίους Έλληνες και Λατίνους συγγραφείς, όπως οι 'Ομηρος, Ησίοδος, Εύμηλος, Αισχύλος, Πίνδαρος, Ηρόδοτος, Ελάνικος και οι μετά τον Πλάτωνα, Κράντωρας, Ερατοσθένης, Απολλώνιος Ρόδιος, Αρίσταρχος, Απολλόδωρος, Ποσειδώνιος, Πλούταρχος, Οβίδιος, Πλίνιος, Στράβωνας, Παυσανίας, Πρόκλος κ.α. συμπορεύονταν στο θέμα της Ατλαντίδας έμμεσα ή άμεσα με τον Πλάτωνα.


Οι περισσότεροι επίσης, από τους νεότερους Ατλαντολόγους, από τα χρόνια της Αναγέννησης μέχρι σήμερα, με κεφαλή τον Ιγνάτιο Ντόνελλυ, δέχονται την τελευταία αυτή άποψη, ότι δηλαδή τα νησιά του Αιγαίου και η Κρήτη κατακτήθηκαν τα πανάρχαια χρόνια από τους Άτλαντες.
Η άποψη έχει πολλά στηρίγματα, αν παραδεχτούμε πως υπήρξε κάποτε η Ατλαντίδα και χάθηκε, από αιτίες φυσικές βέβαια και όχι από την οργή του Δία, όπως μετέφρασαν τα ιερογλυφικά στο Σόλωνα οι ιερείς της Σάιδας .


Τα στοιχεία των παραπάνω θεωριών αναφέρονται σε πανάρχαιους χρόνους της παλιάς χρονοαρίθμησης, πριν το μεγάλο κατακλυσμό που συνέπεσε, όπως παραδέχονται πολλοί, με τον καταποντισμό της Ατλαντίδας.

Πως προήλθε το όνομα "Αιγαίο"

Οι ερευνητές του θέματος Ατλαντίδα και Αιγαίο, μελέτησαν κυρίως τα στοιχεία της Κρήτης και της Σαντορίνης.
Αντίστοιχα στοιχεία και παραδόσεις υπάρχουν σε όλα σχεδόν τα νησιά του Αιγαίου.
Ακόμα και το όνομα Αιγαίο αποδίδεται σε ήρωες και αρχηγέτες, που έχουν σχέση με τους Τιτάνες-Άτλαντες.


Ο Αιγαίων ήταν κατά τη μυθολογία μας γίγαντας, γιος του Ουρανού και της Γαίας. Πρόγονος των Τιτάνων.
Κατοικούσε στα βάθη του Ωκεανού. Θεωρούνταν θαλάσσιος θεός αλλά και εφευρέτης των πλοίων.
Από μερικούς ταυτίζεται με τον Ποσειδώνα, που ήταν κυρίαρχος του Αιγαίου Πελάγους και αποκαλούνταν "Αιγαίος" και "αιγί-οχος", γιατί εξαπέλυε τα ορμητικά κύματα.
Αυτά τα έλεγαν "αίγες" (βλ. λεξικό Σουίδα), ενώ το επαιγίζω σημαίνει σφοδρώς πνέω. 


Στην αγριότητα των κυμάτων, καταλήγει, οφείλεται το όνομα Αιγαίο. Άλλη εκδοχή είναι ότι προέρχεται από τις παραθαλάσσιες πόλεις Αιγαί της Εύβοιας και της Αχαϊας, όπου λατρευόταν ο Ποσειδώνας. Τέλος λέγεται, το Αιγαίο πέλαγος πήρε το όνομά του από τον Αιγέα, βασιλιά της Αθήνας, που έπεσε στη θάλασσα, περιμένοντας το γιο του Θησέα να γυρίσει από την Κρήτη.

Η Ατλαντίδα στην Ελληνική μυθολογία

Μύθος είναι μια πλαστή ιστορία που αναφέρεται στους θεούς, ημίθεους, ανθρώπινους ήρωες, στη φύση και στο νόημα του σύμπαντος.
Οι μύθοι αποτελούν τα πρώτα δημιουργήματα της ανθρώπινης φαντασίας, γι' αυτό και υπάρχουν σ' όλους τους λαούς της Γης. 


Πρώτοι μυθοπλάστες όμως θεωρούνται οι αρχαίοι Έλληνες, οι οποίοι έχουν και τους περισσότερους μύθους.
Με τους μύθους ασχολήθηκαν κατά την αρχαιότητα ιστορικοί και φιλόσοφοι, και ποιητές.
Από τους ποιητές οι πρώτοι που ασχολήθηκαν με τη καταγραφή των μύθων, στη τοτινή καθομιλούμενη Ελληνική γλώσσα, ήταν ο Όμηρος στην "Ιλιάδα" και "Οδύσσεια" και ο Ησίοδος (750-700 π.Χ.). στο έργο του "Θεογονία". 


Ο Όμηρος και ο Ησίοδος δεν ήταν απλοί ποιητές.
Ήταν και μέλη (μύστες) των ιερατείων και αποκάλυψαν πολλά από τα μυστικά που ήταν καταγραμμένα σ' αυτά.
Τα ιερατεία ήταν αυτά που κατέγραφαν, από πολύ παλιά όλες τις ιστορίες, τις μυθιστορίες, τα συμβάντα και τα γεγονότα, σε γλώσσες ακατάληπτες από τους λαούς.
Πολλές φορές ανακάτευαν τα δρώμενα με τις δοξασίες, τις επιθυμίες και τα όνειρα ή σκόπιμα άλλες φορές συγκάλυπταν ή διαφοροποιούσαν τα γεγονότα.
Πρόσωπα υπαρκτά που είχαν κάνει ένα επιβλητικό έργο, παρουσιάζονταν, σαν μυθικοί ήρωες, όπως λόγου χάρη οι οικιστές αρχαιοτάτων πόλεων που φέρουν τα ονόματά τους και βρέθηκαν ερείπια αυτών των πόλεων ακόμα και επιγραφές (π.χ. Τροία). 


Έτσι έγινε ένα αξεδιάλυτο μπέρδεμα ιστορικών και μυθικών προσώπων, φαινομένων και θεών.
Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι, όπως θα δούμε παρακάτω, για τα ίδια πρόσωπα και περιστατικά υπάρχουν διαφορετικοί μύθοι.
Από τους ιστορικούς ο πιο γνωστός είναι ο Ηρόδοτος, ο οποίος γνωρίζει τις θρησκευτικές και μυθολογικές παραστάσεις και των πολιτισμένων ανατολικών λαών και συγκρίνει αυτές με των Ελλήνων. 


