Όταν τον Σ Σεπτέμβριο του 1939 ξέσπασε ο Β Παγκόσμιος πόλεμος, η Ελλάδα είχε ήδη ταχτεί στο πλευρό των Συμμάχων και ιδιαίτερα της Βρετάνιας, η οποία είχε δεχτεί να της προσφέρει εγγυήσεις σε περίπτωση επίθεσης. Με τη συνθήκη του Monteux(1936) είχε σταθεροποιήσει τις σχέσεις της με την Τουρκία αλλά στα βόρεια σύνορα της αισθανόταν να απειλείται από τους Βούλγαρους και τους Ιταλούς. Μέσα σ’ένα τέτοιο κλίμα, παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες του Μεταξά να αποφύγει την εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο, η Ελλάδα απέρριψε το τελεσίγραφο με το οποίο η Ιταλία ζητούσε, στις 28 Οκτωβρίου 1940, την ελεύθερη δίοδο των στρατευμάτων της από τα ελληνικά εδάφη. Ο ενθουσιασμός και οι ιδιομορφίες των βουνών της Ηπείρου επέτρεψε στον ελληνικό στρατό όχι μόνο να αντιμετωπίσει με επιτυχία τηνιταλική επίθεση αλλά και να περάσει στην αντεπίθεση: κατέλαβε την Κορυτσά ( 22 Νοεμβρίου) και προχώρησε, έχοντας διεισδύσει 60 χιλιόμετρα, μέσα σε αλβανικά εδάφη μέχρι το τέλος του χρόνου. Έως την άνοιξη του 1941 δεκαέξι ελληνικές μεραρχίες είχαν ακινητοποιήσει στην Αλβανία πολύ περισσότερες ιταλικές, που διέθεταν ανώτερο πολεμικό εξοπλισμό, προσβάλλοντας έτσι το γόητρο του Μουσολίνι και ενθαρρύνοντας, ταυτόχρονα, και άλλους λαούς να πιστέψουν ότι οι δυνάμεις του Άξονα δεν ήταν ανίκητες.
Η ελληνική αντίσταση καμώθηκε τελικά από την προέλαση των χιτλερικών στρατευμάτων και η χώρα οδηγήθηκε σε συνθηκολόγηση στις 24 Απριλιου του ιδίου έτους. Τρεις ημέρες αργότερα, η Βερμαχτ μπήκε στην Αθήνα. Μετά από περίπου ένα μήνα καμφθηκε και η αντίσταση στην Κρήτη. Η γερμανική εισβολή ανάγκασε την κυβέρνηση, το βασιλεια αλλά και τα ελάχιστα βρετανικά και νεοζηλανδικάστρατεύματα που πολεμούσαν στο πλευρό του ελληνικού στρατού να εγκαταλείψουν τη χώρα. Τις εξελίξεις αυτές δεν πρόλαβε να δει ο Ι. Μεταξάς, ο οποίος είχε πεθάνει λίγες εβδομάδες νωρίτερα. Μετά τη γερμανική εισβολή η χώρα βρέθηκε υπό ξένη κατοχήκαι η ελληνική επικράτεια μοιράστηκε σε ζώνεςγερμανικής, ιταλικής και βουλγαρικής διοίκησης. Η Κατοχή είχε οδυνηρά αποτελέσματα για την Ελλάδα: εκτοπίσεις και εκτελέσεις πολιτών αλλά και συνολική εξαθλίωση του πληθυσμού, καθώς όλοι οι εθνικοί πόροι τέθηκαν στην διάθεση των κατακτητών. Η χώρα υποχρεώθηκε να καταβάλει τεράστια ποσά ως << έξοδα κατοχής>> και, επιπλέον, υπέστη κατάρρευση της εθνικής οικονομίας και του νομισματικού της συστήματος, αφού οι κατοχικές δυνάμεις έθεσαν σε κυκλοφορία ένα ιδιαίτερο χαρτονόμισμα, το οποίο εξέδιδαν απεριόριστα ανάλογα με τις ανάγκες του.
Η εξαθλίωση του πληθυσμού, με αποκορύφωμα το θάνατο από πεινά περίπου 300.000 ατόμων το χειμώνα του 2942-42, δυνάμωσε την επιθυμία του να αντισταθεί(Μαργαρίτης, 1993, σ.59 κ.ε) Η οργάνωση της λαϊκής αντίστασης ξεκίνησε από τις πρώτες ημέρες της γερμανικής εισβολής και με το πέρασμα του χρόνου απέκτησε μαζικές διαστάσεις.
ΣΦΑΓΗ ΣΤΟ ΔΙΣΤΟΜΟ
ΕΑΠ, Ελληνική Ιστορία, Τόμος Γ, Νεότερη και Σύγχρονη Ελληνική Ιστορία, Κεφ 13, Δικτατορία, Κατοχή, Αντίσταση και Εμφύλιος (1936-1952), Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟΝ Β ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ (1940-1944), Ενότητα 13.2, Κ. ΜΑΥΡΕΑΣ, ΣΕΛ.297-298
Στον κόσμο της βιολογικής συμβίωσης των ειδών πάνω στη Γη είναι αδύνατον να μην παρατηρήσουμε τα μοτίβα της κοινωνικής συμβίωσης των ανθρώπων. Μαζί με τα αντίστοιχα αδιέξοδα, που μοιάζουν να συμπορεύονται με εξίσου κολοσσιαία επιτεύγματα σ’ όλους τους τομείς.
Με την πολύ ευρεία έννοια κάθε σχέση μεταξύ δυο διαφορετικών ειδών πληθυσμών, οι οποίοι ζουν μαζί, είναι συμβιωτική, είτε τα ειδή βλάπτονται είτε ωφελούνται είτε δεν υφίστανται καμία επίδραση. Από βιολογική άποψη, η συμβίωση περιλαμβάνει την αλληλοβοήθεια την κοινοβίωση όσο και τον παρασιτισμό.
Ραλφ Μετζνερ
Ο Ραλφ Μετζνερ παρουσιάζει, βάσει αυτής της αναλογίας, τους ανθρώπους ως πλανητικό καρκίνωμα: << Όταν τα κύτταρα ενός είδους πολλαπλασιάζονται ραγδαία και άγρια σε όλο το σώμα με ριψοκίνδυνη αδιαφορία για τον ευαίσθητο συσχετισμό ισορροπιών του όλου συστήματος ονομάζουμε αυτή την κυτταρικήσυμπεριφορά << δημιουργία όγκων>>. Παρομοίως, το ανθρώπινο είδος μοιάζει να πολλαπλασιάζεται πάνω στη γη>>.
Λαβλοκ
Ο Λαβλοκ θεώρει αυτές τις απόψεις επίδειξη μίσους προς το είδος μας καιπρος τον εαυτό μας. Παρά την ακρότητα τους όμως, περιέχουν αλήθειες σε σχέση με τη συμπεριφορά μας προς τους συνανθρώπους μας,προς τα αλλά ειδή του πλανήτη μας και προς τον πλανήτη συνολικά.
ΠΗΓΗ: ΓΑΙΑ…Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΛΑΝΗΤΗΣ, ΓΑΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΗ ΑΘΩΟΤΗΤΑ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΧΕΤΥΠΟ, ΑΜΟΝΤΙΝΙ – ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ-ΚΩΣΤΑΚΗ,ΣΕΛ134-135.
Μεταξύ αυτων που αγνοούμε βρίσκεται και το ιχώρ. Αν και η λέξη απαντάται συχνά από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας ο ορισμός του «ιχώρ»,οι ιδιότητές του και η ετυμολογία της λέξης μας διαφεύγουν. Το ιχώρ ή ιχώρος ή ιγώρ αναφέρεται από τον Όμηρο, τον Πλάτωνα, τον Απολλώνιο τον Ρόδιο, τον Ιουλιανό,τον Αριστοτέλη κ.α. Πρόκειται για μία ζωογόνο (όχι ζωοποιό) ουσία που παραμένει αναλλοίωτη στο χρόνο και δύναται να κληροδοτηθεί από τον πατέρα. Βασισμένοι στη μυθολογία, τα ομηρικά έπη, ιστορικά και φιλοσοφικά κείμενα έχουμε καταλήξει σε κάποιες θεωρίες. Ανά τους αιώνες στη λέξη έχουν αποδοθεί αρκετές έννοιες. Πύον, το αίμα των Θεών, το υγρό που τρέχει από το σιτεμένο κρέας, τα αμνιακά υγρά κ.α.
