Γενική συνέλευση του Πολιτιστικού συλλόγου Κρητών Ζεφυρίου και Περίχωρων Αττικής « Ο ΨΗΛΟΡΕΙΤΗΣ» στις 30 Νοεμβρίου 2014

  ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Μετά από  συνάντηση που είχαμε με την διοίκηση της Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Κρητικών Σωματείων. Αποφασίστηκε Γενική Συνέλευση  με σκοπό την επαναλειτουργία του Πολιτιστικού συλλόγου Κρητών Ζεφυρίου και Περίχωρων Αττικής « Ο ΨΗΛΟΡΕΙΤΗΣ».   

  Καλούμε όλους  τους Κρήτες και τα μέλη του συλλόγου μας, να έρθουν στη Γενική Συνέλευση στα καινούργια γραφεία της ομοσπονδία στο Πάρκο Τρίτση (είσοδος από 6^η στάση Λ. Χασιάς) την Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014 και ώρα 12:00

Η παρουσία σας είναι απαραίτητη για τη πορεία του συλλόγου μας.

                                 Τα ιδρυτικά μελή του συλλόγου Κρητών Ζεφυρίου

ΧΑΡΤΗΣ

Τα ιδρυτικά μελή του Πολιτιστικού συλλόγου Κρητών Ζεφυρίου και Περίχωρων Αττικής « Ο ΨΗΛΟΡΕΙΤΗΣ» ζητούν Γενική συνέλευση.

Είμαστε  ιδρυτικά μελή του Πολιτιστικού συλλόγου Κρητών Ζεφυρίου και Περίχωρων Αττικής « Ο ΨΗΛΟΡΕΙΤΗΣ».

Από το Μάιο του 2014 είχαμε συζητήσει με τον πρώην

Πρώην αντιδήμαρχος Ζεφυρίου  κ .Γεώργιος Ραφτέλης

αντιδήμαρχο Ζεφυρίου  κ .Γεώργιο Ραφτέλη  την επαναλειτουργία του εν λόγω συλλόγου.

Ο αντιδήμαρχος σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε  με την τελευταία πρόεδρος του συλλόγου κ. Γεωργία Μουστακάκη,  την ενημέρωσε σχετικά με τις προθέσεις μας να  βγάλουμε από την αδράνεια τον σύλλογο.  

 Το θέμα έμεινε όμως σε εκκρεμότητα για μετά τις εκλογές.

Η αλλαγή ηγεσία στον δήμο, μας ανάγκασε να περιμένουμε μέχρι τον Σεπτέμβριο ώσπου να εγκατασταθεί στην νέα της  θέση  η καινούργια διοίκηση.

Αντιδήμαρχο Ζεφυρίου κ. Ιωάννης Μαυροειδακος  

Αρχές Σεπτέμβριου του 2014 επισκεφτήκαμε τον Αντιδήμαρχο Ζεφυρίου κ. Ιωάννη Μαυροειδακο  τον οποίο και ενημερώσαμε για τις προθέσεις μας. Ο Αντιδήμαρχος  υποσχέθηκε βοήθεια προς τον σύλλογο μας, όταν αυτός επαναλειτουργήσει καθώς και παράδοση του κτηρίου του συλλόγου, το οποίο έχει δοθεί σε αθλητικό σύλλογο.

Ενημερώσαμε την τελευταία πρόεδρος σου συλλόγου Κρητών μέσω  facebook (δεν την γνωρίζουμε προσωπικά), για τις τελευταίες εξελίξεις σχετικά με τον σύλλογο και της ζητήσαμε  Γενική Συνέλευση  με σκοπό την επαναλειτουργία του συλλόγου.

Μας απάντησε ότι για προσωπικούς  λόγους θα καθυστερούσε η συνέλευση και ότι  έπρεπε να περιμένουμε ένα μήνα. 

Ο μήνας πέρασε αλλά δεν είχαμε λάβει καμία ειδοποίηση για την ημερομηνία της Γενικής Συνέλευσης. 

Στείλαμε ξανά μήνυμα στην  « πρώην Πρόεδρο » για να μας πει την ημερομηνία.

 Η απάντηση της ήταν  πως όταν ΘΑ  κανονίσει συνέλευση ΘΑ μας φωνάξει.

Εμείς της απαντήσαμε πως είναι υποχρεωμένη να κάνει Γενική Συνέλευση στο κτήριο του συλλόγου  και πως αν δεν μας ανακοινώσει ημερομηνία μέσα σε δυο εβδομάδες  θα κινηθούμε δικαστικός. 

Η απάντηση της ήταν  να κινηθούμε δικαστικός.

Την επόμενο πρωί  επισκεφτήκαμε πάλι τον Αντιδήμαρχο Ζεφυρίου , τον οποίο και ενημερώσαμε για τις εξελίξεις.

Κάτω από την πίεση μας, πηρέ τηλέφωνο τον σύζυγο της «Πρόεδρου» και τον ενημέρωσε για τις προθέσεις μας.

Ο κ. Μουστακακης  υποσχέθηκε στον  δήμαρχο πως σε ένα μήνα θα γίνει Γενική Συνέλευση διότι τώρα απουσιάζει ένα μέλος από τη διοίκηση του συλλόγου.

Το ίδιο βράδυ ήρθε στο  e-mail  μου μήνυμα από την πρόεδρο το οποίο και έλεγε ότι θα κάνει συνέλευση και θα μας ειδοποιήσει όταν θα έρθει η ώρα.

Ο μήνας πέρασε και δεν λάβαμε κανένα μήνυμα σχετικά με αυτό το θέμα.

Στο διάστημα αυτό επισκεφτήκαμε την εφορία για να ελέγξουμε την οικονομική κατάσταση του συλλόγου.

 Δυστυχώς ο σύλλογος είναι χρεωμένος  με πρόστιμα στην εφορία  100 ευρώ ανά έτος,  τα τελευταία έξι έτη,  διότι δεν έχουν  κατατεθεί εκκαθαριστικά, οπότε χρεωστάει 600 ευρώ.

Αποφασίσαμε και μαζέψουμε υπόγραφες από όλους τους Κρητες του Ζεφυρίου και περιχώρων  με σκοπό  και να αναγκάσουμε την τελευταία διοίκηση του συλλόγου να κάνει αυτό το οποίο έχει υποχρέωση να κάνει, δηλαδή:  Γενική Συνέλευση  όπου και θα αποφασίσουμε την πορεία του συλλόγου .

Το  βιβλίο μελών του συλλόγου δεν είναι στα χέρια μας , ώστε να ενημερώσουμε τηλεφωνικός όλα τα μέλη του γι αυτή την ενέργεια μας.

Έτσι καλούμε από εδώ όλους τους Κρητες που θέλουν να επαναλειτουργήσει  πάνω σε καινούργιες και γερές βάσεις  ο σύλλογος, να μας καλέσουν από  τις 10/11/2014 στο εξής   κινητό:  6977958332 η να μας στείλουν e-mail: m_thiela@otenet.gr , ώστε να υπογράψουν κι αυτοί το παρακάτω  έγγραφο.

Ιδρυτικά  μελή του  Πολιτιστικού συλλόγου Κρητών Ζεφυρίου και Περίχωρων Αττικής « Ο ΨΗΛΟΡΕΙΤΗΣ».

Κείμενο:  Στρατάκη Μαρία

ΤΟ ΕΓΓΡΑΦΟ

                                                                                                      

Αίτημα προς: Τελευταία διοίκηση του  Πολιτιστικού συλλόγου Κρητών Ζεφυρίου και Περίχωρων Αττικής « Ο ΨΗΛΟΡΕΙΤΗΣ».        

                                                                                                               Αθήνα,  25/10/2014

Είμαστε Κρήτες, ιδρυτικά μελή του συλλόγου Κρητών Ζεφυρίου , αλλά και Κρήτες οι οποίοι θέλουμε να εγγραφούμε στον εν λόγω  σύλλογο.

Ζητάμε από την τελευταία διοίκηση του συλλόγου  Γενική Συνέλευση με στόχο:

Α). Την ενήμερη μας για την κατάσταση του συλλόγου σήμερα .

Β). Την ψήφιση προσωρινής διοίκησης η οποία θα έχει ως σκοπό: Την ενημέρωση όλων των μελών του συλλόγου για την επαναλειτουργία  του συλλόγου και τη διεξαγωγή εκλογών .