Από τους φιλοσόφους αξιομνημόνευτοι είναι οι στωικοί, οι οποίοι ερμήνευαν τους μύθους τους σχετικούς με τους θεούς ως σύμβολα θρησκευτικών ή φυσικών εννοιών.
Αργότερα, κατά τους αλεξανδρινούς χρόνους, ο Ευήμερος επιχείρησε να μεταβάλει τη μυθολογία σε ιστορία.
Δίδασκε ότι και οι θεοί και οι σχετικοί μ' αυτούς μύθοι αποτελούν απήχηση ιστορικών γεγονότων. 


Ο Ευήμερος (4ος - 3ος αιώνας π.Χ.) έγραψε για τους "θεούς" πως δεν ήταν υπερφυσικά όντα, αλλά ονομαστοί πολεμιστές που πέρασαν στο θρύλο και έγιναν "θεοί".
Μελετώντας τους Ελληνικούς μύθους που σώζονταν μέσα στους κατοίκους σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, από το 2000 π.Χ. και εντεύθεν θα ανακαλύψουμε πολλούς θρύλους που δέχονται ότι αρκετοί παλιοί ήρωες της Ελλάδας και άλλων λαών της Μεσογείου, ακόμα και θεοί, μυθικά και ιστορικά πρόσωπα, γενάρχες και βασιλιάδες διαφόρων περιοχών της Ελλάδας, είχαν προγόνους τους Άτλαντες από τη γενιά των Τιτάνων. 


Οι άγραφες παραδόσεις (μύθοι) για τον Άτλαντα, τον Ποσειδώνα, τον Κρόνο, τους Γίγαντες, τους Κύκλωπες, τους Τιτάνες και όλη τη γενιά τους, τις γοργόνες, τις αμαζόνες, αλλά και για "θεούς" όπως Δία, Ερμή, Αθηνά κ.α. που διατηρούνταν στη μνήμη μιλούν για τη σχέση τους με ένα παραδεισένιο, στη φαντασία των αρχαίων, νησί στα πέρατα της γης, δυτικά, στον Ωκεανό.


Το νησί αυτό δεν ήταν παρά η Ατλαντίδα.
Οι Έλληνες, και οι περισσότεροι αρχαίοι λαοί, διατηρώντας (σώζοντας) μερικές μνήμες από τη μεγάλη αυτή χώρα και την ιστορία της, προχώρησαν να μετατρέψουν πολλούς βασιλιάδες και ήρωες της σε "θεούς".
Αυτό συνέβη γιατί οι λαοί πολλών χωρών και πόλεων είχαν αποικισθεί και εκπολιτιστεί από τους Άτλαντες ή άλλοι ήλθαν σε επαφή μαζί τους, χωρίς αυτό να εννοεί ότι δεν υπήρχαν και άλλοι πολιτισμένοι λαοί την ίδια εποχή ή σε προηγούμενες εποχές. 


Στη θεοποίηση αυτή συνετέλεσε πάρα πολύ ο καταποντισμός της "μητρόπολης" (Ατλαντίδας) από ένα κατακλυσμό παγκόσμιο (αναφέρεται στις παραδόσεις όλων των λαών με τον ίδιο σχεδόν τρόπο), γιατί χάθηκαν τα γραπτά ντοκουμέντα, καταστράφηκαν τα περισσότερα μνημεία, τα τεχνικά έργα κ.α..
Ο παγκόσμιος κατακλυσμός δεν έπληξε με την ίδια ένταση όλα τα μέρη της γης, γι' αυτό σε πολλά σημεία διατηρήθηκαν ορισμένα έργα (π.χ. πυραμίδες). 


Έτσι ξεκίνησε μια νέα γενιά ανθρώπων, και ένας νέος πολιτισμός, από τους διασωθέντες.
Οι Άτλαντες κατακτητές που επέζησαν στις αποικίες, χάνοντας τη δύναμη της μητρόπολης που τους προστάτευε, σιγά -σιγά αφομοιώθηκαν από το γηγενές στοιχείο.
Μετέδωσαν όμως προφορικά στις νέες γενιές την ιστορία του νησιού τους, τα κατορθώματα των αρχηγών τους και τον καταποντισμό.
Η ιστορία των Ατλάντων και οι παραδόσεις της μυθοποιήθηκαν, συνδέθηκαν άρρηχτα με τις παραδόσεις των ντόπιων και αρκετοί ήρωες των Ατλάντων θεοποιήθηκαν.


Θεωρούμε ότι η ιστορία της Ατλαντίδας είναι το κλειδί της Ελληνικής μυθολογίας.
Σήμερα δυναμώνει η πεποίθηση ότι οι "θεοί" της Ελλάδας ήταν ανθρώπινες υπάρξεις.
Η τάση να προσδίδεις θεϊκές ιδιότητες σε μεγάλους αρχηγούς της γης είναι βαθιά φυτεμένη στην ανθρώπινη φύση. 


Ο Ηρόδοτος (Ιστορία βιβλίο β') βεβαιώνει ότι οι ιερείς των Θηβών της Αιγύπτου του έδειξαν 341 καλοσιαία αγάλματα αρχιερέων που το καθένα αντιπροσώπευε μια γενιά από το παρελθόν και καλύπτουν όλα μαζί ένα διάστημα από 11340 χρόνων. Και του είπαν μάλιστα ότι πριν από αυτές τις γενιές "οι θεοί ζούσαν ανάμεσα στους ανθρώπους"

Πηγή: Atlanteans.gr

ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΠΑΓΩΝ: ΟΙ ΑΤΛΑΝΤΕΣ ΤΗΣ ΚΑΝΤΑΘ ΚΑΙ Ο ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΑ

Ξέρουμε ότι με την άνοδο της θερμοκρασίας του πλανήτη προκαλείται ένα γενικό λιώσιμο των πάγων στους πόλους, καθώς και στα ψηλά βουνά που διατηρούν παγετώνες.

Όμως παρά τις πρόσφατες καταγραφές αποκόλλησης τεράστιων παγόβουνων από την Ανταρτική εμφανίζεται εκεί ένα περίεργο  φαινόμενο.

Έχει παρατηρηθεί ότι οι πάγοι στην παγωμένη ήπειρο αυξάνονται!

Η αύξηση αυτή των θαλάσσιων πάγων φαίνεται, μετά από τις σχετικές ερευνάς και τις          << επιστημονικές>> ανακοινώσεις, ότι συνδέεται με την τρύπα του όζοντος.

Οι ερευνητές που κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα, διεξήγαγαν μια έρευνα προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσουν μερικά από τα ανεξήγητα μυστήρια, τα οποία σχετίζονται με το φαινόμενο της υπερθέρμανσης του πλανήτη.

Βρετανοί και Αμερικανοί ερευνητές με τη βοήθεια της ΝΑΣΑ και αγγλικής επιστημονικής εταιρίας παρατήρησαν ότι, ενώ οι πάγοι του Βόρειου Πόλου λιώνουν με διαρκώς αυξανομένη ταχύτητα, αυτοί που περιβάλλουν την Ανταρτική αυξάνονται  συνεχώς .