Γνωρίζουμε πως στο σύστημα του ανδροειδούς φύλακα της Κρήτης Τάλω έρεε ιχώρ. Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι πού βασίζεται η άποψη πως το υγρό αυτό ήταν υδράργυρος. Λέγοντας υδράργυρος εννοούμε τον γνωστό σε όλους μας Hg ή την άγνωστη ουσία που χρησιμοποιούσαν οι αλχημιστές και ονόμαζαν «υδράργυρο» ?
Ιχώρ λοιπόν υποτίθεται πως έρρεε στις φλέβες των Θεών και ήταν γαλαζόχρωμο. Το ενεργοποιημένο ιχώρ τρέπει το αίμα από κόκκινο σε γαλάζιο. Τα τέκνα που προέκυπταν από την ένωση Θεού και θνητού θα είχαν είτε γαλάζιο αίμα είτε κόκκινο. Όσα είχαν κόκκινο διέθεταν ανενεργό ιχώρ όπως εξακολουθούν να διαθέτουν και σήμερα οι απόγονοι των ΕΛ. Η ουσία αυτή θα ενεργοποιηθεί μόλις το μητρικό άστρο (Σείριος) επανέλθει σε απόσταση «βολής».Τότε η ακτινοβολία του ή το μαγνητικό του πεδίο (όπως θέλετε το ονομάζετε) θα ενεργοποιήσει το ιχώρ. Η άποψη αυτή προϋποθέτει πως οι ΕΛ είναι υπαρκτοί, με κάποιον τρόπο μετέβησαν από τον πλανήτη τους στη Γη, εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα και τεκνοποίησαν ενώνοντας τα γονίδιά τους με των ιθαγενών.Έστω πως αληθεύει, αν η μίξη πραγματοποιείται επιτυχώς μόνον όταν ο πατήρ είναι Θεός (αφού το ιχώρ μεταδίδεται μόνον από τον πατέρα) τότε ποία η έννοια των θηλυκών Θεοτήτων ? Γιατί οι Θεές τεκνοποίησαν με θνητούς ?
Αν δεχθούμε πως οι Έλληνες έχουμε κάτι το διαφορετικό στο αίμα μας, σημαίνει αυτόματα πως η οργανική δομή μας είναι διαφορετική από των λοιπών ανθρώπων ? Ποιά η αλήθεια για το χρωμόσωμα «Ε» που πρόσφατα ανακαλύφθηκε στους Έλληνες ?
Οι κάτοχοι της εγκυκλοπαίδειας «Ηλίου» θα βρουν στη λέξη «ιχώρ» την εξήγηση : Υγρά πυώδης ύλη, δύσοσμος και υποπρασίνη την χροιάν, παραγομένη εκ των επί της επιφανείας του δέρματος παρημελημένων τραυμάτων και ελκών, τη επενεργεία σηψιγόνων βακτηριδίων, την εμφάνισιν της οποίας όμως αι σύγχρονοι αντισηπτικαί μέθοδοι κατέστησαν σπανιωτάτην. Αυτή είναι η πρώτη αναφορά σε ελληνικό σύγγραμμα ευρείας κυκλοφορίας σε πράσινο αίμα, έστω και αν μιλά για προ-σηψαιμικό στάδιο. Αυτός είναι ο μόνος λόγος που καθιστά ενδιαφέρουσα τούτη την ανάλυση μιάς και αυτή η εξήγηση στερείται πηγών και βάσεων.
Στη μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης από τους εβδομήκοντα εντοπίζουμε το ιχώρ ως το ξεραμένο αίμα πάνω στην πληγή που κλείνει.Αν πάμε πίσω στον Τάλω θα θυμηθούμε πως το αίμα του "έρρε σαν μολίβι". Αυτή η πειγραφή φέρνει στο μυαλό μας ένα παχύρρευστο σκουρόχρωμο υγρό.Ίσως σε αυτή την περιγραφή βασίστηκαν οι μεταφραστές ή και ο Αριστοτέλης που παρομοίαζε το άρρωστο αίμα με το ιχώρ.
Υπάρχει μία άλλη θεωρία που εξηγεί το ιχώρ ως το εξής αρκτικόλεξο : Ι.Χ.Ω.Ρ = Ιησού Χριστού Ωμέγα Ροή. Εδώ θα μπορούσαμε να κάνουμε τη γνωστή κουβέντα σχετικά με το αν ο Ιησούς ήτο ΕΛ ή όχι. Θαρρώ όμως πως αν ο Όμηρος γνώριζε όχι μόνον για την έλευση του Κυρίου αλλά και το όνομά του δεν θα τραγουδούσε την Ιλιάδα και την Οδύσσεια που βασίζονται στο παρελθόν αλλά θα τον απασχολούσε πιότερο το μέλλον.
ΑΙΜΟΣΦΑΙΡΙΝΗ
Ας δούμε τί γνώσεις μας προσφέρει η επιστήμη σχετικά με το αίμα.Το αίμα μας είναι κόκκινο λόγω της αιμοσφαιρίνης. Τί είναι η αιμοσφαιρίνη ? Είναι χλωροφύλλη που στο κέντρο της δομής της περιέχει ένα άτομο σιδήρου αντί μαγγανίου.Δεν υπάρχει άλλη διαφορά.Ποιός είναι αυτός που θα μας πει τί θα γίνει αν μεταγγίσουμε χλωροφύλλη σε ένα ζώο ? Ποιός είναι αυτός που θα μας μιλήσει για την σπάνια ανωμαλία της χλωροφυλλίασης ? Τί είναι Sulfhemoglobinemia ? Δείτε μία εξήγηση εδώ και εξηγήστε μου κ' εμένα αν στέκει.
Εμείς μεταφέρουμε το οξυγόνο στον οργανισμό μας μέσω του αίματος (δηλαδή του σιδήρου), τα φυτά μέσω της χλωροφύλλης (δηλαδή του μαγγανίου) και κάποια μαλάκια και αρθρόποδα μέσω της αιμοκυανίνης (δηλαδή του χαλκού). Οι μηχανισμοί όχι μόνον δε διαφέρουν πολύ αλλά ίσως αλληλοσυμπληρώνονται. Συνηθίζουμε να δίνουμε σίδηρο στα φυτά μας για να ζωντανέψουν και μαγγάνιο στους ανθρώπους για να αυξήσουν τον αιματοκρίτη τους.Αυτό που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι πόσες έρευνες όπως αυτή πραγματοποιούνται καλοπροαίρετα ή όχι.
Είναι πράγματι το αίμα μας κόκκινο ? Αν είχαμε τη δυνατότητα να δούμε το αίμα μας στο σκοτάδι μόνον κόκκινο δεν θα το βλέπαμε. Πέραν του συντελεστού απορρόφησης και της μοριακής συγκέντρωσης που καθορίζουν το πόσο σκούρο ή ανοικτό δείχνει ένα χρώμα, η επίδραση του φωτός στον φυσικό φασματογράφο του ματιού μας παίζει παιγνίδια.Η πρωτοπορφυρίνη και ο σίδηρος (που λείπει από την χλωροφύλλη) αντιδρούν με το φως απορροφώντας το πράσινο ώστε να αντιλαμβανόμαστε το χρώμα κόκκινο.Η φωτεινότητα έχει άμεση επίδραση στην αντίληψη του χρώματος όπως αποδεικνύει η επιστήμη της οπτικής αλλά και οι έρευνες σε ασθενείς με αχρωματοψία.
Στη χλωροφύλλη στρέφουν οι φυσικοί την προσοχή τους εδώ και πολλά χρόνια για την παραγωγή ρεύματος. Προσπαθούν να φτιάξουν μια φωτοβολταϊκή κυψέλη που βασισμένη στη λειτουργία των φυτών θα κάνει τεχνητή φωτοσύνθεση.Η κατασκευή της θα είναι φθηνότερη των παραδοσιακών μονάδων αλλά θα είναι και άκρως αποδοτικότερη.Έχοντας λοιπόν ως πρότυπο την αίμη (συστατικό του αίματος-όμοιο της χλωροφύλλης) προσπαθούν να φτιάξουν ένα τεχνητό συστατικό με τις ίδιες ακριβώς ιδιότητες των φυσικών χρωστικών. Διαβάζοντας το πλήρες άρθρο αναρωτιόμαστε αν ήδη έχουν λύσει το πρόβλημα έλλειψης αίματος και για κάποιο λόγο δεν μας το λένε.