ΟΝΟΜΑ                                                                                                  ΥΠΟΓΡΑΦΗ

Η ομοφυλοφιλία στην αρχαία Ελλάδα - Ο μύθος και οι υπερβολές

Διαστάσεις επιδημίας έχει πάρει η παραπληροφόρηση σχετικά με το ότι ήταν αποδεκτή (και περίπου θεσμοθετημένη) η ομοφυλοφιλία στην αρχαία Ελλάδα. Ιδιαίτερη σπουδή μάλιστα, επιδεικνύουν και διάφοροι εγχώριοι εκκλησιαστικοί κύκλοι, με προφανή κίνητρα και σκοπό.
Σε όλες τις εποχές και σε όλες τις κοινωνίες υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν άτομα με αποκλίνουσες σεξουαλικές συμπεριφορές, παρά φύσει, θα λέγαμε. Όμως, ειδικά για την αρχαία Ελλάδα, δεν αποτελούσαν τον κανόνα, αλλά την εξαίρεση. Είναι τελείως ανυπόστατες οι περί του αντιθέτου αιτιάσεις.
Ο K. J. Dover στο βιβλίο του «Η ομοφυλοφιλία στην Αρχαία Ελλάδα», υπό το πρίσμα ενός δήθεν «προοδευτισμού», που έχει την δυνατότητα, απαλλαγμένος από διάφορα ταμπού να δει «αντικειμενικά» το θέμα, προσπαθεί να μας πείσει ότι στην αρχαία Ελλάδα δεν ίσχυαν οι δικές μας απόψεις για την ομοφυλοφιλία και περίπου μας καλεί όλους, να αποκτήσουμε την ίδια με τους αρχαίους Έλληνες «ελεύθερη» άποψη για το θέμα αυτό.
Αναφέρει λοιπόν:
K. J. Dover «Η ομοφυλοφιλία στην Αρχαία Ελλάδα» - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΧΙΩΤΕΛΛΗ.

Οι Έλληνες γνώριζαν ότι οι σεξουαλικές προτιμήσεις των ανθρώπων διαφέρουν, η γλώσσα τους όμως δεν έχει ουσιαστικά που να αντιστοιχούν προς τα αγγλικά ουσιαστικά «ομοφυλόφιλος» και «ετεροφυλόφιλος», αφού πίστευαν ότι:
1. Στην πραγματικότητα όλοι αντιδρούν, σε διαφορετικές στιγμές, σε ομοφυλοφιλικά και σε ετεροφυλοφιλικά ερεθίσματα.
2. Στην πραγματικότητα, κανένας άνδρας δεν έρχεται τόσο σε ενεργητική, όσο και σε παθητική σεξουαλική επαφή στο ίδιο στάδιο της ζωής του.

Από το πρώτο αυτό επιχείρημα, λοιπόν, διαπιστώνουμε ότι κάτι δεν πάει καλά. Θα προξενούσε μεγάλη κατάπληξη το γεγονός να προσπαθεί ο Dover να γράψει ένα τόσο σημαντικό βιβλίο, χωρίς να έχει στην διάθεσή του κάποιο λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης. Το επιχείρημά του, θα είχε σπουδαία αξία, εάν ήταν αληθινό, όμως δεν είναι. Οι Έλληνες έχουν δημιουργήσει την τέλεια γλώσσα. Ένα όργανο μεγίστης ακριβείας και εάν δεν ξεχώριζαν στην γλώσσα τους, αυτές τις δύο σεξουαλικές επιλογές, οπωσδήποτε θα είχαν σοβαρό λόγο. Είναι, όμως, έτσι, ή, μήπως κάτι άλλο συνέβαινε, που μας οδηγεί θέλοντας και μη, ακολουθώντας την ίδια ακριβώς συλλογιστική με τον κ. καθηγητή για την σημασιολογική δύναμη των λέξεων, στα αντίθετα συμπεράσματα;
Το θέμα αυτό είναι πάρα πολύ σπουδαίο και πρέπει να σταθούμε, διότι έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Έχει απόλυτο δίκιο ο κ. καθηγητής να ξεκινά με την γλώσσα, για κάποιο όμως λόγο, αγνοεί το σημαντικότερο στοιχείο. Στην εποχή μας με τις λέξεις «ομοφυλόφιλος» και «ετεροφυλόφιλος», κάνουμε μια απλή διαπίστωση του φαινομένου, χωρίς να το αξιολογούμε είτε θετικά, είτε αρνητικά.
Αντιθέτως, στην αρχαία Ελλάδα η γλώσσα είχε πολύ μεγάλη ακρίβεια. Ο Επίκτητος έλεγε το εξής καταπληκτικό, για την μεγάλη σημασία των λέξεων: «Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις». Στην ελληνική γλώσσα δεν υπάρχει τίποτε τυχαίο. Στο συγκεκριμένο λοιπόν σημείο η γλώσσα λαμβάνει θέση και μάλιστα ιδιαιτέρως αρνητική.
Αξίζει να σημειώσουμε ακόμη πως η Αιδώς ήταν πολύ σημαντική Θεότητα και, όποιος την προκαλούσε δοκίμαζε σκληρότατη τιμωρία από την Νέμεση, που μονίμως την συνόδευε. Η Αιδώς ετυμολογικώς συνδέεται με το Αίσχος, άρα η συγκεκριμένη πράξη έφερνε καταισχύνη στον ενεργούντα.
Πράγματι λοιπόν, δεν συναντούμε τις λέξεις ομοφυλόφιλος ή ετεροφυλόφιλος στα αρχαία μας κείμενα, όχι όμως για τον λόγο που υποστηρίζει ο Dover. Στην αρχαία μας γλώσσα οι ομοφυλόφιλοι αναφέρονται, με μια λέξη πολύ σκληρή, την λέξη ΚΙΝΑΙΔΟΣ δηλ. ο «κινών την αιδώ».
Η σημασία αυτής της λέξεως, ήταν καθαρώς υβριστική και σαφέστατα πολύ καταδικαστική για όσους είχαν κάνει αυτή την επιλογή. Στην σημερινή νεοελληνική μας γλώσσα, θα μπορούσαμε δόκιμα να μεταφέρουμε την έννοια αυτής της λέξεως, μεταφράζοντας την, ως «Ο καταραμένος». Ο ομοφυλόφιλος, δηλαδή, στην αρχαία ελληνική γλώσσα, ήταν ο «καταραμένος» της σημερινής.
Για του λόγου το αληθές, αναφέρονται οι παραπομπές του πλέον έγκυρου λεξικού της αρχαίας Ελληνικής γλώσσης, των Liddel-Scott, όπου στον τόμο II στην σελίδα 719 αναφέρουν τα εξής λήμματα:

• Κιναιδεία: Η παρά φύσιν ασέλγεια, Αισχίνης 18,29, Δημήτριος Φαληρεύς 97.
• Κιναιδεύομαι: Είμαι κίναιδος.
• Κίναιδος: Ο καταπύγων, ο καθόλου αισχρός, κακοήθης άνθρωπος.

Ο ορισμός μάλιστα για τον παθητικό ομοφυλόφιλο είναι «Καταπύγων» και για τον ενεργητικό «Αρσενοκοίτης».
Πώς αντιμετώπιζε η ελληνική κοινωνία την ομοφυλοφιλία; Ας ξεκινήσουμε με έναν άγνωστο μύθο του Αισώπου.
Ο Δίας και η Ντροπή

Ο Δίας πλάθοντας τους ανθρώπους, έβαλε μέσα τους διάφορες ψυχικές αρετές και μόνο την ντροπή λησμόνησε να βάλει. Γι' αυτό μην έχοντας άλλο δρόμο να την τοποθετήσει, την πρόσταξε να μπει από τον πισινό των ανθρώπων. Εκείνη αρχικά αρνήθηκε και διαμαρτυρήθηκε για την προσβολή. Επειδή, όμως, ο Δίας τη ζόρισε πολύ, είπε: "Ας είναι, θα μπω, με τον όρο ότι από εκεί δε θα μπεί ο έρωτας. Γιατί, αν τύχει και μπεί, εγώ θα βγώ αμέσως"!