Ανακοίνωσαν λοιπόν ότι γι’ αυτό πρέπει να ευθύνεται η τρύπα του όζοντος, η οποία έχει δημιουργηθεί μόνο στον Νότιο Πόλο. 

Αυτό  είναι ένα άλλο μυστήριο που θα χρειαστεί έρευνα, αφού είναι περίεργο  το ότι ο Βόρειος Πόλος δεν έχει αυτό το πρόβλημα.

Ωστόσο, η εξαφάνιση του όζοντος επιτρέπει στα μικροκύματα που έρχονται από τον ήλιο να περνούν από την ατμόσφαιρα και να φτάνουν μέχρι την επιφάνεια της γης.

Το λογικό είναι να υπερθερμαίνουν τους πάγους της Ανταρτικής και να τους λιώνουν σταδιακά. Αυτό όμως δεν συμβαίνει, αφού παρά το ότι αποσπώνται τεραστία παγόβουνα, οι πάγοι αυξάνουν.

ΤΡΥΠΑ ΤΟΥ ΟΖΟΝΤΟΣ

Το περίεργο αυτό φαινόμενο οφείλεται στις παρεμβάσεις της μεν Λευκής Αδελφότητας  που αργά  και σταθερά θέλει να εξαφανίσει τους πάγους από την Ανταρτική, της δε μαύρης που αυξάνει τους πάγους χάρη στις παρεμβάσεις των ανθρώπων της που δεν  είναι άλλοι από τους Γερμανοουκρανους της αποικίας 211  και τους ξεχασμένους Άτλαντες της Κανταθ που χειρίζονται την πανάρχαια παγοποιητική μονάδα. Όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές, για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα σε θέματα που κάνεις δεν μπορεί να ελέγξει, η τρύπα του όζοντος προκάλεσε πτώση της θερμοκρασίας της στρατόσφαιρας και προκάλεσε  μεταβολή στο  καιρικό σύστημα και μάλιστα μετέβαλλε κυρίως τους άνεμους, οι όποιοι πνέουν από την Ανταρτική.

Οι άνεμοι άρχισαν να φύσουν  από τη στεριά με κατεύθυνση προς την ανοιχτοί θάλασσα.

Το αποτέλεσμα είναι ότι ρίχτοντας την θερμοκρασία των επιφανειακών υδάτων, άρχισαν να δημιουργούνται περισσότεροι πάγοι.

Να θυμίσουμε ότι κατά την διάρκεια του 1980, οι επιστήμονες ανακάλυψαν πάνω από την Ανταρτική μια μεγάλη τρύπα στο στρώμα του όζοντος.

Την αιτία απέδωσαν στις πτήσεις των αεροπλάνων, στα διάφορα ειδή φρεον που χρησιμοποιούνται σε ψυγεία και κλιματιστικά, στους χημικούς προωθητές, που περιλαμβάνονται σε προϊόντα καθημερινής χρήσης όπως οι διαφορές κολόνιες, στα αποσμητικά και γενικά στα υλικά που βρίσκονται υπό πίεση μέσα σε τενεκεδένια κουτάκια αεροζόλ.

Ξέχασαν όμως ότι πάνω από την Ανταρτική δεν περνούν αεροσκάφη, ούτε χρησιμοποιούνται εκεί μαζικά αεροζόλ σπρέι.

Σήμερα η τρύπα του όζοντος, για καλή μας τύχη, υποτίθεται ότι εξουδετερώνει κάποιες από τις συνέπειες που έχει στο περιβάλλον το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Αυτή όμως η τύχη δεν θα κρατήσει για πολύ ακόμα.

Μετά από τις σχετικές ρυθμίσεις και προσπάθειες για ελάττωση των αέριων που προκαλούν την τρύπα, οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι η τρύπα στο όζον θα κλείσει τελείως πριν από το τέλος του 21ου αιώνα.

Αυτό φυσικά θα πρέπει να έχει σαν αποτέλεσμα το λιώσιμο των πάγων και στην Ανταρτική.

Κάνεις ωστόσο δεν μας είπε, γιατί έγινε τρύπα που προκαλείται από τις πτήσεις των αεροπλάνων και την χρήση των σπρέι, εκεί που …..δεν πετούν αεροπλάνα ούτε χρησιμοποιούν σπρέι.

Η αποκρυπτογράφηση των μηχανισμών του περιβάλλοντος στην Ανταρτική έχει τεράστια σημασία για την επιστημονική κοινότητα.

Ο κυρίως λόγος είναι επειδή σε αυτήν την περιοχή του πλανήτη βρίσκεται αποθηκευμένη ποσότητα πάγου ικανή να προκαλέσει ( εάν λιώσει) άνοδο του επιπέδου των ωκεανών κατά 57 μέτρα.

Αλλά, όπως είναι φυσικό, ακόμα και η τήξη ενός μόνο ποσοστού θα απειλήσει όχι μόνο πολλά νησιά του Ειρηνικού Ωκεανού, αλλα και τις μεγάλες παράκτιες πόλεις σε ολόκληρο  τον πλανήτη.

Το ακαριαίο λιώσιμο όλων των πάγων βεβαία θα προκαλέσει τσουναμι ύψους πολλών χιλιάδων μέτρων που , καθώς θα προχωρεί, θα γιγαντώνεται, θα κατακλύζει την στεριά, όπου την συναντήσει, και μετά θα παλινδρομεί σχηματίζοντας νέα τσούξαμε.

Η καταστροφή δηλαδή, του Δευκαλίωνος σε όλο της το μεγαλείο.

Η Ανταρτική λοιπόν δεν κρύβει μόνο πάγους και πιγκουίνους στην τεράστια έκταση της.

Όπως φαίνεται κρύβει και τα κλειδιά για το μέλλον του πλανητη και την επιβιωση της ανθρωπότητας γενικότερα, αφού αποτελεί το μεγάλο όπλο της Μαύρης Αδελφότητας που δεν έχει πει ακόμη την τελευταία κουβέντα στη μάχη για τη γη.

Οι αδελφότητες του σκότους. Τόμος 5, κεφάλαιο 16,Τα μυστήρια των πάγων , Λιακοπουλος Δημοσθένης, σελ 249-250-251-252

ΑΣΤΑΝΑ: Η ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΤΟ ΚΑΖΑΚΣΤΑΝ

Η Αστανά είναι η πρωτεύουσα και δεύτερη μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη του Καζακστάν (μετά το Αλμάτι). Ο πληθυσμός της είναι 708.794 κάτοικοι (καταμέτρηση 2010). Βρίσκεται στο βόρειο-κεντρικό τμήμα του Καζακστάν, στην επαρχία Ακμόλα, αν και πολιτικά διαχωρίζεται από την υπόλοιπη επαρχία.