Όταν εμφανίζεται άνθρωπος με πράσινο αίμα στα ΜΜΕ απελευθερώνεται δελτίο τύπου που απευθύνεται μάλλον σε ηλιθίους. Επι παραδείγματι σε αυτή την περίπτωση προσπάθησαν να μας πείσουν πως σε όλο τον κόσμο μόνον ο συγκεκριμένος ασθενής έπαιρνε αυτό το φάρμακο.
Άλλωστε το πράσινο είναι μπλε και κίτρινο.Το κίτρινο είναι σαφώς υπαρκτό αφού το πλάσμα του αίματος είναι ωχροκίτρινο. Το μπλε απαντάται π.χ.στα βασεόφιλα και τα σιτευτικά Είτε το ιχώρ ήταν μαύρο,γαλάζιο ή πράσινο, είτε είναι υπαρκτό ,είτε είναι απόρροια φαντασίας δεν αποδεικνύεται. Αποδεικνύεται όμως ότι το αίμα δεν είναι μόνον κόκκινο. Κάπου μέσα σε κάθε μύθο εμπεριέχεται κάποια αλήθεια.Διαβάστε και αυτό.
«Κούρεμα» σημαίνει «όχι τελικό κούρεμα της τιμής», αλλά «κούρεμα αρχικό» της τιμής των ομολόγων». Τι σημαίνει αυτό? Ότι αλλάζουμε τα ομόλογα ονομαστικής αξίας Α, επιτοκίου Β και λήξης χρονικού διαστήματος Γ, με άλλα, ιδίας ονομαστικής αξίας Α και ιδίου επιτοκίου Β, αλλά μεγαλύτερου χρόνου λήξης π.χ, 3Γ, δηλ. τριπλασίου της αρχικής χρονικής διάρκειας. Συνεπώς τα δεύτερα αυτά «κουρεμένα» ομόλογα έχουν μικρότερη αρχική αξία (δηλ. την χρονική στιγμή της ανταλλαγής των με τα αρχικά) σε σχέση με τα αρχικά, διότι τα δεύτερα διαρκούν (λήγουν) σε μακρότερο χρονικό διάστημα με το ίδιο επιτόκιο (*). Όμως, τελικά και τα πρώτα και τα δεύτερα («κουρεμένα») ομόλογα, θα εξοφληθούν στο ακέραιο (στο άρτιο)! Δηλ. ο οφειλέτης τελικά θα πληρώσει το ίδιο ποσό και στα δύο είδη ομολόγων, με την διαφορά ότι στα δεύτερα («κουρεμένα») θα πληρώσει το χρέος του σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Η έννοια αυτή του «κουρέματος» ισότιμα μπορεί να εκφραστεί και ως εξής: «με το κούρεμα δίνεται μια περίοδος χάρητος στον οφειλέτη, ο οποίος εξοφλεί τα (αρχικά του) ομόλογα χωρίς να πληρώνει τόκους για ένα χρονικό διάστημα, στον ίδιο συνολικό χρόνο λήξης των, στο ακέραιο (στο άρτιο του ποσού των) και χωρίς επανακεφαλοποίηση των (καθυστερούμενων) τόκων». Τέλος, «κούρεμα μπορεί να νοηθεί και ως: «η εξόφληση τω (αρχκών) ομολόγων, στο ίδιο διάστημα λήξης των, στο άρτιο, αλλά με μειωμένο (του αρχικού) επιτοκίου».
(*) είναι προφανής η διαφορά με την «επιμήκυνση» του χρέους (των ομολόγων) που συμφωνήθηκε π.χ. στην συμφωνία της στην Σύνοδο Κορυφής της 21-07-2011 (η οποία τώρα ακυρώθηκε). Στην επιμήκυνση, του χρέους ανταλλάσσονται τα αρχικά ομόλογα με νέα, τα οποία όμως λήγουν σε μακρότερο χρονικά διάστημα των αρχικών και τα οποία (δεύτερα ομόλογα) τοκίζονται με μικρότερο συνήθως (ή και μεγαλύτερο) επιτόκιο, με αποτέλεσμα το τελικό συνολικό ποσό που καταβάλλεται στα δεύτερα ομόλογα να είναι μεγαλύτερο αυτού των αρχικών ομολόγων.
Συμπέρασμα: Στο «κούρεμα» το όφελος του οφειλέτη είναι μόνο «στιγμιαίο» (την στιγμή του «κουρέματος», ενώ στο βάθος χρόνου εξαφανίζεται. Αντίστοιχα, η αξία των «κουρεμένων» ομολόγων μειώνεται «στιγμιαία» (την στιγμή του «κουρέματος»), ενώ σταδιακά στο βάθος χρόνου, η αξία των αποκαθίσταται. Παρά ταύτα, το «κούρεμα» συνεπάγεται μια ελάφρυνση των τακτών τοκοχρεωλυτικών υποχρεώσεων του οφειλέτη.
Ως γνωστόν η δανειακή Σύμβαση της Ελλάδος με την Τρόικα (όχι το Μνημόνιο) είναι άκυρη, σύμφωνα με το ελληνικό και διεθνές δίκαιο και για ουσιαστικούς λόγους, διότι καταλύει την Εθνική Κυριαρχία ενός κράτους με συγκεκριμένους όρους, άποψη που την έχουν εκφράσει ακόμα και οι κυβερνητικοί προδότες, με επικεφαλής τον «έλληνα πρωθυπουργό», αλλά είναι άκυρη και για τυπικούς λόγους, λόγω την μη-επικύρωσής της από την Ελληνική Βουλή με 180 τουλάχιστον ψήφους (Συντ. 28 παρ.2). Συνεπώς, κάθε ΝΠΔΔ, όπως η Ακαδημία, η Σύγκλητος του Παν/μίου, αλλά και καθ` υπεροχή καθύλην αρμοδιότητας ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών (ΔΣΑ) ΟΦΕΙΛΑΝ να καταθέσουν μια αίτηση ακύρωσης της Σύμβασης ατής στα Πολιτικά Δικαστήρια της Ελλάδος, ή στο Ευρωπαικό Δικαστήριο. Κι όμως, ύποπτα, ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ. Προχθές, Παρασκευή 21-10-2011 λοιπόν, κατέθεσα στο ΔΣΑ την αρ.πρωτ. 11417 αίτησή μου, με την οποία ζητούσα από το ΔΣ του ΔΣΑ να ασκήσει την παραπάνω αίτηση ακύρωσης της Δανειακής Σύμβασης στα ελληνικά δικαστήρια, με την προειδοποίηση ότι η άρνησή των θα επιφέρει την καταμήνυσή των από τον αιτούντα (εμένα) για συνέργεια στην εσχάτη προδοσία που έχουν διαπράξει οι πολιτικοί δια της Σύμβασης αυτής. Με μια δεύτερη αίτησή μου, με αρ.πρωτ. 1118/21-10-2011 τους γνωστοποιούσα την μήνυσή μου για εσχάτη προδοσία κατά της κυβέρνησης και της προδοτικής βουλής, η οποία (μήνυση) έχει διαβιβαστεί ήδη στην Βουλή, και τους καλούσα-έμμεσα- να συνδράμουν στην μήνυση αυτή, σύμφωνα με τους νόμους. Μετά την κατάθεση των αιτήσεων αυτών, η γραμματέας του ΔΣΑ, με περισσή ευγένεια, με ρώτησε εάν ήθελα να δώ τον Πρόεδρο του ΔΣΑ, ο οποίος «δεχόταν» κόσμο. Δέχτηκα φυσικά με χαρά κι αφού περίμενα την σειρά μου, παρουσιάστηκα ενώπιον του Ιωάννη Αδαμόπουλου, ο οποίος καθόταν στο γραφείο μας καπνίζοντας αρειμανίως με ύφος ξαφνιασμένου (για το αναπάντεχο «μεγαλείο» του) παγωνιού. Μόλις του ανακοίνωσα το όνομά μου και επιγραμματικά τον λόγο της επίσκεψής μου, τινάχτηκε σαν να τον χτύπησε κεραυνός κι όλως –λογικά- ανεξήγητα (ή μήπως πλήρως εξηγήσιμα) με διέταξε με ύφος ιταμό, προσβλητικό και αυταρχικό «να βγώ έξω από το γραφείο του, διότι έχει δουλειά!!». Φυσικά ήταν αργά πλέον γι αυτόν να διορθώσει και να μετανοιώσει το λάθος αυτό που έκανε απέναντι στον συγκεκριμένο άνθρωπο (εμένα), διότι η πράξη του αυτή προκάλεσε την διαδραμάτιση σκηνών σκληρού ρόκ μέσα στο γραφείο του, τις συνέπειες των οποίων δεν μπόρεσαν να αποτρέψει ούτε ο παχύσαρκος μπράβος