ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ

Ζούμε στην εποχή της πληροφορίας, αλλά και της νέας οικονομίας. Τα πάντα μετρούνται με αριθμούς, μετοχές, χρήματα. Δεν υπάρχει άνθρωπος σήμερα που να μη χρησιμοποιεί το λεγόμενο credit. Είναι ολοφάνερο πως αυτό το  credit, το χρήμα, είναι ο τρόπος που η καθημερινότητα σε επιβραβεύει όταν την υπακούς ( και σε υποχρεώνει όταν δεν θέλεις να υπακούσεις). Εδώ, τα πράγματα είναι απόλυτα. Οι φοβισμένοι Έλληνες, έλεγαν την εποχή της δικτατορίας υπό μορφής αστείου πως << όποιος δεν φοβάται την Εκκλησία, φοβάται την αστυνομία>>. Σήμερα η αστυνομία δεν είναι πια ο μπαμπούλας που ήταν κάποτε, αλλά τη θέση της την έχει πάρει η φτώχεια. Ακόμα κι αν καταφέρεις να ξεπεράσεις όλα τα ψυχολογικά όπλα που χρησιμοποιεί η καθημερινότητα για να σε υποτάξει, πρέπει να την υπακούσεις, γιατί αλλιώς θα αντιμετωπίσεις αρκετά χειροπιαστά οικονομικά προβλήματα. Παρακάτω παρουσιάζω μερικές μεθόδους άντλησης χρημάτων και οικονομικού έλεγχου:

              1.  ΤΡΑΠΕΖΕΣ

Είναι πολύ δύσκολο να αποφύγεις τον πειρασμό του δανεισμού, που προσφέρουν πλέον απλόχερα οι τράπεζες. Όταν θα πέσεις  στην παγίδα τους, θα είσαι αναγκασμένος να δουλεύεις ανελλιπώς για πολλά χρόνια για να πληρώνεις τους τόκους και τις δόσεις  των δανείων. Αλλά επειδή οι τράπεζες μας <<προσέχουν>>, σε περίπτωση που δεν μπορείς να πληρώσεις τις δόσεις σου, τότε σου δίνουν κι άλλο δάνειο, για να πληρώσεις το προηγούμενο! Φυσικά, για να πάρεις  το δάνειο πρέπει να έχεις σταθερή δουλεία ( αν το αφεντικό σου  σε διώξει, την πάτησες , δεν έχει δάνειο….) και κάτι να αποθηκεύσεις ( π.χ το σπίτι σου, το οποίο χάνεις αν δεν πληρώσεις…..). Ένα γνωστό ρητό για τις τράπεζες λέει πως είναι το μέρος όπου σου δανείζουν χρήματα << μόνο αν αποδείξεις πως δεν τα χρειάζεσαι>>. Οι τράπεζες προωθούν το παιχνίδι της αύξησης της παράγωγης, καθώς οι περισσότερες ανήκουν σε κάποιες πολυεθνικές που τις χρηματοδοτούν.

            2. ΕΠΙΒΟΛΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΩΝ ΠΡΟΤΥΠΩΝ.
 .  

Αν δεν υπακούς στη νόρμα που επιβάλλεται από τα δίκτυα διανομής (δηλ. τις πολυεθνικές), δεν μπορείς να εμπορευτείς τίποτε. Αυτό συμβαίνει με δυο τρόπους:

 α) οι πολυεθνικές επιβάλλουν στα εμπορεύματα να έχουν χαρακτηριστικά που κανένας ανεξάρτητος παραγωγός δεν μπορεί να διατηρήσει. Π.χ συγκεκριμένα κουτιά, τα λεγόμενα<< πρότυπα ποιότητας>> κτλ. Από τη μια πλευρά αυτό είναι καλό για τον τελικό καταναλωτή που είναι σίγουρος για την ποιότητα του πράγματος που αγοράζει, από την άλλη όμως, εξοντώνει τους ανεξάρτητους παραγωγούς που δεν έχουν την δυνατότητα να μιμηθούν τις μεγάλες πολυεθνικές και

β)τα δίκτυα διανομής έχουν τη δυνατότητα να διαφημίσουν και να προωθήσουν όποια προϊόντα προτιμούν αυτά, επιβάλλοντας τα με το ζόρι στον καταναλωτή π.χ μπορούν να κάνουν έναν  τραγουδιστή πασίγνωστο, από τη μια μέρα στη ν άλλη, ενώ ταυτόχρονα να εξαφανίσουν κάποιον πραγματικά καλό που δεν υπακούει στις διαταγές τους ( το ίδιο ισχύει για τους παραγωγούς τροφίμων, για τους κατασκευαστές ρούχων, για οποιονδήποτε εμπορεύεται προϊόντα). Τα δίκτυα επαναλαμβάνουν συνεχώς στον εαυτό τους το  μότο << ο κόσμος τρώει ότι του σερβίρεις….>>, που δυστυχώς ισχύει σε μεγάλο βαθμό.

           3.ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΠΟΥ ΤΑ ΑΓΟΡΑΖΕΙΣ ΣΥΝΕΧΩΣ

Κάποτε αν αγόραζες ένα αυτοκίνητο, αυτό  δούλευε για πολλές δεκαετίες χωρίς να καταστρέφεται η να χαλάει. Σήμερα τα προϊόντα έχουν μικρή διάρκεια ζωής, γίνονται από φτηνότερα υλικά, έτσι καταστρέφονται πολύ γρήγορα. Συνεχώς βγαίνουν καλύτερα μοντέλα, νέα σχέδια και δυνατότητες, που στην πραγματικότητα είναι εφικτά από πολύ καιρό, τα οποία όμως οι εταιρείες τα κυκλοφορούν σταδιακά για να σε αναγκάσουν να αγοράζεις συνεχεία. Τα παλιά μοντέλα είναι ασύμβατα με τα καινούργια σε ανταλλακτικά ( δηλ. δεν επισκευάζονται), δεν υπάρχουν αναλώσιμα που να δουλεύουν στα παλιότερα μοντέλα (λ.χ σου χαλάσει το φρένο του αυτοκινήτου και αναγκάζεσαι να αλλάξεις το αυτοκίνητο η σου τελειώνει η μελάνη του εκτυπωτή και πρέπει να αγοράσεις καινούργιο εκτυπωτή….) Αυτό φυσικά σημαίνει ανάγκη για περισσότερες αγορές, περισσότερα χρήματα χαμένα. Περισσότερες πλασματικές ανάγκες………

ΚΛΕΙΔΩΜΕΝΗ ΓΗ, Η ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ . ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ, ΛΟΥΚΑΣ ΚΑΒΑΚΟΠΟΥΛΟΣ,ΣΕΛ.103-104-105.