Έκδοσις του συνόλου των Μύθων του Αισώπου του Εμίλ Σαμπρύ, σειρά "Γκιγιώμ Μπιντέ", Παρίσι 1967 , Μετάφρασις, Εγκυκλοπαίδεια "ΓΙΟΒΑΝΗ".
Η ομοφυλοφιλία στην Αθήνα
Οι «Νόμοι» του Σόλωνα (βιβλίο 5, κεφάλαιο 5, άρθρο 332), είναι αρκετά σαφείς για τις συνέπειες που έχει κάποιος Αθηναίος αν συνάψει σχέση με άντρα:

Αν τις Αθηναίος εταιρήση, με έξεστω αυτω των εννέα αρχόντων γενέσθαι, μηδέ ιερωσύνην ιερώσασθαι, μηδέ συνδικήσαι τω δήμω, μηδέ αρχήν αρχέτω μηδεμιάν, μήτε ενδημον, μήτε υπερόριον, μήτε κληρωτήν, μήτε χειροτονητήν, μηδέ επικυρήκειαν αποστελλέσθω, μηδέ γνώμην λεγέτω, μηδέ εις τα δημοτελή ιερά εισίτω, μηδέ εν ταις κοιναίς σταφονοφορίες σταφανούσθω, μηδέ εντός των της αγοράς περιρραντηριων πορευέσθω.
Εάν δε ταύτα τις ποιή,καταγνωσθέντως αυτού εταιρείν, θανάτω ζημιούσθω.

Δηλαδή, αν κάποιος Αθηναίος συνάψει (ομοφυλοφιλική) σχέση με κάποιον άλλο:

• Δεν του επιτρέπεται να γίνει μέλος των 9 αρχόντων.
• Δεν του επιτρέπεται να εκλεγεί ιερέας.
• Δεν του επιτρέπεται να είναι συνήγορος του λαού.
• Δεν του επιτρέπεται να ασκήσει κάποια εξουσία, εντός η εκτός της χώρας, κληρωτή ή χειροτονητή.
• Δεν του επιτρέπεται να σταλεί ως κήρυκας πολέμου.
• Δεν του επιτρέπεται να εκθέσει τη γνώμη του.
• Δεν του επιτρέπεται να μπει στους δημόσιους ναούς.
• Δεν του επιτρέπεται να στεφανωθεί στις δημόσιες στεφανοφορίες.
• Δεν του επιτρέπεται να παίρνει μέρος στους περιπάτους που γίνονται στην αγορά.
• Όποιος λοιπόν (πολίτης) έχει καταδικαστεί ως ερωτικός σύντροφος, αλλά ενεργήσει αντίθετα με τις διατάξεις του νόμου, να τιμωρείται με θάνατο.

Ο Αισχίνης αναφέρει επίσης με σαφήνεια το νομοθετικό (απαγορευτικό) πλαίσιο για την ομοφυλοφιλία.
Aισχίνου, Nόμος Aττικού Δικαίου - Kατά Tιμάρχου 12.

Oι διδάσκαλοι να μην ανοίγουν τα σχολεία πρίν ανατείλει ο ήλιος και να τα κλείνουν πριν από την δύση του. Nα μην επιτρέπεται σε όσους έχουν μεγαλύτερη ηλικία από τα παιδιά να εισέρχονται στα σχολεία, όταν υπάρχουν μέσα παιδιά, εκτός αν πρόκειται για τον υιό, τον αδελφό 'ή τον γαμπρό του διδασκάλου. Eάν κάποιος παραβεί αυτή την απαγόρευση και εισέλθει στο σχολείο, θα τιμωρείται με την ποινή του θανάτου. Eπίσης οι επί κεφαλής της παλαίστρας να μην επιτρέπουν, επ' ουδενί λόγο, σε κανέναν ενήλικο να κάθεται μαζί με τα παιδιά στις Eορτές του Eρμή. Eάν κάτι τέτοιο συμβεί ο επί κεφαλής της παλαίστρας είναι ένοχος παραβάσεως του νόμου περί διαφθοράς των ελευθέρων παίδων.

Και συνεχίζει ο Αισχίνης:
Aισχίνου, Nόμος Σόλωνος - Kατά Tιμάρχου 16.

Eάν κάποιος ωθήσει σε ασέλγεια ελεύθερο παίδα, να καταγγέλεται ενώπιον των θεσμοθετών από εκείνον που έχει την κηδεμονίαν του παιδός, αφού προηγουμένως αναγράψει στην μήνυση την ποινή που θεωρεί άξια για τον δράστη. Aν δε ο μηνυθείς καταδικασθεί, να παραδωθεί στους ένδεκα και να θανατωθεί αυθημερόν.

Η ομοφυλοφιλία στην Σπάρτη
Ξενοφώντος Λακεδαιμονίων, Πολιτεία II, 13

Ο Λυκούργος, όμως, αντιθέτως προς όλα ταύτα πιστεύων, επεδοκίμαζε μόνον εάν σημαίνων άνθρωπος, θαυμάσας την ψυχικήν αρετήν του παιδιού, προσεπάθει να κάμη αυτόν φίλον με δεσμούς αναμεταξύ των αμέμπτους και να τον συναναστρέφεται, διότι τούτο ενόμιζε μέσον καλλίστης ανατροφής. Εάν, όμως, επαρουσιάζετο κανείς επιθυμών το παιδικόν σώμα, επειδή ο Λυκούργος θεωρούσε τούτο πολύ αναίσχυντον, νομοθέτησε εις την Σπάρτην να απέχουν οι ερασταί από τα αγαπώμενα παιδιά, όπως αποφεύγουν εις αφροδισίους (ερωτικές) σχέσεις οι γονείς από τα τέκνα των και οι αδελφοί από τους αδελφούς των.

Ξενοφώντος Συμπόσιον VIII, 55

Οι Λακεδαιμόνιοι, αντιθέτως, που πιστεύουν ότι το μόνο αν επιθυμήση κανείς το σώμα νέου, αυτός δεν είναι δυνατόν πια να επιτύχη τίποτε το ωραίο και το αγαθό, καθιστούν τους ερωμένους τόσον τελείους αγαθούς, ώστε και αν ακόμη ταχθούν στην μάχη μεταξύ ξένων και όχι στην ίδια πόλη με τον εραστή, εξ΄ίσου από αιδώ δεν εγκαταλείπουν τους συμπολεμιστές των. Γιατί πιστεύουν ως θεά όχι την Αναίδεια, αλλά την Αιδώ.

Πλουτάρχου Βίοι Παράλληλοι, Λυκούργος XVII, 4

Οι ερασταί δε των παίδων μετείχον της φήμης αυτών και εις τας δύο περιπτώσεις (δηλαδή της φήμης και επί καλώ και επί κακώ). Και διηγούνται σχετικώς ότι, όταν κάποτε εις παις εξεφώνησε κατά την διάρκεια της μάχης μια απρεπή κραυγή, οι άρχοντες τιμώρησαν δια τούτο τον εραστήν του παιδός. Ενώ δε ο έρως επεδοκιμάζετο κατ’αυτόν τον τρόπο υπό των Σπαρτιατών, ώστε και αι αγαθαί και ευγενείς γυναίκες να τρέφουν έρωτα προς τας παρθένους, δεν υπήρχεν όμως αντιζηλία εις τας ερωτικάς των σχέσεις, αλλά μάλλον εύρισκον αφορμήν να συνάψουν μεταξύ των στενή φιλία εκείνοι, οι οποίοι είχαν αγαπήσει τους ίδιους παίδας, και κατέβαλλον από κοινού συνεχείς φροντίδες, δια να εξεύρουν τον καλλίτερον τρόπον, με τον οποίον θα ήταν δυνατόν να γίνει άριστος ο υπ’αυτών αγαπώμενος νέος.

Εδώ να αποσαφηνίσουμε ότι ο Πλούταρχος διευκρινίζει ότι:

Ο ψυχικός δεσμός μεταξύ των νέων δεν είχε καμμία σχέση με τις σωματικές επαφές και ότι εστερείτο τα πολιτικά του δικαιώματα δυνάμει νόμου όποιος προσπαθούσε να ασελγήσει εις βάρος άλλου.