που κάλεσε ο «πρόεδρος» προς βοήθειά του, ούτε οι κραυγές του για την κλήση της αστυνομίας, ούτε οι προστρέχουσες γραμματείς και άλλοι δικηγόροι που εισήλθαν έντρομοι στο γραφείο μας. Το αποτέλεσμα ήταν ότι ο «πρόεδρος» αναγκάστηκε να καθήσει κάθιδρος κι έντρομος στο γραφείο του, αντιλαμβανόμενος ότι-όπως του είπα-στο γραφείο αυτό είναι ενοικιαστής, κι ότι ιδιοκτήτες και κύριοι του γραφείου αυτού είμαστε εμείς οι Πολίτες. Ο «πρόεδρος» με σκυμμένο το κεφάλι με άκουγε αναγκαστικά και ψελλίζοντας έντρομος και ένοχα, μου απάντησε στο ερώτημά μου «γιατί δεν καταθέτουν αίτηση ακύρωσης της δανειακής σύμβασης?», με το γελοίο, απατηλό και ψευδές επιχείρημα, ότι έχουν καταθέσει αίτηση ακύρωσης του Μνημονίου στ ΣτΕ, προσπαθώντας ο άθλιος (ο κακομοίρης και αξιολύπητος) να με εξαπατήσει. Και τούτο διότι η αίτηση στο ΣτΕ αφορά την ακύρωση του Μνημονίου κι όχι της Δανειακής Σύμβασης. Επιχείρημα Ενοχής και απόπειρας εξαπάτησης του Έλληνα Πολίτη από τον Πρόεδρο του ΔΣΑ! Και φυσικά δεν άρθρωσε κουβέντα όταν του είπα ότι δεν μπορεί να με εξαπατήσει με το επιχείρημα αυτό, το οποίο δείχνει μόνο την ένοχή του. Και βέβαια δεν μου απάντησε γιατί δεν έρχεται, ως ΔΣΑ, αρωγός στην μήνυσή μου, αρωγή που είναι καθήκον του, αλλά μόνο «εξερράγη» δήθεν με αγανάκτηση, όταν τον προειδοποίησα ότι θα τον μηνύσω για συνέργεια σε εσχάτη προδοσία εάν δεν καταθέσει την αίτηση ακύρωσης της Δανειακής Σύμβασης, η οποία συνιστά ουσιαστικά μια Σύμβαση Κατοχής της Ελλάδος, φωνάζοντας κάποιον να γράψει αυτά που λέω, αν και αυτά περιλαμβάνονται εγγράφως στην αίτησή μου! (Άσχετο με τα παραπάνω): Η Ελλάδα γέμισε Προδότες, Δοσίλογους, Ρουφιάνους, Γεννηθέντες και Ζώντες στα 4, Εμπόρους Συνειδήσεων. Ανάξιoυς (χωρίς αξίες). Ήδη οι λίστα αυτών που θα λογοδοτήσουν ενώπιον του Ελληνικού Λαού είναι έτοιμη και συνεχώς μεγαλώνει. Βρισκόμαστε σε εγρήγoρση. Δεν θα γλυτώσει κανείς πλέον. Το πρώτο νομοθέτημα στην Νέα Βουλή θα είναι η επαναφορά σε ισχύ της Πρώτης Συντακτικής Πράξης της 16 Νοεμβρίου 1944 της κυβέρνησης του Ν. Πλαστήρα, για την τιμωρία με θάνατο των προδοτικών συνεργατών των δυνάμεων κατοχής της χώρας 1941-44.
Ποια CIA, ποιος Μεγάλος Αδερφός, αυτά φαίνονται πια ξεπερασμένα. Η Iarpa (προφέρεται eye-AR-puh) είναι η πηγή χρηματοδότησης ενός προγράμματος που θα παρακολουθεί, θα καταγράφει και θα αναλύει ότι γράφεται στα social media. Ενα "μάτι" στον ουρανό θα συγκεντρώνει data από το twitter, το Facebook, τα blogs με στόχο ... εεεε ναι. Ο στόχος φυσικά δεν είναι ξεκάθαρος. Οι ιθύνοντες του πράγματος, υποστηρίζουν πως όχι δεν πρόκειται για ηλεκτρονική παρακολούθηση, μας πως σας πέρασε αυτό από το μυαλό σας, κλπ. Λένε ότι στόχος τους είναι να καταλήξουν σε ένα μαθηματικό μοντέλο, το οποίο θα προβλέπει τις εξελίξεις, βασιζόμενο στα στοιχεία που συγκεντρώνονται από τα social media. Δηλαδή; θα ρωτήσετε εσείς. Ο στόχος, λένε είναι να διερευνηθεί κοινωνιολογικά πάντα, η ανθρώπινη συμπεριφορά και οι κοινωνικοί επιστήμονες να είναι σε θέση να διατυπώσουν Νόμους, αντίστοιχους με αυτούς που διαθέτουν άλλες επιστήμες όπως η χημεία και η φυσική. Στη συνέχεια θα μπορούν να προβλέπουν πότε θα υπάρχει αποσταθεροποίηση πολιτική, οικονομική και κοινωνική. Οσοι έχετε διαβάσει επιστημονική φαντασία θα ανακαλέσετε Ισαάκ Ασίμωφ και την επιστήμη που είχε ονομάσει στα βιβλία του Psychohistory. Επρόκειτο για μια επιστήμη της λογοτεχνίας επιστημονικής φαντασίας που συνδύαζε στοιχεία ιστορίας, κοινωνιολογίας και μαθηματικών και ουσιαστικά προέβλεπε τη συμπεριφορά σε μεγάλες ομάδες πληθυσμού. Φυσικά στη συγκεκριμένη ιστορία, ο πληθυσμός είχε απόλυτη άγνοια. Οχι και τόσο επιστημονική φαντασία πια. Πάμε λοιπόν πάλι από την αρχή. Το πρόγραμμα θα είναι πλήρως αυτοματοποιημένο και θα εστιάσει στο να εντοπίσει patterns στους τομείς της επικοινωνίας, της κατανάλωσης και της μετακίνησης του πληθυσμού. Θα χρησιμοποιεί πληροφορίες που είναι "ελεύθερες" όπως web searches, αναρτήσεις σε blogs, κίνηση στο internet, οικονομικούς δείκτες, κάμερες κυκλοφορίας αλλά και προσθήκες στη wikipedia. Δε θα υπάρχει ανθρώπινη εμπλοκή και θα αφορά τους τομείς της πολιτικής της οικονομίας αλλά και της υγείας. Αυτά είναι όσα ανακοινώθηκαν.
Η πρόβλεψη και ο έλεγχος
Ο έλεγχος των μαζών και φυσικά η δύναμη που αποκτούν οι κυβερνώντες μέσω αυτού, δεν είναι καινούργια ιστορία. Το Πεντάγωνο έχει προσπαθήσει ήδη πάρα πολλές φορές στο παρελθόν να βρει ένα σύστημα που θα του επιτρέπει να "ελέγχει" και φυσικά να παρεμβαίνει οπουδήποτε θελήσει. Μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου ένα πρόγραμμα με τον τίτλο Total Information Awareness, φιλοδοξούσε να εντοπίσει τρομοκράτες και φυσικά να προλάβει νέες επιθέσεις. Η δημιουργία ενός συστήματος πρόβλεψης θα χρησιμοποιούσε στοιχεία από παντού. Τηλέφωνα, τηλεφωνικές συνομιλίες, e-mail, κρατήσεις για μετακινήσεις, χρεώσεις πιστωτικών καρτών και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Πιο πριν υπήρξε το Project Camelot. Xρονικά τοποθετείται στα '60s και είχε εστιάσει στη Χιλή. Στόχος του ήταν φυσικά να αποτρέψει βίαιες ανατροπές του υπάρχοντος καθεστώτος. Τότε οι επικρίσεις που δέχθηκε το Πεντάγωνο, ακύρωσαν τη χρηματοδότησή του. Τουλάχιστον από όσα ξέρουμε. Το ζήτημα είναι ότι σήμερα, η επιστημονική κοινότητα μάλλον καλωσορίζει τέτοιες πρωτοβουλίες. Η τουλάχιστον δεν τις καταδικάζει ως παραβίαση των προσωπικών δεδομένων. Δε θέτει καν θέμα ηθικής και δικαίου για το ζήτημα. Είναι data δημόσια, λέει, άρα μπορούν να μελετηθούν. Εκείνο όμως που ξεχνάει να αναφέρει είναι για ποιο σκοπό θα χρησιμοποιηθούν. Ο Ασίμωφ πάντως ήξερε.