Η Αστανά είναι η πρωτεύουσα πλέον του Καζακστάν, μιας πρώην επαρχίας της Σοβιετικής Ένωσης η οποία απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1991. Το κράτος του Καζακστάν, όντας μια βασικά γεωργική και κτηνοτροφική χώρα, γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη από το 2000 κι έπειτα, λόγω της ύπαρξης πλούσιων κοιτασμάτων πετρελαίου και ιδίως φυσικού αερίου αλλά πρόσφατα και ραδιενεργών υλικών. Με τη μεταφορά της πρωτεύουσας στην Αστάνα, η τελευταία γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη, με αποτέλεσμα μέσα σε 8 χρόνια ο πληθυσμός της να τριπλασιαστεί.

Στην πόλη αυτή έχουν ανεγερθεί μια σειρά από υπερπολυτελή αλλά και γεμάτα μυστικιστικά σύμβολα κτίρια, όπως η περίφημη πυραμίδα της εικόνας

Τι μας ενδιαφέρει όμως η Αστάνα; Πολύ απλά, φαίνεται να είναι μια από τις πόλεις που προωθεί και χρησιμοποιεί η Νέα Τάξη (εξ ου και η μεγάλη ανάπτυξη). Τα «ενδιαφέροντα» με αυτή την πόλη ξεκινούν καταρχήν με το ίδιο της το όνομα. Διότι «Αστάνα» σημαίνει «μεταίχμιο, κατώφλι»: πράγματι, το κατώφλι της Νέας Εποχής. Δεύτερον στην πόλη αυτή έχουν ανεγερθεί μια σειρά από υπερπολυτελή αλλά και γεμάτα μυστικιστικά σύμβολα κτίρια, όπως η περίφημη πυραμίδα της εικόνας, η οποία αποκαλείται «Πυραμίδα της Ειρήνης» και «Παλάτι της ειρήνης και συμφιλίωσης».

Η πυραμίδα αυτή φιλοξενεί στο υπόγειό της μια όπερα, στους επάνω ορόφους το συμβούλιο όλων των θρησκειών του πλανήτη. Όλα τα διαμερίσματα περιλαμβάνουν απεικονίσεις γιγάντιων Ηλίων: στο ταβάνι της όπερας, στο πάτωμα μεταξύ του κυκλικού τραπεζιού του συμβουλίου των θρησκειών και στο θόλο της ξεχωριστής μικρότερης πυραμίδας της κορυφής, τα τζάμια της οποίας είναι διακοσμημένα με περιστέρια, ενώ η απεικόνιση του Ήλιου στο θόλο της τελικής πυραμίδας είναι πραγματικά μαγευτική.

Ολόκληρη η ανάβαση προς το θόλο συνιστά μια μεταφορική αναπαράσταση της Ηλιακής Μύησης: από το υπόγειο όπου οι απαίδευτες μάζες ψυχαγωγούνται στο σκοτάδι, στο κεντρικό τμήμα όπου όλες οι θρησκείες «συμφιλιώνονται» γύρω από έναν στρογγυλό Ήλιο μέχρι την κορυφή όπου, κυριολεκτικά μέσα στον ουρανό, αναπαρίσταται η Ηλιακή Θεότητα.

 Οι δύο Πύργοι της Αστάνα και το Προεδρικό Μέγαρο

Απέναντι από την κώλουρο Πυραμίδα βρίσκεται ένα άλλο καταπληκτικό δημιούργημα: η αναπαράσταση του Δέντρου της Ζωής με μια χρυσή σφαίρα στο κεντρικό του τμήμα. Στο εσωτερικό της (γυάλινο κι αυτό) εκτός από τη μαγευτική θέα, ο επισκέπτης συναντά και δυο περίεργα αντικείμενα: ένα χρυσό αποτύπωμα της παλάμης του Προέδρου της χώρας (σαφές κι αυτό αποκρυφιστικό σύμβολο) και παραδίπλα η αναπαράσταση της σφαίρας της Γης, με δεκαεπτά ακτίνες να εκπορεύονται από αυτή, πάνω στις οποίες βρίσκονται υπογραφές των ηγετών των 17 κύριων θρησκειών του πλανήτη. Γύρω από το Δέντρο της Ζωής βρίσκονται υπέροχοι κήποι και όλο αυτό κοιτάζει προς το Προεδρικό Μέγαρο, διαμέσου δύο άλλων πύργων με μασονική προέλευση.
Η χωροθεσία αυτών των κτιρίων, εκτός από τους συμβολισμούς τους, παραπέμπει σαφώς σε ιερή γεωμετρία: η Πυραμίδα, το Δέντρο της Ζωής, οι μασονικοί πύργοι, βρίσκονται στην ίδια ευθεία με το προεδρικό μέγαρο: το ένα κοιτάζει στην ευθεία το άλλο. Ο λόγος είναι σαφής: προσπαθεί να γίνει έκλυση δύναμης προς το Προεδρικό Μέγαρο, όπως συμβαίνει και με άλλες περιοχές του πλανήτη, όπως για παράδειγμα με την Ουάσινγκτον.

Είμαι βέβαιος ότι ο αναγνώστης δεν θα διακρίνει τίποτα ύποπτο σε όλο αυτό. Θα μιλήσει προφανώς για μια έξοχη αρχιτεκτονική και για ένα αισθητικό όραμα που αποτυπώθηκε αριστουργηματικά από τον κατασκευαστή του, Λόρδο Νόρμαν Φόστερ, μέλος του Ταγματος της Αξίας. Εκείνοι όμως που διαβλέπουν κάπως περισσότερο και που γνωρίζουν τα σχετικά με το μυστικιστικό συμβολισμό, κατανοούν ότι τίποτα δεν σχεδιάζεται τυχαία και τίποτα δεν τοποθετείται στην τύχη. Οι συνομωσιολόγοι μπορεί να ισχυριστούν ότι η Αστάνα έχει επιλεγεί ως μια από τις μελλοντικές πόλεις – κέντρα της Νέας Τάξης, επικεφαλής προφανώς κάποιου γεωπολιτικού τομέα που θα αναπτυχθεί στο μέλλον…

ΔΕΙΤΕ ΤΑ VIDEO

πηγη: http://networkedblogs.com/u9Ipi

Η ΗΜΕΡΑ ΕΝΟΣ ΣΑΤΑΝΙΚΟΥ ΥΠΕΡΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟΥ

Μικρό αφιέρωμα αλήθειας για τα 10 χρόνια που συμπληρώθηκαν απο εκείνη την προσχεδιασμένη μέρα.




ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΠΙΝ ΛΑΝΤΕΝ, ΑΛ ΚΑΙΝΤΑ ΚΑΙ ΠΡΑΣΙΝΑ ΑΛΟΓΑ....

 ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO

ΠΗΓΗ:http://www.youtube.com/watch?v=o3hRvKSbDAE

Επιστημονική μελέτη: Η αξία και η παγκόσμια προσφορά της Ελληνικής γλώσσας και της Ελληνικής γραφής.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’
ΑΞΙΑ & ΠΡΟΣΦΟΡΑ
ΕΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ & ΓΡΑΦΗΣ

1. Η ΑΞΙΑ ΚΑΙ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΡΑΦΗΣ

1. Η ελληνική γλώσσα και η ελληνική γραφή είναι από τις παλιότερες του κόσμου και της Ευρώπης, όπως μαρτυρούν τα γραπτά τους μνημεία και η γλώσσα και η γραφή της έκφρασης του ανθρώπινου πνεύματος στις πρώτες μεγάλες στιγμές της δημιουργίας του.

Ειδικότερα η ελληνική γλώσσα είναι κεφαλαιώδους σημασίας για την παγκόσμια γλώσσα και πολιτισμό, γιατί από τη μια χρησίμευσε να εκφράσει την πιο καλλιεργημένη και φιλοσοφημένη σκέψη του αρχαίου κόσμου και από την άλλη γιατί πάνω της στηρίζεται όχι μόνο η νέα ελληνική γλώσσα, αλλά και μια σειρά άλλων, όπως η λατινική και οι καλούμενες λατινογενείς γλώσσες (ιταλική, αγγλική, γαλλική κ.α.).

Δεν υπάρχει γλώσσα σήμερα που να μην έχει ελληνικές λέξεις και γι αυτό και δικαίως πολλοί τη θεωρούν ως τη μητρική γλώσσα των άλλων. Μεταφράζοντας οι άλλοι λαοί τα αρχαία ελληνικά επιστημονικά, λογοτεχνικά κ.τ.λ. συγγράμματα μετέφεραν στις γλώσσες τους εκτός από το ελληνικό πνεύμα και πάρα πολλές ελληνικές λέξεις. Αμέτρητες είναι οι διεθνείς ελληνικές λέξεις. Η διεθνής αγγλική γλώσσα, για παράδειγμα, χρησιμοποιεί σήμερα πάνω από 50.000 λέξεις, όπως υπολογίζεται, ελληνικής καταγωγής, όπως οι: Ευρώπη - Europe, αλφάβητο - alphabet, Γραμματική- Grammar, συλλαβή - syllabus, γράμμα - grammar, δίφθογγοι - diphthongs, Άγγελος- Angel, Βίβλος- Bible, Βιβλιογραφία- Bibliography…

Ομοίως η ελληνική γραφή (το ελληνικό αλφάβητο) είναι κεφαλαιώδους σημασίας για την παγκόσμια γραφή και τον πολιτισμό, όχι μόνο γιατί χρησίμευσε να καταγράψει την πιο καλλιεργημένη και φιλοσοφημένη σκέψη του αρχαίου κόσμου, που σήμερα μας καθοδηγεί, αλλά και γιατί πάνω σ΄ αυτήν στηρίζεται όχι μόνο η νέα ελληνική γραφή (γράμματα και κανόνες), αλλά και μια σειρά άλλων γραφών, όπως οι γραφές με λατινικούς χαρακτήρες (αγγλική, ιταλική, γαλλική, γερμανική κ.α.), οι σλαβικές γραφές (βουλγαρική, ρωσική κ.α.) κ.α., όπως θα δούμε πιο κάτω, άρα το μεγαλύτερο ποσοστό των σημερινών γραφών..

2. Η ελληνική γλώσσα και η ελληνική γραφή είναι αυτές που γέννησαν και ανέπτυξαν τις επιστήμες και τις τέχνες. Ανακαλύπτοντας οι Έλληνες πρώτοι το απλό, όμως τέλειο ελληνικό σύστημα γραφής, όπως θα δούμε πιο κάτω, επομένως έχοντας τη δυνατότητα όχι μόνο να αποταμιεύουν άνετα την εμπειρία τους, αλλά και να τη μελετούν στη συνέχεια, πέρασαν πρώτοι στα γράμματα, στις τέχνες και στις επιστήμες: Όμηρος, Ησίοδος, Ηρόδοτος, Θουκυδίδης, Ηράκλειτος, Δημόκριτος Πλάτωνας, Αριστοτέλης, Αισχύλος, Σοφοκλής, Ευριπίδης,.... Τα πρώτα κείμενα Μαθηματικών, Φυσικής, Αστρονομίας, Νομικής, Ιατρικής, Ιστορίας, Γλωσσολογίας κ.τ.λ. γράφτηκαν στην ελληνική γλώσσα και γραφή. Τα πρώτα θεατρικά έργα, καθώς και τα βυζαντινά λογοτεχνικά έργα έχουν γραφτεί στην ελληνική γλώσσα.

3. Η ελληνική γλώσσα και η ελληνική γραφή είναι αυτές με τις οποίες δημιουργήθηκαν-εκφράστηκαν οι πρώτοι αξιόλογοι στον κόσμο πολιτισμοί: ο Μινωικός Ελληνικός Πολιτισμός και ο Κλασσικός Ελληνικός Πολιτισμός, καθώς και οι πιο αξιόλογες θρησκείες, δηλαδή αυτή των θεών του Ολύμπου και η Χριστιανική (της Καινής Διαθήκης). Απλώς ο Μινωικός πολιτισμός χρησιμοποίησε την Πελαγική ή άλλως Γραμμική γραφή και ο Κλασσικός τη σημερινή.

4. Η ελληνική γλώσσα και ελληνική γραφή είναι αυτές που βοήθησαν στην αποκρυπτογράφηση πολλών αρχαίων γραφών, επειδή πολλές πινακίδες είχαν γραφεί δίγλωσσα, όπως π.χ. η στήλη της Ροζέτας με ελληνικά και αιγυπτιακά, η επιγραφή Ράμπαδ στο Alep με ελληνικά, συριακά και αραβικά, η επιγραφή Αρράν στο Αουράν με ελληνικά και Αραβικά.

5. Η ελληνική γλώσσα και ελληνική γραφή ήταν οι πρώτες που έγιναν διεθνείς, Η ελληνική γλώσσα ήταν διεθνής από τους χρόνους του Μ. Αλέξανδρου (336 – 321 π.Χ.) μέχρι την πτώση της Κωνσταντινούπολης (1.453 π.Χ.), δηλαδή κάπου 1.800 χρόνια. Ελληνικά μίλαγαν και έγραφαν σε όλον τον αρχαίο γνωστό κόσμο: Ρωμαίοι, Εβραίοι, Φοίνικες, Ινδοί, Αφγανοί, Πέρσες, Αιγύπτιοι…. Οι περισσότεροι από τους Ρωμαίους είχαν ελληνική μόρφωση και ήσαν γνώστες της ελληνικής γλώσσας και γι αυτό άλλωστε πολλοί από τους αυτοκράτορές τους εκφωνούσαν τους λόγους τους στο «Αθήναιον» της Ρώμης στα ελληνικά ή έγραφαν τα συγγράμματά τους και στην ελληνική γλώσσα: Μάρκος Αυρήλιος, Κικέρων κ.α.