«Εράν των την ψυχήν σπουδαίων παίδων εφείτο ο δε εγκληθείς ως επ’αισχύνη πλησιάζων άτιμος διά βίου ην» (Λακεδ.Επιτηδ. 7, 237c).
Ανάλογη μαρτυρία καταθέτει και ο Μάξιμος ο Τύριος στο έργο του «Διαλέξεις»:

Θαυμάζει κάποιος άνδρας Σπαρτιάτης έναν έφηβο Λάκωνα, αλλά τον θαυμάζει μόνον όπως θαυμάζουμε ένα πολύ όμορφο άγαλμα και ένα πολλοί άλλοι, ένας πολλούς. Διότι η σωματική απόλαυσις που προέρχεται από την ΥΒΡΙ δεν επιτρέπεται μεταξύ τους.

Τέλος, αναφορικά με την Σπάρτη, ας δούμε και την μαρτυρία του Αιλιανού στο έργο του «Ποικίλη Ιστορία» III, 12, όπου λέει χαρακτηριστικά:

Ο Σπαρτιατικός έρωτας δεν είχε σχέση με αισχρότητες εάν ποτέ κάποιος έφηβος επεχείρησε να ασελγήσει εις βάρος άλλου, δεν συνέφερε σε κανέναν από τους δύο να καταντροπιάσουν την Σπάρτη. Σε τέτοια περίπτωση, ή εξωρίσθηκαν ή και κάτι χειρότερο, έχασαν την ζωή τους.

Το «Συμπόσιον» του Πλάτωνα
Ο Πλάτων, και πιο συγκεκριμένα, το έργο του «Συμπόσιο», αποτελεί ουσιαστικά το μέγα επιχείρημα όσων υποστηρίζουν ότι οι Έλληνες ήσαν στην πλειοψηφία τους ομοφυλόφιλοι ή και παιδεραστές.
Ο λόγος που επελέγη η αναφορά στον Πλάτωνα να γίνει στο τελευταίο μέρος της ομιλίας και όχι στην αρχή -μια που όπως αναφέρθηκε, από τον Πλάτωνα ουσιαστικά ξεκινά η πηγή των όλων κατηγοριών και χαρακτηρισμών- είναι πολύ συγκεκριμένος. Αν κάποιος, έχοντας πλήρη άγνοια της νομοθεσίας της αρχαίας Αθήνας αλλά και της Σπάρτης, αν κάποιος δίχως να μελετήσει προσεκτικά την εν γένει κοινωνική συμπεριφορά των αρχαίων Ελλήνων, διαβάσει το «Συμπόσιο» και δίχως να έχει υπόψη του τα άλλα έργα του Πλάτωνος -ιδίως τους «Νόμους» και την «Πολιτεία»- τότε είναι πιθανόν να του δημιουργηθεί η εντύπωση ότι πράγματι οι Έλληνες θεωρούσαν την ομοφυλοφιλία και την παιδεραστία ως μέγα αγαθό. Και έχοντας πάντα κατά νου ότι οι περισσότερες εκδόσεις που κυκλοφορούν δεν είναι παρά μεταφράσεις όχι από το αυθεντικό κείμενο αλλά από την απόδοση των αρχικών γραπτών στην αγγλική κυρίως γλώσσα, με αποτέλεσμα να υφίσταται ήδη μια σημαντική παραποίηση λόγω τεράστιας διαφοράς εννοιολογικής, ετυμολογικής και ερμηνευτικής δυναμικότητος μεταξύ της αρχαιοελληνικής γλώσσας και της αγγλικής.
Έτσι λοιπόν, για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε και να ερμηνεύσουμε ορθώς τα γραπτά του Πλάτωνα και τις θέσεις του για το συγκεκριμένο ζήτημα -ιδίως τα έργα του «Συμπόσιο» και «Φαίδρος»- θα πρέπει να γνωρίζουμε τόσο την νομοθεσία όσο και την κοινωνία στην οποία έζησε και έδρασε ο Πλάτων. Και βέβαια δίχως να αγνοήσουμε τους «Νόμους» του, που αποτελούν -όσο και αν ενοχλεί αυτού κάποιους- το σημαντικότερο έργο του Πλάτωνος.
Με αυτά υπ' όψιν θα ξεκινήσουμε την πορεία μας προς την ορθή ερμηνεία και κατανόηση του ζητήματος περί ομοφυλοφιλίας στην Αρχαία Ελλάδα, με την παράθεση της νομοθεσίας.
Ο Πλάτων στους «Νόμους», καταδικάζει απερίφραστα ως αφύσικο τον σαρκικό έρωτα μεταξύ αρρένων:
Πλάτωνος Νόμοι 636.

Εννοητέον ότι τη θηλεία και τη των αρρένων φύσει εις κοινωνίαν ιούση της γεννήσεως ή περί ταύτα ηδονή κατά φύσιν αποδεδόσθαι δοκεί, αρρένων δε προς άρρενας ή θηλέων προς θηλείας παρά φύσιν.

Δηλαδή:

Είναι λοιπόν κατανοητό ότι η φύσις ωθεί τα θηλυκά να είναι σε επαφή με τα αρσενικά από την γέννησή τους, και η ηδονή σε αυτά είναι φανερό ότι έχει δοθεί σύμφωνα με την φύσιν, ενώ (η επαφή) των αρσενικών με τα αρσενικά και θηλυκών με τα θηλυκά ενάντια στην φύσιν (παρά φύσιν).