1. Εκπαίδευση Συμπεριφοράς
2. Εκπαίδευση Υπακοής
3. Εκπαίδευση σε Δραστηριότητες
Η εκπαίδευση συμπεριφοράς γίνεται στο σχολείο, ονομάζεται "παιδεία" και μεταλλάσσεται με την πάροδο των χρόνων σε life-style . Το επόμενο στάδιο είναι αυτό της υπακοής. Απαραίτητο εργαλείο τα ΜΜΕ, τα οποία διαμορφώνουν την "αλήθεια" και την γνώμη του υποκειμένου μετατρέποντάς την σε "κοινή". Το τελευταίο στάδιο είναι η εκπαίδευση σε δραστηριότητες, γήπεδο, ναρκωτικά, αλκοόλ, πορνογραφία, κατανάλωση αγαθών και γενικά ότι έχει κατασταλτική δράση για τον ψυχισμό και την ελεύθερη σκέψη του υποκειμένου που πλέον έχει μετατραπεί σε αντικείμενο.
Ο τρόπος εκπαίδευσης είναι το positive training και στα 3 στάδια της εκπαίδευσης. Όταν το υποκείμενο γίνει αντικείμενο πρέπει να παραμείνει έτσι. Σε περίπτωση ανάπτυξης κριτικής ικανότητος, στο αντικείμενο εφαρμόζεται άμεσα η διόρθωση προβληματικής συμπεριφοράς και σαν πρώτη επιλογή τρόπου εκπαίδευσης είναι η βία (ψυχολογική ή σωματική) προκαλώντας στο αντικείμενο άγχος και φόβο με συνέπεια να παραμένει αντικείμενο μέχρι τον βιολογικό του θάνατο.
Οι άρχοντες της παγκόσμιας διακυβέρνησης προσφέρουν την καλύτερη δυνατή σκυλίσια ζωή στο αντικείμενο.
Η πόλη των Αθηνώνείχε το προνόμιο να διεκδικούν την προστασία της δυο αρχαίες Θεότητες: η Αθηνά και ο Ποσειδώνας . Η Αθηνά ηταν η θεά των τεχνών, της οικιακής τέχνης και του πολέμου και γεννήθηκε από το κεφάλι του Δια. Πιστεύεται ότι είναι απόγονος μιας θεάς, η οποία λατρευόταν τη δεύτερη χιλιετία π.Χ. από τους κατοίκους της Κρήτης. Κατά τον 5ο αιώνα όμως, η Αθηνά είναι αυτή η οποία εκπροσώπησε περισσότερο από κάθε άλλη το ελληνικό ιδεώδες. Είναι η προστάτιδα της τέχνης, της επιστήμης και της μάθησης, το σύμβολο της σοφίας και της ευφυΐας.
Τον Αύγουστο οι Αθηναίοι γιόρταζαν τηνεπέτειο της. Κάθε τέσσερα χρόνια διοργανωνόταν μια μεγαλοπρεπείς γιορτή προς τιμήν της: τα Παναθήναια. Οι κάτοικοι συγκεντρώνονταν από τη αυγή στις παρυφές της Ακροπόλεως για την παρέλαση. Η μεγάλη αυτή παρέλασηέχει αποτυπωθεί σεγλυπτά του Παρθενώνα , τα οποία αυτή τη στιγμή κοσμούν το Βρετανικό μουσείο. ( Πόσο κατώτερος είναι ένας πολιτισμός που συνεχίζει να επιδεικνύει όχι τα δημιουργήματα του αλλά τα λάφυρα του;)
ΑΓ.ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ
Ο Άγιος Διονύσιος, προστάτης Άγιος και πολιούχος της Αθήνα αλλά και της Ζακύνθου, γεννήθηκε γύρω στο 10 μ.Χ.και σε ηλικία 25 ετών έγινε μέλος της Βουλής του Άρειου Πάγου. Υπήρξε από τους πρώτους Αθηναίους που ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό και χρίστηκε από τον ίδιο τον Απόστολο Παύλο πρώτος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών. Συμφώνα με την παράδοση αλλά και από τα λόγια του ίδιου του ποιητή Θεοφάνη, <<ήταν βαθύς γνωστής των φιλοσοφικών συστημάτων και της ρητορικής, πλουτω δε και σύνεση και σοφία των απάντων υπερέχων>>. Φαίνεται η σοφία είναι μια από τις απαραίτητες προϋποθέσεις του πνευματικούπροστάτη της πόλης των Αθηνών, όσα χρόνια και αν περάσουν.
Αντίπαλο δέος της θηλυκής σοφίας της Αθηνάς ήταν ο Θεός του υγρού στοιχείου. Ο Ποσειδώνας ήταν ο Θεός της θάλασσας, των σεισμών και των αλόγων. Αν και επίσημα ήταν ένας από τους Ολύμπιους, τον περισσότερο καιρό δεν κατοικούσε στον Όλυμπο, αλλά στο θαλάσσιο βασίλειο του.
Ήταν αδελφός του Δια και του Αδη. Μετά την εκθρόνιση του πατερά τους Κρόνου, ο Ποσειδώνας, ο Δίας και ο Αδης έριξαν ζάρια μέσα σε ένα κράνος για να δουν με ποιον τρόπο θα μοιράσουν τον κόσμο. Ο Δίας κέρδισε τον ουρανό, ο Αδης τον Κάτω Κόσμο και ο Ποσειδώνας τη θάλασσα.
ΘΕΟΣ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ
Ο σκυθρωπός και φιλόνικος Ποσειδώνας ήταν ισος με τον αδελφό του το Δια σε γόητρο, αλλά όχι σε δύναμη. Έκτισε ένα παλάτι κάτω από τη θάλασσαμε μεγάλους στάβλους, όπου φυλαγε τα άσπρα άλογα από έσερναν το άρμα του και είχαν χρυσές χαίτες και μπρούτζινες οπλές. Κάθε φορα που τα άλογα τον μετέφεραν με το χρυσό άρμα , οι καταιγίδες σταματούσαν, ενώ τα δελφίνια πηδούσαν παιχνιδιάρικα τριγύρω.
Ο Ποσειδώνας συναγωνίζονταν την Αθηνά για το ποιος από τους δυο θα ήταν ο προστάτης της Αθήνας. Ο Θεός της θάλασσας, σε μια επίδειξη της δύναμης και της φιλανθρωπίας του, χτύπησε την Ακρόπολη με την τρίαινα του κάνοντας έτσι μια πηγή νερού να ξεπηδήσει από το έδαφος. Η Αθηνά από την άλλη πλευρά φύτεψε μια ελιά κι αυτό το δώρο θεωρήθηκε χρησιμότερο.
ΕΛΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
Η αξία που είχε για τους Αθηναίους η προστάτιδα Θεά τους φαίνεται κι από το μεγαλοπρεπή ναό του Παρθενώνα που έκτισαν προς τιμήν της. Δεν παρέλειψαν όμως να τιμήσουν εξίσου και τον Ποσειδώνα. Οι Θεοί ψήφισαν υπέρ του ( ο Δίας απείχε), ενώ οι Θεές υπέρ της Αθηνάς. Έτσι η Αθηνά κέρδισε με διαφορά μιας ψήφου. Ο Ποσειδώνας θύμωσε τόσο πολύ που έστειλε πελώρια κυματα στην πόλη. Για να κατευναστεί ο θυμός του, αφαιρέθηκε από τις γυναίκες της πόλης το δικαίωμα της ψήφου.
ΙΕΡΑ ΕΛΛΑΣ, ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΙΔΕΣ ΠΟΛΕΩΝ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΑΔΑ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΧΕΤΥΠΟ, ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΝΤΟΣ. ΣΕΛ 192-193.
Η γαλλική σατιρική Les Guignols de l'info έχει μεγάλη ακροαματικότητα και χιούμορ που τσακίζει κόκκαλα. Εδώ ασχολείται με το πειραματόζωο Έλλην. Απολαύστε το... ;)
ΥΓ. Οι πιο παρατηρητικοί θα αναγνωρίσετε στους επιστήμονες του εργαστηρίου τη μορφή και τη χαρακτηριστική φωνή του Σιλβέστερ Σταλόνε, πανταχού παρών ως Ράμπο και σήμα κατατεθέν της εκπομπής .