Ομοίως οι απόστολοι: Παύλος, Ιωάννης, Λουκάς και Ματθαίος, όπως και οι περισσότεροι Εβραίοι, είχαν ελληνική μόρφωση και ήταν γνώστες της ελληνικής γλώσσας. Η αιτία άλλωστε και για την οποία οι απόστολοι έγραψαν τα Ευαγγέλια κατευθείαν στην ελληνική γλώσσα, ενώ η παλαιά διαθήκη έγινε γνωστή σε όλο τον κόσμο μόνο μετά τη μετάφρασή της από τους Ο’ στην ελληνική.

6. Η ελληνική γλώσσα και η ελληνική γραφή είναι και οι πιο τέλειες και οι πιο εύκολες του κόσμου, αφού:

Α) Η ελληνική γραφή καταγράφει τον προφορικό λόγο καλύτερα και από το μαγνητόφωνο. Με το μαγνητόφωνο μπορεί να γίνει παρανόηση λόγω των ομόηχων λέξεων, ενώ με την ελληνική γραφή όχι, πρβ π.χ.: λίρα & λύρα, καλεί & καλή & καλοί & Καλή… Στην ελληνική γραφή οι λέξεις γράφονται και πιστά φθογγικά και ανάλογα με την ετυμολογία τους (το τι μέρος λόγου, τύπος κλπ είναι) χρησιμοποιώντας με κανόνες από τη μια τα ορθογραφικά σημάδια (= ο τόνος, η απόστροφος κλπ) και από την άλλη τα ομόφωνα γράμματα, δηλαδή τα κεφαλαία και μικρά γράμματα: Α(α), Β(β)…, καθώς και τις παραλλαγές τους: Ω(ω) = Ο(ο), Ι(ι) = Η(η) = Υ(υ)…, ώστε στη γραφή να έχουμε βοήθεια και στην κατανόηση των γραπτών λέξεων και στη διάκριση των ομόηχων, πρβ π.χ.: καλό (επίθετο) & καλώ (ρήμα), σού ‘πα (= σου είπα) και σούπα (φαγητού), Κρήτη > Κρητικός & κρίση > κριτικός…Αντίθετα στις άλλες γραφές άλλα λέμε και άλλα γράφουμε ή άλλα βλέπουμε και άλλα προφέρουμε, πρβ π.χ. στην αγγλική που, ενώ άλλοι λένε π.χ.: "δε λαντον, μπάτι, σον κόνερ, ουάτ..." και άλλοι "δι λόντον μπόντι, σιν κόνερι, χουάτ ή γουάτ..", ωστόσο και οι μεν και οι δε γράφουν ίδια, δηλ.: the London, body, Sean Coneri, what.. Ομοίως στις αγγλικές λέξεις go, one, on, come, to…, το γράμμα Ο προφέρεται άλλοτε Ο, άλλοτε ΟΟΥ, άλλοτε ΟΥΑ, άλλοτε Α, άλλοτε ΟΥ…

Β) Οι καθαρά ελληνικές λέξεις από τη μια να είναι αμέτρητες, κανείς δεν ξέρει πόσες και ποιες είναι, και από την άλλη δεν αποτελούνται από κάποιους συνδυασμούς φθόγγων, τυχαίους ή μη, όπως συμβαίνει συνήθως με τις ξένες λέξεις (με συνέπεια να έχουν πολλές έννοιες, πρβ π.χ. love = αγάπ-η,ης,.. αγαπ-ώ,άς……, good = καλ-ός,ή,ό,ών… ), αλλά με συγκεκριμένα γλωσσικά συστατικά στοιχεία (= η ρίζα, το πρόθεμα, το θέμα, η παραγωγική και η πτωτική κατάληξη, πρβ π.χ ρίζα γραφ- και λέξεις: γράφ-ω,εις…, γραφ-ή,ής…, γραφ-ικ-ός,ή ,..) με συνέπεια από τη μια η ελληνική γλώσσα να έχει πλούτο λέξεων (οι συνδυασμοί των εν λόγω στοιχείων δημιουργούν από τη μια αμέτρητες λέξεις και από την άλλη έτοιμες λέξεις, ώστε να μην απαιτείται κάθε φορά που παρουσιάζεται μια νέα έννοια να δημιουργείται και μια νέα λέξη) και από την άλλη οι ελληνικές λέξεις να έχουν συνάφεια, άρα εύκολη απομνημόνευση και κατανόηση. Αναλύοντας τις σου λένε από μόνες τους τι εννοούν και μάλιστα με ακριβολογία, πρβ, π.χ.: Αγγλικά good = ελληνικά καλ-ός,ού,ο,οί,ών..Αγγλικά Love = ελληνικά αγαπ-ώ,άς,ά… αγαπ-η,ης,… Για τον ίδιο λόγο η ελληνική γλώσσα έχει τη δυνατότητα να δημιουργεί πάρα πολλά ρητορικά συντακτικά σχήματα λόγου με σκοπό την απόλυτη έκφραση ή τον τονισμό του νοήματος του λόγου, πρβ π.χ.: Το τραίνο οδηγείται από το Γιώργο. = παθητική σύνταξη. Ο Γιώργος οδηγεί το τραίνο. = ενεργητική σύνταξη. Ο Γιώργος είναι οδηγός του τραίνου. = κατηγορηματική σύνταξη.



Επομένως και κατόπιν όλων όσων είδαμε πιο πριν, η ελληνική γλώσσα και η ελληνική γραφή πρέπει από τη μια να τύχουν της παγκόσμιας προσοχής και προστασίας και από την άλλη να γίνουν και πάλι διεθνείς και οι επίσημες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.


A. Γ. ΚΡΑΣΑΝΑΚΗ


Σχετικά με την αξία της ελληνικής

γλώσσας, έχουν πει:



Μάρκος Τίλλιος Κικέρων (ο επιφανέστερος άνδρας της αρχαίας Ρώμης): «Εάν οι θεοί μιλούν, τότε σίγουρα χρησιμοποιούν τη γλώσσα των Ελλήνων.»

Γκαίτε (ο μεγαλύτερος ποιητής και πεζογράφος της Γερμανίας): «Άκουσα στον Άγιο Πέτρο της Ρώμης το Ευαγγέλιο σε όλες τις γλώσσες. Η Ελληνική αντήχησε άστρο λαμπερό μέσα στη νύχτα.»