Περί Πλατωνικού Έρωτος
Όπως διατυπώθηκε, το έργο του μεγάλου φιλοσόφου «Συμπόσιον» αποτελεί την ρίζα όλου του κακού. Πολλοί θα υποστηρίξουν ότι δεν χωρά καμία αμφιβολία πως το «Συμπόσιον» αποτελεί ύμνο προς την ομοφυλοφιλία αλλά και στην παιδεραστία. Ακόμα και ο Συκουτρής, παρ' όλο τον μέγα σεβασμό που δείχνει προς την Ελληνική Φιλοσοφία, καταλήγει στο να δέχεται ως δεδομένη την νομιμοποίηση αλλά και εφαρμογή της παιδεραστίας στην αρχαία Ελλάδα.
Ήταν λοιπόν αναγκαίο να γίνει αναφορά τόσο στην νομοθεσία όσο και στην εν γένει κοινωνική συμπεριφορά και άποψη για την ομοφυλοφιλία, για να είμαστε σε θέση να εκτιμήσουμε σωστά το έργο του Πλάτωνα. Έχοντας λοιπόν υπ' όψη όσα έχουν ειπωθεί και έχοντας πάντα κατά νου τους «Νόμους» του Πλάτωνα, μπορούμε πλέον με βεβαιότητα να υποστηρίξουμε την θέση ότι ο καταλογισμός στους Έλληνες για εξάσκηση της πράξεως της παιδεραστίας αλλά και της απροκάλυπτης ομοφυλοφιλίας, είναι πέρα ως πέρα εσφαλμένος, στερείται οποιαδήποτε νομικής αλλά και λογικής βάσεως και θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι τέτοιες κατηγορίες πηγάζουν εκ του πονηρού.
Πριν συνεχίσουμε, να πούμε και λίγα λόγια για το συμπόσιο. Γράφτηκε, μάλλον, το έτος 385 πριν την απαρχή της χριστιανικής χρονολογήσεως, όταν οι Σπαρτιάτες κατέλυσαν τα τείχη της Μαντινείας, της πόλεως εκείνης η οποία υπό την επιρροή του Άργους ή των Αθηνών, πρωτοστατούσε πάντοτε στην αντιλακωνική πολιτική στην Αρκαδία.
Τι ήσαν όμως τα συμπόσια;
Όπως μας πληροφορεί ο Συκουτρής, « ..τα συμπόσια εις τας αρχαίας πόλεις είχαν αναπτυχθεί εις ωργανωμένον και χαρακτηριστικόν κοινωνικόν θεσμόν με κανονισμούς και εθιμοτυπίαν καθωρισμένην,.. ήσαν τα κέντρα ανταλλαγής ιδεών και πνευματικών ζυμώσεων..».
Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει ένα απόσπασμα από τους «Νόμους», όπου ο Πλάτων δίδει μεγάλη παιδαγωγική σημασία στα συμπόσια και για αυτό (Νόμοι, 640, κεξ: «..προβαίνει εις διαγραφήν κανονισμών, οι οποίοι θα πρέπει να ρυθμίζουν τας συγκεντρώσεως αυτάς, ώστε ν' αποδώσουν ό,τι θα ημπορούσαν δια την καλλιέργειαν του νου και της ψυχής των μετεχόντων..».
Έχοντας υπ' όψη όλα τα παραπάνω, είναι να απορεί κανείς πώς είναι δυνατόν να ερμηνεύσει κανείς τον όρο «έρωτα» -όπως αναφέρεται στο «Συμπόσιο»- ως όρο καθαρά σεξουαλικό ή και σεξουαλικό; Σε συγκεντρώσεις που κύριο στόχο έχουν την πνευματική ανύψωση του ανθρώπου, είναι ποτέ δυνατόν να εφαρμόζονται πρακτικές και να υιοθετούνται κοινωνικές συμπεριφορές που ήταν κατακριτέες από όλους; Ιδίως δε, όταν ο Πλάτων ο ίδιος ρητά, τις καταδικάζει σε άλλο έργο του;
Γεννάται λοιπόν το εύλογο ερώτημα, πώς είναι δυνατόν να γίνονται τέτοια λάθη και τέτοιες παρερμηνείες από ερμηνευτές, θαυμαστές μάλιστα των Ελλήνων, όπως στην περίπτωση του Συκουτρή; Η εξήγηση που μπορεί να δώσει κανείς είναι πως ακόμα και χαρισματικά πνεύματα όπως ο Συκουτρής, είχαν εγκλωβιστεί στα όρια που είχαν θέσει οι παραλλαγμένες έννοιες κοινών -με την αρχαιότητα- λέξεων. Βεβαίως ο Συκουτρής προσπαθεί με περίσσεια αγάπη είναι αλήθεια, να δικαιολογήσει αυτό το ανύπαρκτο ατόπημα των Ελλήνων. Όμως, όταν άνθρωποι σαν τον Συκουτρή παρερμηνεύουν την λέξη «έρωτα», την λέξη «εραστής», την λέξη «ερωμένος», τότε τι να περιμένουμε από τους ξένους μελετητές και τους κατ' εξοχήν ανθέλληνες;
Και η έκπληξή μας, μαζί με την απογοήτευση, μεγαλώνει, όταν στην εισαγωγή του ο Συκουτρής αναφέρει: « ..Η μακρά αυτή ανάλυσις, μας εξηγεί διατί ένας αρχαίος έφηβος εζητούσεν έξω από την οικογένειάν του - με την συγκατάθεσιν πάντοτε σχεδόν των γονέων του - το πρόσωπο το οποίον θα τον εισήγεν εις την ζωή, από τον οποίον περίμενε βελτίων γενέσθαι. Ο δεσμός μεταξύ των δύο, ήτο φιλίας δεσμός, μιας φιλίας η οποία επρόκειτο.. να διατηρηθή εφ' όρου ζωής».
Ας σταθούμε λοιπόν σε αυτήν την αποκαλυπτική αναφορά. Ο έφηβος παίρνει την συγκατάθεση των γονέων του για να ακολουθήσει τον δάσκαλόν του - τον «εραστήν» του - που ο μεταξύ τους δεσμός ήταν δεσμός φιλίας, με διάρκεια όλη του την ζωή.
Μάλιστα.. Αν υπήρχε έστω μια περίπτωση να συνέβαινε κάποια σεξουαλική επαφή μεταξύ δασκάλου και μαθητού -μεταξύ δηλαδή εραστή και ερωμένου- τότε πώς θα ήταν δυνατόν οι γονείς να έδιναν την συγκατάθεσή τους, όταν θα βρίσκονταν κατηγορούμενοι ως προαγωγοί, ως υπεύθυνοι ύβρεως και συγκεκριμένα ο πατέρας θα χαρακτηρίζονταν «άτιμος» γιατί θα έχανε η οικογένειά του, την τιμή της; Δίνοντας σεξουαλική διάσταση στην σχέση δασκάλου - μαθητή (εραστή - ερωμένου) πέφτουμε σε τρομακτικές αντιφάσεις. Αντιφάσεις που γίνονται - αν είναι δυνατόν - ακόμα πιο έντονες όταν έχουμε να κάνουμε με μια κοινωνία που όλα έπρεπε να ήσαν κρυστάλλινα και ξεκάθαρα.
Τότε ποια εξήγηση μπορούμε να δώσουμε στην επιμονή του Πλάτωνα σε αυτήν την σχέση που την συναντάμε μόνο σε μια συγκεκριμένη περίοδο;
Για να καταλάβουμε τον λόγο που στο «Συμπόσιο» εξιδανικεύεται η μαθητεία δίπλα σε έναν δάσκαλο και όχι η απλή φοίτηση σε κάποιο σχολείο, θα πρέπει να μεταφερθούμε νοερά στην εποχή του Σωκράτη και του Πλάτωνα, και να ανατρέξουμε στις περιγραφές εκείνες της κοινωνίας από τους τότε συγγραφείς. Ο Αριστοφάνης σε όλα του τα έργα, κάνει λόγο για ηθική κατάπτωση και για παρακμή. Ο Σωκράτης και ο Πλάτων επαινούν και υμνούν την Σπαρτιατική κοινωνία. Η δε περιγραφή της τέλειας κοινωνίας, τόσο από τον Πλάτωνα όσο και από τον Αριστοτέλη, συγκλίνει πάρα πολύ προς τον Σπαρτιατικό τύπο διακυβέρνησης.
Γιατί όμως όλοι οι φιλόσοφοι και γενικά οι σοφοί εκείνης της εποχής κάνουν λόγο για παρακμή;
Η Αθηναϊκή κοινωνία μετά από τις λαμπρές νίκες της είχε γίνει αλαζονική, μαλθακή, τα ήθη είχαν ξεπέσει γιατί οι Αθηναίοι φαντάζονταν τους εαυτούς τους ημίθεους και μάλιστα εμφανίζονται διάφορες τάσεις που αμφισβητούσαν και τα θεία.
Ο Πλάτων λοιπόν, βλέπει σαν την μόνη λύση, την σωστή διαπαιδαγώγηση των νέων, το μπόλιασμά τους με αξίες που είτε χάνονταν είτε είχαν χαθεί, έτσι ώστε όταν οι νέοι αυτοί γίνουν ενεργοί πολίτες να είχαν εκείνα τα πνευματικά αλλά και ψυχικά εφόδια να αντιστρέψουν την ολέθρια πορεία της κοινωνίας. Αυτό όμως δεν μπορούσε να επιτευχθεί μέσω του καθιερωμένου σχολείου όπου είχαν διεισδύσει σοφιστές (την δε απέχθειά του προς αυτούς την εκφράζει ο Πλάτων στο έργο «Φαίδρος»).
Έπρεπε ο σοφός, ο σωστός δάσκαλος να πάρει κοντά του τον μαθητή και να του δείξει -με την δική του ζωή- τον ιδανικό τρόπο ζωής, σύμφωνα με ηθικές αξίες. Έτσι προχωρούσε ένα βήμα παραπέρα η σχέση δασκάλου -μαθητή και γίνονταν σχέση εραστή- ερωμένου. Αλλά όχι με την σεξουαλική έννοια. Με τον όρο εραστή, δεν εννοείται ο εραστής του σώματος, και μάλιστα του ανδρικού -πράγμα, όπως είδαμε, ιδιαίτερο απεχθές- αλλά του εραστή της Αληθείας, της Ορθής συμπεριφοράς, αυτής με που συμφωνεί με τις αιώνιες ηθικές αξίες. Πλάι σε αυτόν, ο μαθητής θα γίνει και αυτός με την σειρά του ερωμένος της Αλήθειας.
«Εραστής» και «Ερώμενος»
Οι λέξεις αυτές δεν χρησιμοποιούνται με την σημερινή τους έννοια (δηλ. την σεξουαλική) αλλά με μία άλλη έννοια προφανώς παιδαγωγική. Του εφήβου τα αισθήματα προς τον «εραστήν»-δάσκαλον δεν είναι βέβαια έρως -όπως εννοείται σήμερα- αυτός εξάλλου φυσικώς, ηθικώς αλλά και νομικώς αποκλειόταν. Ο έρως αυτός ήταν αισθήματα βαθύτατης φιλίας και σεβασμού. Στα μάτια του εφήβου, ο δάσκαλος-εραστής φάνταζε ως η ενσάρκωσης του ιδανικού, ως το ιδεώδες πρόσωπο, προς το οποίο απέβλεπε, κατά το οποίον θα διέπλαττε την προσωπικότητά του. Αυτό φαίνεται καθαρά, αφού, αν και χρησιμοποιείται η λέξη «εραστής», παραλλήλως, όπως είδαμε θεωρείται αδιανόητη η σαρκική έλξις.
Επίλογος
Συμπερασματικά, αυτό που βγαίνει είναι ότι οι αρχαίες κοινωνίες δεν έβλεπαν με καλό μάτι την ομοφυλοφιλία, την ανεχόντουσαν στα πλαίσια ενός μικρού φυσιολογικού ποσοστού απόκλισης από το φυσιολογικό. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν την πρόβαλαν ως αγαθό και ιδανικό. Ασφαλώς και δεν τους έκαιγαν στην πυρά, αλλά απαιτούσαν να το δηλώσουν, έτσι ώστε να μην έχουν κανένα δικαίωμα σε δημόσια αξιώματα. Εάν το έπρατταν δεν τους ενοχλούσε κανείς. Εάν, όμως το έκρυβαν, τότε ο πέλεκυς του Νόμου έπεφτε πάνω τους βαρύς.