ΑΝ ΔΕΝ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΥΠΟΤΙΤΛΟΙ ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΟ CC
Ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Γιώργος Κασιμάτης αναλύει παράγραφο προς παράγραφο τη δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η Ελλάδα πέρυσι τον Μάιο και τη δένει χειροπόδαρα...
Μεταξύ άλλων, μ' αυτή τη δανειακή σύμβαση η Ελλάδα παραιτήθηκε ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ και ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ από κάθε ασυλία που της παρείχε η εθνική της κυριαρχία.
Ποιος την υπέγραψε;
Ποιος τη συνέταξε;
Τι άλλο προβλέπει; Μάθετε τα πάντα για τη δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η Ελλάδα http://www.radio9.gr/News.aspx?a_id=13090
Ζούμε στην εποχή της πληροφορίας, αλλά και της νέας οικονομίας. Τα πάντα μετρούνται με αριθμούς, μετοχές, χρήματα. Δεν υπάρχει άνθρωπος σήμερα που να μη χρησιμοποιεί το λεγόμενο credit. Είναι ολοφάνερο πως αυτό το credit, το χρήμα, είναι ο τρόπος που η καθημερινότητα σε επιβραβεύει όταν την υπακούς ( και σε υποχρεώνει όταν δεν θέλεις να υπακούσεις). Εδώ, τα πράγματα είναι απόλυτα. Οι φοβισμένοι Έλληνες, έλεγαν την εποχή της δικτατορίας υπό μορφής αστείου πως << όποιος δεν φοβάται την Εκκλησία, φοβάται την αστυνομία>>. Σήμερα η αστυνομία δεν είναι πια ο μπαμπούλας που ήταν κάποτε, αλλά τη θέση της την έχει πάρει η φτώχεια. Ακόμα κι αν καταφέρεις να ξεπεράσεις όλα τα ψυχολογικά όπλα που χρησιμοποιεί η καθημερινότητα για να σε υποτάξει, πρέπει να την υπακούσεις, γιατί αλλιώς θα αντιμετωπίσεις αρκετά χειροπιαστά οικονομικά προβλήματα. Παρακάτω παρουσιάζω μερικές μεθόδους άντλησης χρημάτων και οικονομικού έλεγχου:
1. ΤΡΑΠΕΖΕΣ
Είναι πολύ δύσκολο να αποφύγεις τον πειρασμό του δανεισμού, που προσφέρουν πλέον απλόχερα οι τράπεζες. Όταν θα πέσειςστην παγίδα τους, θα είσαι αναγκασμένος να δουλεύεις ανελλιπώς για πολλά χρόνια για να πληρώνεις τους τόκους και τις δόσεις των δανείων. Αλλά επειδή οι τράπεζες μας <<προσέχουν>>, σε περίπτωση που δεν μπορείς να πληρώσεις τις δόσεις σου, τότε σου δίνουν κι άλλο δάνειο, για να πληρώσεις το προηγούμενο! Φυσικά, για να πάρεις το δάνειο πρέπει να έχεις σταθερή δουλεία ( αν το αφεντικό σου σε διώξει, την πάτησες , δεν έχει δάνειο….) και κάτι να αποθηκεύσεις ( π.χ το σπίτι σου, το οποίο χάνεις αν δεν πληρώσεις…..). Ένα γνωστό ρητό για τις τράπεζες λέει πως είναι το μέρος όπου σου δανείζουν χρήματα << μόνο αν αποδείξεις πως δεν τα χρειάζεσαι>>. Οι τράπεζες προωθούν το παιχνίδι της αύξησης της παράγωγης, καθώς οι περισσότερες ανήκουν σε κάποιες πολυεθνικές που τις χρηματοδοτούν.
2. ΕΠΙΒΟΛΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΩΝ ΠΡΟΤΥΠΩΝ. .
Αν δεν υπακούς στη νόρμα που επιβάλλεται από τα δίκτυα διανομής (δηλ. τις πολυεθνικές), δεν μπορείς να εμπορευτείς τίποτε. Αυτό συμβαίνει με δυο τρόπους:
α) οι πολυεθνικές επιβάλλουν στα εμπορεύματα να έχουν χαρακτηριστικά που κανένας ανεξάρτητος παραγωγός δεν μπορεί να διατηρήσει. Π.χ συγκεκριμένα κουτιά, τα λεγόμενα<< πρότυπα ποιότητας>> κτλ. Από τη μια πλευρά αυτό είναι καλό για τον τελικό καταναλωτή που είναι σίγουρος για την ποιότητα του πράγματος που αγοράζει, από την άλλη όμως, εξοντώνει τους ανεξάρτητους παραγωγούς που δεν έχουν την δυνατότητα να μιμηθούν τις μεγάλες πολυεθνικές και
β)τα δίκτυα διανομής έχουν τη δυνατότητα να διαφημίσουν και να προωθήσουν όποια προϊόντα προτιμούν αυτά, επιβάλλοντας τα με το ζόρι στον καταναλωτή π.χ μπορούν να κάνουν έναν τραγουδιστή πασίγνωστο, από τη μια μέρα στη ν άλλη, ενώ ταυτόχρονα να εξαφανίσουν κάποιον πραγματικά καλό που δεν υπακούει στις διαταγές τους ( το ίδιο ισχύει για τους παραγωγούς τροφίμων, για τους κατασκευαστές ρούχων, για οποιονδήποτε εμπορεύεται προϊόντα). Τα δίκτυα επαναλαμβάνουν συνεχώς στον εαυτό τους τομότο << ο κόσμος τρώει ότι του σερβίρεις….>>, που δυστυχώς ισχύει σε μεγάλο βαθμό.
3.ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΠΟΥ ΤΑ ΑΓΟΡΑΖΕΙΣ ΣΥΝΕΧΩΣ
Κάποτε αν αγόραζες ένα αυτοκίνητο, αυτό δούλευε για πολλές δεκαετίες χωρίς να καταστρέφεται η να χαλάει. Σήμερα τα προϊόντα έχουν μικρή διάρκεια ζωής, γίνονται από φτηνότερα υλικά, έτσι καταστρέφονται πολύ γρήγορα. Συνεχώς βγαίνουν καλύτερα μοντέλα, νέα σχέδια και δυνατότητες, που στην πραγματικότητα είναι εφικτά από πολύ καιρό, τα οποία όμως οι εταιρείες τα κυκλοφορούν σταδιακά για να σε αναγκάσουν να αγοράζεις συνεχεία. Τα παλιά μοντέλα είναι ασύμβατα με τα καινούργια σε ανταλλακτικά ( δηλ. δεν επισκευάζονται), δεν υπάρχουν αναλώσιμα που να δουλεύουν στα παλιότερα μοντέλα (λ.χ σου χαλάσει το φρένο του αυτοκινήτου και αναγκάζεσαι να αλλάξεις το αυτοκίνητο η σου τελειώνει η μελάνη του εκτυπωτή και πρέπει να αγοράσεις καινούργιο εκτυπωτή….) Αυτό φυσικά σημαίνει ανάγκη για περισσότερες αγορές, περισσότερα χρήματα χαμένα. Περισσότερες πλασματικές ανάγκες………
ΚΛΕΙΔΩΜΕΝΗ ΓΗ, Η ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ . ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ, ΛΟΥΚΑΣ ΚΑΒΑΚΟΠΟΥΛΟΣ,ΣΕΛ.103-104-105.
Το επιβλητικό κτήριο της Βουλής των Ελλήνων έχει μακρά ιστορία που συνδέεται άμεσα με την ιστορία του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Αρχικά Ανάκτορα του Όθωνα και του Γεωργίου, μετατράπηκε έναν αιώνα μετά την κατασκευή του σε Κτήριο της Βουλής και της Γερουσίας. Σήμερα είναι η Βουλή των Ελλήνων, ένα διαχρονικό σύμβολο που αποτελεί μέρος της συλλογικής μνήμης. Το ίδιο το Κτήριο στο πέρασμα των χρόνων άλλαξε, προσαρμόστηκε, εκσυγχρονίστηκε.
Από το 1836 έως το 1862
Ως τοποθεσία ανέγερσης των Ανακτόρων του Όθωνα επιλέχθηκε ο λόφος της Μπουμπουνίστρας. Θέση κομβική, σημείο κεντρικό της νέας πρωτεύουσας, ασφαλές και δροσερό, να αντικρίζει την Ακρόπολη και τις παρυφές της Αθήνας. Η πρόταση προήλθε από τον διευθυντή της Ακαδημίας Καλών Τεχνών του Μονάχου και επίσημο αρχιτέκτονα της βαυαρικής αυλής Φρίντριχ φον Γκαίρτνερ (Friedrich von Gaertner 1791-1847).