Claude Fauriel (Κλαύδιος Φωριέλ, Γάλλος Ακαδημαϊκός και ποιητής): «Η Ελληνική έχει ομοιογένεια σαν την Γερμανική, είναι όμως πιο πλούσια από αυτήν. Έχει την σαφήνεια της Γαλλικής, έχει όμως μεγαλύτερη ακριβολογία. Είναι πιο ευλύγιστη από την Ιταλική και πολύ πιο αρμονική από την Ισπανική. Έχει δηλαδή ότι χρειάζεται για να θεωρηθεί η ωραιότερη γλώσσα της Ευρώπης.»

Ελεν Κέλλερ (διάσημη τυφλή Αμερικανίδα συγγραφέας): «Αν το βιολί είναι το τελειότερο μουσικό όργανο, τότε η Ελληνική γλώσσα είναι το βιολί του ανθρώπινου στοχασμού.»

Μargarite Yourceyar (Μαργαρίτα Γιουρσέλ, Γαλλίδα συγγραφέας και ακαδημαϊκός): «Αγάπησα αυτή τη γλώσσα την ελληνική για την εύρωστη πλαστικότητά της, που η κάθε της λέξη πιστοποιεί την άμεση και διαφορετική επαφή της με τις αλήθειες και γιατί ό,τι έχει λεχθεί καλό από τον άνθρωπο, έχει ως επί το πλείστον λεχθεί σ’ αυτή τη γλώσσα».

Schiller (Γερμανός ποιητής, ιστορικός και φιλόσοφος): Καταραμένε Έλληνα, τα βρήκες όλα, φιλοσοφία, γεωμετρία, φυσική, αστρονομία’ τίποτε δεν άφησες για μας.

Βολταίρος (Γάλλος διαφωτιστής): «Είθε η Ελληνική γλώσσα να γίνει κοινή όλων των λαών.»

Γερμανός φιλόλογος E, Norden: «Εκτός από την Κινεζική και την Ιαπωνική, όλες οι άλλες γλώσσες διαμορφώθηκαν κάτω από την επίδραση της Ελληνικής, από την οποία πήραν, εκτός από πλήθος λέξεων, τους κανόνες και την γραμματική.»

Ο. Βαντρούσκα (καθηγητής Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης): «Για έναν Ιάπωνα ή Τούρκο, όλες οι Ευρωπαϊκές γλώσσες δεν φαίνονται ως ξεχωριστές, αλλά ως διάλεκτοι μιας και της αυτής γλώσσας, της Ελληνικής.»

Will Durant (Αμερικανός ιστορικός και φιλόσοφος, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Columbia): «Το αλφάβητο μας προήλθε εξ Ελλάδος δια της Κύμης και της Ρώμης. Η Γλώσσα μας βρίθει Ελληνικών λέξεων. Η επιστήμη μας σφυρηλάτησε μιαν διεθνή γλώσσα διά των Ελληνικών όρων. Η γραμματική μας και η ρητορική μας, ακόμα και η στίξης και η διαίρεσης εις παραγράφους… είναι Ελληνικές εφευρέσεις. Τα λογοτεχνικά μας είδη είναι Ελληνικά – το λυρικό, η ωδή, το ειδύλλιο, το μυθιστόρημα, η πραγματεία, η προσφώνηση, η βιογραφία, η ιστορία και προ πάντων το όραμα. Και όλες σχεδόν αυτές οι λέξεις είναι Ελληνικές.»

Φρανγκίσκος Λιγκόρα (Ιταλός καθηγητής Πανεπιστημίου και Πρόεδρος της Διεθνούς Ακαδημίας προς διάδοση του πολιτισμού): «Έλληνες να είστε περήφανοι που μιλάτε την Ελληνική γλώσσα ζωντανή και μητέρα όλων των άλλων γλωσσών. Μην την παραμελείτε, αφού αυτή είναι ένα από τα λίγα αγαθά που μας έχουν απομείνει και ταυτόχρονα το διαβατήριό σας για τον παγκόσμιο πολιτισμό.»

Φρειδερίκος Σαγκρέδο (Βάσκος καθηγητής γλωσσολογίας – Πρόεδρος της Ελληνικής Ακαδημίας της Βασκωνίας): «Η Ελληνική γλώσσα είναι η καλύτερη κληρονομιά που έχει στη διάθεσή του ο άνθρωπος για την ανέλιξη του εγκεφάλου του. Απέναντι στην Ελληνική όλες, και επιμένω όλες οι γλώσσες είναι ανεπαρκείς.» «Η αρχαία Ελληνική γλώσσα πρέπει να γίνει η δεύτερη γλώσσα όλων των Ευρωπαίων, ειδικά των καλλιεργημένων ατόμων.» «Η Ελληνική γλώσσα είναι από ουσία θεϊκή.»

Ζακλίν Ντε Ρομιγύ (Γαλλίδα Ακαδημαϊκός και συγγραφεύς): «Η αρχαία Ελλάδα μας προσφέρει μια γλώσσα, για την οποία θα πω ότι είναι οικουμενική.» «Όλος ο κόσμος πρέπει να μάθει Ελληνικά, επειδή η Ελληνική γλώσσα μας βοηθάει πρώτα από όλα να καταλάβουμε την δική μας γλώσσα.»



=========================================





Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ Η ΑΓΓΛΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

ΑΓΓΛΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΛΕΞΕΙΣ



Ο πρώην πρωθυπουργός και καθηγητής Ξενοφών Ζολώτας είχε εκφωνήσει δύο λόγους στην Ουάσιγκτον (στις 26 Σεπτεμβρίου 1957 και στις 2 Οκτωβρίου 1959), οι οποίοι έμειναν μνημειώδεις (από το διεθνή τύπο χαρακτηρίστηκε «Γλωσσικός Άθλος - Glossic Athlos!»). Αιτία ως προς αυτό δεν ήταν μόνο το περιεχόμενό τους αλλά και η γλώσσα τους. Υποτίθεται ότι η γλώσσα των λόγων ήταν η αγγλική. Κατ' ουσία όμως, με την αφαίρεση λίγων συνδέσμων, άρθρων και προθέσεων η γλώσσα είναι η Ελληνική. Το ακροατήριό του αποτελούσαν οι σύνεδροι της Διεθνούς Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης και δεν αντιμετώπισαν τότε κανένα πρόβλημα στην κατανόηση του προφορικού κειμένου που ανέγνωσε ο Έλληνας καθηγητής.



Ι. O λόγοs της 26 Σεπτεμβρίου 1957

Kyrie, I eulogise the archons of the Panethnic Thesaurus and the Ecumenical Trapeza for the orthodoxy of their axioms, methods and policies, although there is an episode of cacophony of the Trapeza with Hellas. With enthusiasm we dialogue and synagonize at the synods of our didymous organizations in which polymorphous economic ideas and dogmas are analyzed and synthesized. Our critical problems such as the nÔmismatic plethora generate some agony and melancholy. This phenomenon is characteristic of our epoch. But, to my thesis, we have the dynamism to program therapeutic practises as a prophylaxis from chaos and catastrophe. In parallel, a panethnic unhypocritical economic ethnergy and charmonization in a democratic climate is basic. I apologize for my ecentric monologue. I emphasize my eucharisties to you, Kyrie, to the eugenic and generous American ethnos and to the organizers and the protagonists of this amphictiony and the gastronomic symposia."