Διαβάστε περισσότερα: Η ομοφυλοφιλία στην αρχαία Ελλάδα - Ο μύθος και οι υπερβολές | Πάρε-Δώσε http://www.pare-dose.net/1609#ixzz3HzHR2ydv

Φρόιντ, Σιωνισμός και Σεξουαλική Επανάσταση - Ντέιβιντ Ντιούκ

Το παρόν βίντεο αποκαλύπτει κάποια ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ για τη σχέση που έχει ο Σιωνισμός με την αδιαμφισβήτητη σεξουαλική προπαγάνδα που ζούμε στις μέρες μας. Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.
 

ΔΕΙΤΕ ΤΟ  VIDEO

πηγη; http://antineotaksiths.blogspot.gr

Παγκοσμιοποίηση και πολυπολιτισμικότητα πάνε μαζί.

Απο ellinesfoitites :Καθηγητής του Χάρβαρντ μιλάει για τα αρνητικά και τα θετικά της πολυπολιτισμίκοτητας .

Μεταφράσαμε αυτό το βίντεο γιατί οι απόψεις του κ. Πάτναμ αποτελούν ότι πιο κορυφαίο έχουν να παρουσιάσουν οι υπέρμαχοι της πολυπολιτισμικότητας.
Ο κ. Πάτναμ διδάσκει στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ. Τον συμβουλεύονται σε θέματα μετανάστευσης τόσο η κυβέρνηση όσο και όλα τα μεγάλα πανεπιστήμια του πλανήτη, που θέλουν να μεταμορφώσουν τις παραδοσιακές κοινωνίες σε πολυπολιτισμικές.
Προσέξτε ότι ο κ. Πάτναμ "πιστεύει" ότι τα προβλήματα της πολυπολιτισμικότητας θα λυθούν.Δεν είναι σίγουρος.Επίσης για να λυθούν τα προβλήματα δεν πρέπει να αφομοιωθούν οι μετανάστες όπως μας λένε οι προοδευτικοί, αλλά να αλλάξουμε εμείς και να δημιουργήσουμε ένα καινούργιο "εμείς".
Στην πραγματικότητα βιώνουμε μια βίαιη μεταμόρφωση της κοινωνίας μας που είναι βέβαιο βάση συστημικών ερευνών ότι θα αντιμετωπίσει ένα απ' τα χειρότερα προβλήματα τόσο για το σύνολο της κοινωνίας όσο και για την ψυχολογία κάθε ατόμου ξεχωριστα: την απομόνωση! Την απομόνωση απ' την κοινωνία. Την δυσπιστία απέναντι στον γείτονα ακόμη και αν ανήκει στο ίδιο έθνος μαζί μας.
Η πολυπολιτισμικότητα υπονομεύει το κοινωνικό κεφάλαιο, την "γειτονιά" που λέμε καθημερινά, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να δημιουργηθούν ισχυρές αντιδράσεις εναντίον της παγκοσμιοποίησης. Για αυτό Παγκοσμιοποίηση και πολυπολιτισμικότητα πάνε μαζί.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ  VIDEO

ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΔΥΟ ΛΑΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ

     Γράφει ο Νίκος Αθ. Μπάτσος, Ιστορικός Ερευνητής

H Αρβανίτικη ή Αρβωνίτικη δεν είναι γλώσσα των Αλβανών αλλά των μακρινών προγόνων μας των Πελασγών.

Εδώ θα αναφερθώ μόνο σε λίγα αποσπάσματα από το βιβλίο.

Την Αρβωνίτικη γλώσσα που πήρε το όνομά της από την αρχαία πόλη ΑΡΒΩΝ ή Αρβανίτικη αργότερα, την ομιλούσαν οι αρχαίοι Έλληνες της Ηπείρου, και της Ιλλυρίας, χιλιάδες χρόνια πριν έρθουν οι Αλβανοί στην Ευρώπη, από την εποχή των Πελασγών.

Οι Αλβανοί ήρθαν στην Ευρώπη τον 12ο αι. μ.Χ. πρώτα στην Λομβαρδία και μετά στην Β. Ιλλυρία.

Προτού έρθουν στην Ευρώπη η κοιτίδα τους ήταν στην Ασία. ΣΤΡΑΒΩΝ Γεωγραφικά ΣΤ’ 211: Αναφέρει την ΑΛΒΑΝΙΑ ως αποτελούμενη από την κοιλάδα του Κύρου ποταμού που έχει στην Ανατολή την Κασπία Θάλασσα και δυτικά τον Καύκασο.

Άλλη μια πηγή που επισφραγίζει την πατρίδα των Αλβανών, είναι: Άπιου Μιθρυδάτου 103 Διων Κασσ. 36, 37: Βασιλέας των Αλβανών Οροίζην ή οροίσων εν τω Καυκάσω, πολεμίσαντα κατά του Ρωμαίου στρατηγού Πομπήιου εις εν Ασία εκστρατείαν.

Στην συνέχεια του εδαφίου αναφέρεται ότι οι Αλβανοί του Καυκάσου νικήθηκαν από τον Πομπηίο και ζούσαν σε αρχέγονο κατάσταση, έχοντας ακόμη ξύλινα άροτρα μη αριθμούντες υπέρ τα εκατό τελούντες ανθρωποθυσίας και εν γένει νομαδικώς ζώντες εμβάλες των περί τω Καυκάσω κοιτίδος.

Στην συνέχεια θα αναφερθούμε σε ένα απόσπασμα του βιβλίου που αφορά και το Μαρτίνο: Οι Αρβανίτες Έλληνες που ήρθαν από την Β. Ηπείρο και παρέμεναν κυρίως στην Στερεά και Πελοπόννησο ήταν μια ασήμαντη μειοψηφία μέσα στον Ελληνικό κορμό στον οποίο κι αφομοιώθηκαν, όσο για την Αρβωνίτικη ή Αρβανίτικη γλώσσα μεταδόθηκε από τους Αρβανίτες κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας που ήταν πιο εύκολο να μάθει Αρβανίτικα παρά Ελληνικά.

Γι’ αυτό όσοι ομιλούν Αρβανίτικα δεν έπεται ότι είναι και Αρβανίτες. Επίσης ψευδή είναι ότι ερημώθηκαν ορισμένες περιοχές και κατοικήθηκαν από Αρβανίτες.

Τα πάρα πάνω μας τα βεβαιώνουν: Ο Κων/νος Παπαρρηγόπουλος: «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους», ο Κ. Μπίρης: «Αρβανίτες οι Δωριείς του Νεότερου Ελληνισμού», ο Περικλής Περάκης: «Η Διαμόρφωση του Ελληνικού Έθνους». κ.ά.

Για παράδειγμα θα αναφέρουμε το Μαρτίνο της Λοκρίδας σε μια κάρτα απογραφής του πίνακα 4 του 1540 μΧ. από τα Οθωμανικά αρχεία της Κωνσταντινούπολης.

Είναι μια οικονομική απογραφή για φόρους που απέδιδαν στον Σουλτάνο οι οικισμοί της Λοκρίδας.