Οι άλλες ιδέες και εισηγήσεις παραμερίστηκαν: του Λέο φον Κλέντσε (Leo von Klenze) για τον Κεραμεικό, του Λούντβιχ Λάνγκε (Ludwig Lange) για τους πρόποδες του Λυκαβηττού, του Καρόλου Φρειδερίκου Σίνκελ (Karl Friedrich Schinkel) για την Ακρόπολη και των Σταμάτη Κλεάνθη και Έντουαρντ Σάουμπερτ (Eduard Schaubert) για τη συμβολή των οδών Πειραιώς και Σταδίου, την σημερινή πλατεία Ομονοίας.
Στις 6 Φεβρουαρίου 1836 τέθηκε ο θεμέλιος λίθος στο υψηλότερο ανατολικό άκρο της πόλης. Τον επόμενο μήνα στην οικοδομή δούλευαν 520 άτομα. Στρατός και τεχνίτες, Γερμανοί αρχιτέκτονες, Γερμανοί, Έλληνες και Ιταλοί μάστορες συνεργάστηκαν στην κατασκευή. Με την ευκαιρία αυτή ξαναλειτούργησαν και τα αρχαία λατομεία στην Πεντέλη.
Με σεβασμό στην κληρονομιά της αρχαίας Αθήνας και εδραιώνοντας τις αρχές της αναγέννησης του αστικού κλασικισμού, ο Γκαίρτνερ σχεδίασε ένα λιτό, λειτουργικό και συμπαγές κτήριο. Είχε πρόσβαση από όλες τις πλευρές του, με τέσσερις εξωτερικές πτέρυγες που η καθεμία διέθετε τρεις ορόφους, μια μεσαία πτέρυγα με δύο πατώματα και δύο αυλές και κλιμακοστάσια που διευκόλυναν την επικοινωνία μεταξύ των ορόφων.
Οι πρώτοι βασιλείς, ο Όθωνας και η Αμαλία, εγκαταστάθηκαν στην νέα τους κατοικία στις 25 Ιουλίου 1843. Στο υπόγειο στεγάζονταν οι αποθήκες. Στο ισόγειο συνυπήρχαν η Γραμματεία και το Ανακτορικό Ταμείο με τους βοηθητικούς τους χώρους, το καθολικό παρεκκλήσιο του βασιλιά, το θησαυροφυλάκιο και τα μαγειρεία. Στον πρώτο όροφο βρίσκονταν η Αίθουσα του Θρόνου, η Αίθουσα Τροπαίων, η Αίθουσα των Υπασπιστών, σε γραμμική αλληλοδιαδοχή η Αίθουσα Χορού, η Αίθουσα Παιγνίων και η Τραπεζαρία και τα βασιλικά διαμερίσματα, τα οποία επικοινωνούσαν μεταξύ τους και ήταν οι πολυτελέστεροι χώροι του κτηρίου. Το δεύτερο όροφο καταλάμβαναν τα ιδιαίτερα διαμερίσματα των διαδόχων, του αυλάρχη και του προσωπικού των Ανακτόρων.
Παράλληλα με τα σχέδια κατασκευής του κτηρίου, ο Γκαίρτνερ μελέτησε αναλυτικά και προχώρησε στο σχεδιασμό και της εσωτερικής διακόσμησης διαφόρων χώρων του κτηρίου. Συνολικά σώζονται 247 σχέδιά του, τα οποία φυλάσσονται στο Αρχιτεκτονικό Μουσείο του Πολυτεχνείου του Μονάχου.
Τον εξαιρετικού πλούτου και τέχνης διάκοσμο των Ανακτόρων που σχεδίασε ο Γκαίρτνερ, φανερώνουν τα ελάχιστα αρχιτεκτονικά και διακοσμητικά στοιχεία που διασώζονται έως σήμερα, όπως είναι το μεγαλοπρεπές μαρμάρινο κλιμακοστάσιο και οι Αίθουσες Τροπαίων και Υπασπιστών με την εικονογράφησή τους. Στις αίθουσες αυτές, που σήμερα αποτελούν την Αίθουσα Ελευθερίου Βενιζέλου, διατηρείται ζωφόρος (ύψους 1.22 μ. και μήκους 78 μ.), όπου αποτυπώνονται γεγονότα της Ελληνικής Επανάστασης και προσωπογραφίες αγωνιστών, σε σχέδια του γλύπτη Λούντβιχ Μίκαελ φον Σβαντάλερ (Ludwig Michael von Schwanthaler) και με τη συνεργασία των ζωγράφων Φίλιππου και Γεώργιου Μαργαρίτη.
Ακριβώς δίπλα στο κτήριο των Ανακτόρων διαμορφώθηκε, με την προσωπική φροντίδα της Αμαλίας, ο Βασιλικός Κήπος, ο οποίος κάλυπτε την έκταση που έχει μέχρι και σήμερα. Η φύτευση του κήπου ανατέθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1840 στο Γάλλο κηποτέχνη Φρανσουά Λουί Μπαρώ (François Louis Bareaud), ο οποίος σχεδίασε το εσωτερικό δίκτυο των οδών και καθόρισε τη μορφή και τη θέση των διακοσμητικών στοιχείων, των κτισμάτων, των υδάτινων εκτάσεων και των περίφρακτων χώρων του.
Από το 1862 έως το 1922
Μετά την έξωση του Όθωνα το 1862, τα Ανάκτορα κατοικήθηκαν από το νέο βασιλιά Γεώργιο Α’, ο οποίος έφτασε στην Αθήνα στις 17 Οκτωβρίου 1863. Ευθύς αμέσως μετά το γάμο του με την Όλγα το 1867, στο κτήριο πραγματοποιήθηκαν νέες προσθήκες και μετατροπές. Σημαντικότερη ήταν η τροποποίηση του κλιμακοστασίου της ανατολικής πτέρυγας και η δημιουργία του ορθόδοξου παρεκκλησίου του Αγίου Γεωργίου, στο δεύτερο όροφο. Επιπλέον, η διαβίωση στα Ανάκτορα μίας πολυμελούς οικογένειας και η φιλοξενία πολυπληθών επισήμων οδήγησε σε μετατροπές χώρων και σε αλλαγές χρήσης τους. Βασική, όμως, αιτία για αλλαγές και επεμβάσεις στην αρχική κατασκευή υπήρξαν οι δύο μεγάλες πυρκαγιές των Ανακτόρων: η πρώτη, το 1884, αποτέφρωσε το δεύτερο όροφο της βορινής πτέρυγας· η δεύτερη, και μεγαλύτερη, το 1909, κατέστρεψε ολοσχερώς την κεντρική πτέρυγα και τα αντίστοιχα σε αυτήν τμήματα της ανατολικής και δυτικής πτέρυγας και ανάγκασε τη βασιλική οικογένεια να μετακινηθεί στο θερινό ανάκτορο του Τατοΐου. Παρόλο που οι βασιλείς επέστρεψαν στο κτήριο το 1912, ελάχιστες από τις εγκριθείσες μελέτες επισκευών είχαν πραγματοποιηθεί, ενώ οι πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις των επόμενων ετών, ελληνοβουλγαρικός πόλεμος, δολοφονία του βασιλιά Γεωργίου Α' και κήρυξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, διέκοψαν τις εργασίες αποκατάστασης των ζημιών.
Μετά τη δολοφονία του Γεωργίου του Α΄, βασιλιάς ορκίστηκε ο διάδοχος Κωνσταντίνος και βασιλικό Ανάκτορο ορίστηκε η έως τότε κατοικία του, το Μέγαρο της Ηρώδου Αττικού (σημερινό Προεδρικό Μέγαρο). Στα Παλαιά, πλέον, Ανάκτορα παρέμειναν –κατά διαστήματα- μέλη της βασιλικής οικογένειας και η βασιλομήτωρ Όλγα έως το 1922, οπότε εγκατέλειψε οριστικά την Ελλάδα.