ΠΗΓΗ:http://www.afipnisi.org/2012/02/blog-post_4585.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+afipnisi+%28%CE%91%CF%86%CF%8D%CF%80%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7+%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CF%89%CE%BD%29

Η μαγική δύναμη της λύρας του Ορφέα !

Ο Ορφέας ήταν μία από τις πιο σημαντικές μορφές της ελληνικής μυθολογίας. Γεννήθηκε στην Θράκη και ήταν γιος του άρχοντα της περιοχής, Οιάγρου και της Μούσας Καλλιόπης, της προστάτιδας της Επικής Ποίησης.

Σε παιδική ηλικία διδάχτηκε την τέχνη της μουσικής από τις Μούσες αλλά και από τον ίδιο τον θεό Απόλλωνα, ο οποίος και του χάρισε την λύρα του. 

Η λύρα του Ορφέα, η «η μαγική φόρμιγγα», ήταν κάτι σαν επτάχορδη κιθάρα και για την ανεξήγητη δύναμη της αλλά και την επίδραση της φωνής του, υπάρχουν δεκάδες ιστορίες.

Σύμφωνα με αυτές, η μαγεία της μουσικής και του τραγουδιού του, ημέρευε τα άγρια ζώα και μετακινούσε δέντρα και βράχους που έσπευδαν να ακούσουν τη θελκτική μελωδία του!

Η θεϊκή δύναμη της μουσικής!

Κατά πολλούς αναλυτές, όλα αυτά τα περιστατικά θέλουν να δώσουν το μύνημα πως η αρμονία που κρύβει μέσα της η μουσική μπορεί να επηρεάσει καθοριστικά όλα τα ζωντανά όντα του πλανήτη μας. Ας μην ξεχνάμε πως οι αρχαίοι Έλληνες, γνώριζαν την μορφωτική και ηθικοπλαστική αξία της μουσικής, ενώ την συμπεριλάμβαναν σε όλα τους τα μυστήρια.

Κατά κάποιους άλλους, η ανεξήγητη δύναμη της ορφικής μουσικής, συνδέεται με την υπεράνθρωπη και μεταφυσική διάσταση του Ορφέα. Οι περιγραφές που θέλουν τους ανθρώπους, αλλά και τους θεούς, τα ζώα και τα φυτά, αλλά ακόμη και τα βράχια να πλησιάζουν προς τον ήχο της λύρας του, οδηγούν στο συμπέρασμα πως ο Ορφέας ταυτιζόταν με τον Ήλιο, που με το φως του κάνει όλα τα έμψυχα όντα να στρέφονται προς αυτόν.

Η μαγική επίδραση της ορφικής μουσικής στην Αργοναυτική Εκστρατεία!

Ο θρύλος λέει πως αυτός ακριβώς ήταν και ο λόγος που ο Ορφέας πρωταγωνίστησε στην Αργοναυτική Εκστρατεία, αφού η μαγική δύναμη της μουσικής τους ήταν πολύτιμο όπλο για τους αργοναύτες.

Ένα όπλο, που έδειξε τη δύναμή του από την στιγμή ακόμα που τέλειωσε η ναυπήγηση της Αργούς και ξεκίνησαν οι προσπάθειες για να την ρίξουν στη θάλασσα. Η Αργώ όμως, ήταν τόσο βαριά και τόσο βαθιά κολλημένη στην άμμο και ήταν αδύνατο να τη σύρουν. Η λύση δόθηκε από την φόρμιγγα του Ορφέα, που με τον μαγικό ήχο της κατάφερε όχι μόνο να μετακινήσει αλλά να ανυψώσει την Αργώ ταχέως στους ουρανούς!

Ήταν ο ίδιος ακριβώς ήχος της λύρας του, που κατάφερε να υποτάξει και να αποκοιμήσει το δράκο που φύλαγε το χρυσόμαλο δέρας, γεγονός που άνοιξε τον δρόμο στον Ιάσονα να το κλέψει!

Στον δρόμο της επιστροφής, οι Αργοναύτες πέρασαν από το βράχο των Σειρήνων, που με τη γλυκιά φωνή και το τραγούδι τους ξελόγιαζαν τους ναυτικούς και τους παράσερναν κοντά τους. Όταν ο ήχος-παγίδα έφτασε στα αυτιά των αργοναυτών, ο Ορφέας και η λύρα του κατάφεραν τον σκεπάσουν με την ομορφιά και την δύναμη τους, οδηγώντας με ασφάλεια τους άντρες μακρυά από τον κίνδυνο των Σειρήνων.

Η μουσική που μαλάκωσε ακόμη και τον Άδη!

Όταν η αγαπημένη του γυναίκα Ευρυδίκη πέθανε από δάγκωμα ερπετού, ο πόνος του Ορφέα τον οδήγησε σε ένα τραγούδι τόσο σπαραχτικό, που ακόμη και οι θεοί έκλαψαν στο άκουσμά του!

Με τη δική τους συμβουλή ο Ορφέας, ξεκίνησε για τον Κάτω κόσμο, όπου η δύναμη της λύρας του ήταν τέτοια που μάγεψε ακόμα και τον Χάροντα.

Κανένας δεν κατάφερε να μείνει ανεπηρέαστος από την μαγεία της λύρας του: οι δικαστές των νεκρών άρχισαν να κλαίνε, ο Κέρβερος σταμάτησε να γαυγίζει και ο Σίσυφος αφού ανέβασε επιτέλους τον βράχο στην κορφή του λόφου, έκλαψε συγκινημένος.

Ήταν τέτοια η αρμονία της μουσικής που σκόρπισε δάκρυα στο πιο μαύρο και αδάκρυτο μέρος του κόσμου. Κι όταν ο Ορφέας παρακάλεσε "δώστε μου πίσω τη γλυκιά Ευρυδίκη", η Περσεφόνη, λύγισε και ζήτησε χάρη από τον Άδη!

Εκείνος δέχτηκε, υπό τον όρο να μην κοιτάξει ο Ορφέας την αγαπημένη του πριν φτάσουν στον Επάνω Κόσμο.

Ηταν όμως τέτοια η λαχτάρα του, που δεν τα κατάφερε και μια ματιά του ήταν αρκετή για να την ξαναπάρει μακρυά του!

Ο μύθος λέει πως μετά τον θάνατο του, οι θεοί πήραν τον Ορφέα μαζί με τη μαγική λύρα κοντά τους και την έστησαν στον ουρανό, για να τραγουδάει κάθε νύχτα την αληθινή αγάπη, την ζωή και το πραγματικό της νόημα!

ΠΗΓΗ:kalyterotera.gr