Και βλέπουμε στον πίνακα 4 για το Μαρτίνο υπάρχουν δύο στήλες, η μια αναφέρεται στο Μαρτίνο Μουζάκι αυτό είναι το Αρβανίτικο τμήμα του Μαρτίνου από τον οικιστή Έλληνα χριστιανό Β. Ηπειρώτη Αρβανίτη Μουζάκι (από την Μουζακιά) μάλιστα και σε άλλο σημείο των Οθωμανικών αρχείων αναφέρεται ως «Νικόλα Μουζάκι». Από το όνομα του Έλληνα οικιστή Αρβανίτη Νικόλαου Μουζάκι, πιθανόν οι Τούρκοι για κάποια περίοδο ονόμαζαν το Μαρτίνο Μουζάκ όπως αναφέρει και ο Γ. Μίχας στο βιβλίο του. Αργότερα όμως επικράτησε και πάλι το όνομα Μαρτίνο που είχε πάρει από τους Φράγκους όταν άλλαξαν τα αρχαία ονόματα των χωριών μας. Βουμελιταία-Μαρτίνο, Λάρυμνα-Καστρί, Ακραίφνιο-Καρδίτσα, Κώπας-Τοπόλια, Ασπληδώνα-Πύργος κ.λ.π. Το τμήμα αυτό του Μαρτίνου είναι στο δεύτερο λόφο δυτικά στο Λιμθ (Αλώνια) έχει 63 σπίτια, 58 άγαμους, καμία χήρα, κανένα Μουσουλμάνο και αποδίδει φόρους 6.516 άσπρα.

Η άλλη από κάτω στήλη του πίνακα 4 αναφέρει σκέτο Μαρτίνο είναι το παλαιό τιμήμα του χωριού γύρω από την εκκλησία των Ταξιαρχών που είναι οι ντόπιοι κάτοικοι από την αρχαία πολή ΒΟΥΜΕΛΙΤΑΙΑ από το Παλιοχώρι του Μαρτίνου στον Άϊ Γιώργη αφού υπήρξε μια από τις μακροβιότερες αρχαίες πόλεις της Λοκρίδας αυτό το αναφέρουν ο Ιεροκλής 5ος -6ος αι. μ.Χ. στο βιβλίο «Συνέδκημος» και το Πανεπιστήμιο Αθηνών στον Αρχαιολογικό Άτλα του Αιγαίου κ.α.

Το παλιό τμήμα του Μαρτίνου γύρω από την εκκλησία είναι μεγαλύτερο από το Αρβανίτικο έχει 81 σπίτι, 10 άγαμους, 5 χήρες, κανένα Μουσουλμάνο και αποδίδει φόρο 10.000 άσπρα.

Οι Λιμιθιέοι Αρβανίτες ήσαν πιο σκληροί μέχρι τις ημέρες μας αλλά σιγά-σιγά αφομοιώθηκαν από τους παλαιούς ντόπιους κατοίκους.

Η δε Αρβανίτικη γλώσσα μεταδόθηκε σε όλον τον πληθυσμό του Μαρτίνου.

Άπαντες οι κάτοικοι του Μαρτίνου Λιμιθιέοι και μη μιλούσαν καθαρά τα Ελληνικά, αλλά μιλούσαν και τα Αρβωνίτικα ή Αρβανίτικα.

Γι’ αυτό όπως αναφέρει ο Κ. Μπίρης, όσοι ομιλούν Αρβανίτικα δεν έπεται ότι είναι και Αρβανίτες.

O Αθανάσιος Νυδριώτης συγγραφέας και καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών στο βιβλίο του ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ αναφέρεται για τους Μαρτιναίους ότι αγαπημένη τους ασχολία ήταν ο πόλεμος, που είχαν κληρονομήσει από τους Αρβανίτες που είχαν φέρει παλαιά οι Φράγκοι για να φυλάνε το πέρασμα της Λοκρίδας προς Θήβα και Αθήνα.

Μαζί κύλαγε στις φλέβες τους και το αψύ αίμα των πανάρχαιων Λοκρών του ανδρόκαρδου Αίαντα ένα παράξενο κράμα ήταν αυτοί οι άνθρωποι εκείνων των δύο προγόνων.

Επίσης ένας άλλος οικιστής Αρβανίτης ο Μάλεσης, πέρασε από το Μαρτίνο και έμεινε μαζί με την φαμίλια του για λίγο καιρό στην λεγόμενη σπηλιά του Μάλεση (Σπέουα ή Μέλεσιτ). Σήμερα η μεγάλη αυτή προϊστορική σπηλιά χρησιμοποιείται σαν αποθήκη κτηνοτροφών κάποιου Μαρτιναίου τσοπάνου και βρίσκεται στους πρόποδες στις χερόμες απέναντι από το Παλιοχώρι. Αλλά οι Μαρτιναίοι τον έδιωξαν και αυτός όπως λένε πολλοί πήγε στην Μαλεσίνα και ότι από αυτόν πήρε το όνομα και έτσι η έχθρα με το Μαρτίνο ανανεώθηκε. (παλαιά έριδα ΒΟΥΜΕΛΙΤΑΙΑΣ ΑΛΩΝ) οι Έλληνες Αρβανίτες πολέμησαν εναντίον των Σλάβων του Στέφανου Δουσάν και του Συμεών, των Βουλγάρων, Γαλατών, Αλβανών και Τούρκων.

Οι Έλληνες Αρβανίτες που κατέβηκαν στην Ν. Ελλάδα ήταν ελάχιστοι σε σύγκριση με τον ντόπιο πληθυσμό. Και η μετάδοση της Αρβανίτικης γλώσσας σε ευρύ κλίμα μέσα στην ελληνική επικράτεια έγινε στους χρόνους της Τουρκοκρατίας στο κοινό αγώνα κατά των Τούρκων και των Αλβανών στα αρματολίκια και στα κλέφτικα λημέρια και στα χωριά.

Γι’ αυτό η γλώσσα δεν αποτελεί πανάκεια σε όλες τις περιπτώσεις για την καταγωγή κάποιου, αυτό υποστηρίζουν στις διατριβές τους οι καθηγητές Σάθας, Νερούτσος και Λάμπρου.

Ένα τρανταχτό παράδειγμα έχουμε με τους Πομάκους της Θράκης, στους οποίους το D.N.A. δείχνει ότι είναι απόγονοι των Αρχαίων Θρακών Ελλήνων αλλά λόγω θρησκείας (Μουσουλμάνοι) και γλώσσας (Τουρκικής) και λόγω μη προσοχής του ελληνικού κράτους, δηλώνουν Τούρκοι.

Οι Αρχαίοι Έλληνες της Ηπείρου και της Ιλλυρίας Αρβωνίτες ή Αρβανίτες μιλούσαν και έγραφαν τα ελληνικά, ενώ μιλούσαν μόνο και δεν είχαν γραφή για τα Αρβωνίτικα ή Αρβανίτικα στα οποία τα ίχνη τους χάνονται στα χρόνια των Πελασγών.

Το μπέρδεμα Αρβανίτες και Αλβανίτες έγινε κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας και αντί να λένε Έλληνες Χριστιανοί Αρβανίτες και Αλβανοί Μωαμεθανοί Αλβανίτες τους ονόμαζαν όλους Αρβανίτες.

Ασφαλώς λοιπόν από πλάνη και καλήν πίστη ή και σκοπιμότητα εκινήθηκαν όσοι πίστεψαν και επανέλαβαν την θεωρία της παραφρασεολογίας και της πλαστογραφίας του Γερμανού Falmerayer περί ερημώσεως αγροτικών περιοχών της Ελλάδας και εποικίσεως από Αλβανούς, όσοι παρεννόησαν τον σκοπόν της εποικήσεως όσοι έγραψαν υπερβολές περί μεγάλου αριθμού Αρβανιτών κ.α.

Συνέχεια στο βιβλίο για να αισθανθείς περήφανος που είσαι Έλληνας Αρβανίτης (Πελασγός).