Μεταβατική Περίοδος
Το 1922 αποτέλεσε τομή στην ιστορία του κτηρίου. Τότε εγκαταλείφθηκε οριστικά από τη βασιλική οικογένεια, ενώ συγχρόνως οι ιστορικές συγκυρίες το οδήγησαν σε νέες χρήσεις. Κρατικές υπηρεσίες, ιδιωτικοί κοινωνικοί φορείς, διεθνείς οργανώσεις που συντονίστηκαν για την αντιμετώπιση των σύνθετων προβλημάτων που προέκυψαν από τη Μικρασιατική Καταστροφή, στεγάστηκαν στο κτήριο, μαζί με δημόσιες υπηρεσίες, που εγκαταστάθηκαν από την κυβέρνηση για την κάλυψη των αυξανόμενων μόνιμων αναγκών της. Έτσι, στη δεύτερη δεκαετία του 20ού αι. στο κτήριο βρήκαν στέγη υπηρεσίες του Υπουργείου Γεωργίας, του Υπουργείου Στρατιωτικών, του Υπουργείου Υγιεινής, η Διεθνής Υπηρεσία Μετανάστευσης, η Αστυνομία Πόλεων, η «Χριστιανική Ένωσις Νεανίδων» (Χ.Ε.Ν.), ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός, ο Διεθνής Σύνδεσμος Γυναικών κ.ά. Λειτούργησαν, επίσης, ιατρείο βρεφών, οικοτροφείο φοιτητών, νοσοκομείο και ορφανοτροφείο της Near East Relief, καθώς και τα Εργαστήρια Μπενάκη. Τα διαμερίσματα του Γεωργίου Α΄ και το παρεκκλήσι στο ισόγειο χρησιμοποιήθηκαν για την αποθήκευση της βασιλικής περιουσίας, η οποία κατατέθηκε το 1935 στην Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία.
Μέχρι το 1925, οι παρεμβάσεις στο εσωτερικό του κτηρίου ήταν πρόχειρες διαρρυθμίσεις, με στόχο τη διαίρεση μεγάλων χώρων σε μικρότερους. Η μόνη νέα κατασκευή ήταν η ανέγερση το 1925 ενός μικρού κτίσματος στον περίβολο των Παλαιών Ανακτόρων, το οποίο είναι γνωστό μέχρι σήμερα ως "Παλατάκι".
Το 1927 εγκαινιάστηκε το «Μουσείο Ενθυμίων του Γεωργίου Α'», ως παράρτημα του Εθνικού-Ιστορικού Μουσείου, το οποίο λειτούργησε μέσα στο κτήριο έως το 1930 και από το 1936 έως το 1941.
Με την απόφαση ανέγερσης του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Εμμανουήλ Λαζαρίδη, το 1928, άλλαξε η έως τότε πρόσοψη του κτηρίου σε σχέση με τον περιβάλλοντα χώρο.
Από τα Παλαιά Ανάκτορα στο Κτήριο της Βουλής των Ελλήνων
Το Νοέμβριο του 1929 η Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου, ύστερα από πολλές συζητήσεις στη Βουλή, αποφάσισε τη στέγασή της, μαζί με τη Γερουσία, στο κτήριο των Παλαιών Ανακτόρων. Οι εργασίες για τη μετατροπή του κτηρίου σε Μέγαρο Βουλής και Γερουσίας σε σχέδια του αρχιτέκτονα Ανδρέα Κριεζή, αποτέλεσαν τη ριζικότερη επέμβαση σε αυτό μετά την αρχική κατασκευή του: με τις στατικές επεμβάσεις στο φέροντα οργανισμό των περιμετρικών πτερύγων, την κατεδάφιση της κεντρικής πτέρυγας και την κατασκευή νέας για τη στέγαση των Αιθουσών συνεδριάσεων της Βουλής και της Γερουσίας.
Εξωτερικά, η σημαντική αλλαγή που συντελέστηκε, χωρίς, όμως, να αλλοιώνει τη μορφή και την αισθητική του, ήταν η νέα είσοδος στη βορινή πλευρά, όπου κατασκευάσθηκε ένα πρόπυλο με έξι δωρικούς κίονες με στοιχεία δανεισμένα από τα δύο άλλα πρόπυλα που κοσμούν την δυτική και την ανατολική όψη.
Αλλαγές στην εσωτερική διακόσμηση και τη διαρρύθμιση έγιναν προκειμένου να ανταποκριθεί το κτήριο στη νέα του, εντελώς διαφορετική, χρήση. Στο ισόγειο διαμορφώθηκαν χώροι γραφείων του Πρωθυπουργού και του Προέδρου της Βουλής και στον πρώτο όροφο των υπηρεσιών της Βουλής. Στο δεύτερο όροφο διαρρυθμίστηκαν χώροι στέγασης της Βιβλιοθήκης της Βουλής και του Συμβουλίου της Επικρατείας. Στο ανακαινισμένο κτήριο των Παλαιών Ανακτόρων εγκαταστάθηκε η Γερουσία, καθώς και η Βιβλιοθήκη και το Συμβούλιο της Επικρατείας το 1934, το οποίο παρέμεινε στο κτήριο έως το 1992. Την 1η Ιουλίου 1935 η Ε΄ Εθνοσυνέλευση άρχισε πανηγυρικά τις εργασίες της στη νέα αίθουσα της Ολομέλειας. Από το 1935 έως σήμερα, στο Κτήριο στεγάζεται η Βουλή των Ελλήνων.
Η Βουλή των Ελλήνων σήμερα
Από το 1975 γίνονται οι απαραίτητες εργασίες για τον εκσυγχρονισμό και την τεχνολογική αναβάθμιση του κτηρίου. Σκοπός είναι η καλύτερη δυνατή λειτουργία των υπηρεσιών, με την αξιοποίηση των δυνατοτήτων που προσφέρουν οι νέες τεχνολογίες, τα σύγχρονα εργαλεία και ο αναβαθμισμένος εξοπλισμός.
Το σημαντικότερο έργο υποδομής ήταν η κατασκευή πενταώροφου υπόγειου χώρου στάθμευσης στην περίμετρο του κτηρίου, που συνέβαλε στην αποσυμφόρηση των γύρω χώρων από τα σταθμευμένα αυτοκίνητα και την ανάδειξη του κτηρίου. Με την αποπεράτωση του υπόγειου σταθμού πραγματοποιήθηκε σειρά εργασιών διαμόρφωσης του περιβάλλοντα χώρου, όπως η διευθέτηση της κυκλοφορίας εισόδων και εξόδων του σταθμού, η μαρμαρόστρωση και η φύτευση του περιβόλου.
Από τις σημαντικότερες αισθητικές παρεμβάσεις στο εξωτερικό του κτηρίου υπήρξε η τοποθέτηση του ανδριάντα του Χαριλάου Τρικούπη και του Ελευθερίου Βενιζέλου, έργα του γλύπτη Γιάννη Παππά, στο δυτικό περίβολο του κτηρίου, ορατά από μεγάλη απόσταση. Το 2003 τοποθετήθηκε το άγαλμα της Μάνας του Χρήστου Καπράλου στον ανατολικό περίβολο.
Το 2002 τοποθετήθηκε στο Περιστύλιο της Αίθουσας Συνεδριάσεων της Ολομέλειας το Μνημείο της μάχης της Πίνδου του Χρήστου Καπράλου. Η ανάγλυφη ζωφόρος, μήκους 40 μέτρων και ύψους 1,10 μέτρων, εξιστορεί σε επτά επεισόδια τα περάσματα από την Ειρήνη, τον Πόλεμο, την Κατοχή, την Αντίσταση και πάλι την Ειρήνη και τη Συμφιλίωση. Έτσι δημιουργήθηκε ένας ενδιαφέρων διάλογος –σε επίπεδο εικαστικό και συμβολικό– με τη ζωγραφική ζωφόρο της Αίθουσας Ελευθερίου Βενιζέλου. Πρόσφατα, μάλιστα, ολοκληρώθηκε η συντήρηση και η αποκατάσταση της ζωγραφικής διακόσμησης αυτής της αίθουσας, καθώς και της Αίθουσας Συνεδριάσεων της Ολομέλειας της Βουλής, της Αίθουσας της Γερουσίας και του Εντευκτηρίου.
Τον Απρίλιο του 2009 εγκαινιάστηκε έκθεση που παρουσιάζει παραστατικά ακριβώς αυτήν την ιστορική διαδρομή του κτηρίου. Η έκθεση συνοδεύεται από συλλογικό επιστημονικό τόμο με τον τίτλο Το Κτήριο της Βουλής των Ελλήνων.
Μέσα από αρχειακά τεκμήρια και επιστημονική έρευνα, αναδύεται η εικόνα ενός κτηρίου με σταθερή εξωτερικά όψη, το οποίο απέδειξε απεριόριστες δυνατότητες ευελιξίας στις ανάγκες μίας πολύπλοκης οργάνωσης.