ΠΗΓΗ:http://www.martino.gr/efhmerida/issue26/457-arvanites-alvanoi

Όταν οι Αρχαίοι Έλληνες ανακάλυψαν την Αμερική 3.500 χρόνια πριν τον Κολόμβο

Μελετώντας τον Πλούταρχο (46-120 μ.Χ), επιχειρούμε να αναδείξουμε τις πρώτες κρητομυκηναικές αποικίες στην Αμερική 3.500 χρόνια πριν τον Κολόμβο. 

Στο έργο του Πλουτάρχου “Περί του εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της Σελήνης”, στις παραγράφους 941Α-942F ο συντονιστής του διαλόγου ο Λαμπρίας καλεί τον Σύλλα τον Καρχηδόνιο να ξαναδιηγηθεί μια ιστορία που άκουσε από του υπηρέτες του ναού του Κρόνου στην Καρχηδόνα, που αφηγήθηκε κάποιος ξένος επισκέπτης του ναού που ήλθε από τη μεγάλη ήπειρο το 86 μ.Χ.
Εκτός της περιγραφής του κειμένου μπορέσαμε αποδείξουμε μέσω Η/Υ την αποκατάσταση μιας λησμονημένης ιστορικής πραγματικότητας, που μέχρι σήμερα διέφευγε από πολλούς ερευνητές2.
Στη μελέτη του υποδηλώνει ότι οι προϊστορικοί Έλληνες γνώριζαν, ότι “δυτικά των τριών νησιών και βορειοδυτικά της Βρετανίας” υπήρχε μία μεγάλη ήπειρος. Είναι προφανές ότι η μεγάλη ήπειρος, που περιέβαλλε το μεγάλο Ωκεανό, είναι η σημερινή Βόρεια Αμερική, όπως πριν δύο χρόνια είχε εντοπίσει και o καθηγητής Η. Μαριολάκος.
Στη μελέτη αυτή φαίνεται, ότι πριν τον Κολόμβο υπήρχε μια επικοινωνία που ξεκινά από την Μινωική εποχή μέχρι τα ελληνιστικά χρόνια. Ο στόχος αυτών των ταξιδιών κατά την Εποχή του Χαλκού είχε σχέση με το εμπόριο και τη διακίνηση του καθαρού χαλκού που βρισκόταν στη λίμνη Superior του Καναδά. Φαίνεται ότι μετά τους πρώτους εμπόρους Μινωίτες, συνέχισαν και οι Μυκηναίοι, οι οποίοι, όπως αναφέρει ο Πλούταρχος, έστειλαν τον Ηρακλή για να αναθερμάνει την παρουσία του ελληνικού στοιχείου, το οποίο είχε χαθεί με τις επιμιξίες με του ντόπιους.

Στη συνέχεια, την Εποχή του Σιδήρου το ενδιαφέρον για την περιοχή παράκμασε και παρέμεινε έως τους Ελληνιστικούς χρόνους μια εθιμοτυπική λατρευτική παράδοση. Έτσι κάθε τριάντα χρόνια αποστέλλονται κάποια πλοία σε περιοχές που είχαν την λατρεία του Κρόνου για να ανανεώνεται το ανθρώπινο προσωπικό με ιερείς.
Το αρχαίο κείμενο του Πλουτάρχου αναφέρει ότι ο συντονιστής του διαλόγου, ο Λαμπρίας καλεί τον Σύλλα τον Καρχηδόνιο να ξαναδιηγηθεί μια ιστορία που άκουσε από τους υπηρέτες του ναού του Κρόνου στην Καρχηδόνα, Την ιστορία που αφηγήθηκε κάποιος ξένος επισκέπτης του ναού που ήλθε από τη μεγάλη ήπειρο. Τελικά τα δεδομένα που αναφέρει το κείμενο επιβεβαιώνουν, όπως δείχνει η μελέτη με τη χρήση Η/Υ, την περιγραφή ενός ταξιδιού το 86 μ.Χ. που πραγματοποιήθηκε από τον Καναδά στην Καρχηδόνα. Τα συμπεράσματα συνοψίζονται στα παρακάτω:
1. Το αποκαλυπτικό κείμενο προσδιορίζει σωστά την απόσταση από την Βρετανία στο νησί της Ωγυγίας- την Ισλανδία με καράβι με κουπιά που πλέει 5 ημέρες (880 km).
2. Aναφέρει μια μεγάλη ηπειρωτική γη που στην περιοχή της υπήρχαν τρία νησιά (Γροιλανδία, Νήσο Baffin, Newfoundland) που ισαπείχαν, βορειοδυτικά της Βρετανίας.
3. Προσδιορίζει ότι στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος (στην ίδια ευθεία) βρίσκεται η είσοδος του κόλπου του Αγίου Λαυρεντίου(Gulf of St. Laurence) με την Κασπία θάλασσα, γεγονός που παρατηρούμε στην ευθεία της.
4. Προσδιορίζει ορθά ότι ο κόλπος του Αγ. Λαυρεντίου είναι λίγο μεγαλύτερος από την Μαιώτιδα λίμνη, τη σημερινή Αζοφική.
Στις ακτές του κόλπου αναφέρει ότι κατοικούσαν Έλληνες από παλιά και μετά την αποστολή του Μυκηναΐου Ηρακλή, πιθανόν τον 15ο αι. π.Χ, αναθερμάνθηκε το ελληνικό στοιχείο που έσβηνε από τις επιμειξίες με τους ντόπιους (Εννοείται ότι ο Ηρακλής δεν πήγε μόνος με τον Ιόλαο αλλά ήταν μια εκστρατεία εκατοντάδων Ελλήνων που άλλαξαν δημογραφικά την περιοχή μέσα στον κόλπο του Αγ. Λαυρεντίου που κατοίκησαν).
5. Καθορίζει περίοδο τριάντα χρόνων, μετά την οποία ξεκινούσε το ταξίδι της επιστροφής: όταν ο Πλανήτης Κρόνος ανατέλλει με τον αστερισμό του Ταύρου. Τα αστρονομικά στοιχεία επιβεβαιώνουν ότι σε γεωγραφικό πλάτος βόρειο 47ο, τον 1ο αί. μ.Χ., η περίοδος αυτή ήταν στα τέλη Μαΐου του 86 μ.Χ.
6. Όταν ξεκινούσε το ταξίδι της επιστροφής τρεις μήνες έμεναν στο νησί της Γροιλανδίας βόρεια (60ο Ν), που ο ήλιος δύει μόνο μια ώρα την περίοδο του θερινού ηλιοστασίου μεταξύ 9/6 και 9/7. Ο προσδιορισμός αυτός επιβεβαιώνει ότι το νησί της Γροιλανδίας πρέπει να ταυτιστεί με τον κάτω κόσμο, όπου είχε ταφή ο Κρόνος σε σπήλαιο και φυλασσόταν από τον Δία.
7. Ο λόγος των μεγάλων ταξιδιών την Εποχή του Χαλκού τεκμηριώνεται από τον καθαρό χαλκό, που βρισκόταν σε μεγάλες ποσότητες στην περιοχή γύρω από τη Λίμνη Superior και στο νησί Royale που βρίσκονται στον Καναδά. Από την περιοχή αυτή εξορύχτηκαν 50.000 τόνοι χαλκού μεταξύ 2400 και 1200 π.Χ
8. Στην εποχή του Πλουτάρχου ο ίδιος αναφέρει, ότι δεν μετέφεραν χαλκό αλλά χρυσές κούπες και αγγεία που μέσα είχαν τις προμήθειες του ταξιδιού.
9. Τέλος είναι γνωστό ότι στην αρχαιότητα τα μαντεία ήταν κέντρα καταγραφής γεωγραφικής γνώσης, με αποτέλεσμα να συμβουλεύουν για μελλοντικές αποικίσεις. Έτσι είναι αποδεκτό ότι ο Πλούταρχος μετά το 86 μ.Χ. που ήταν ιερέας στο Μαντείο των Δελφών, έχει αυτή τη γνώση.
10. Από βόρεια της Βρετανίας, ταξίδευαν στην Ισλανδία, το ανατολικό ρεύμα τους πήγαινε στη Γροιλανδία (νησί του Κρόνου) και από εκεί το ρεύμα του Λαμπραντόρ τους οδηγούσε στον κόλπο του Αγ. Λαυρεντίου στον Καναδά. Στοιχείο επιβεβαίωσης αυτής της διαδρομής είναι το νησί σταθμός, που φέρει ακόμα και σήμερα το όνομα Μυκήνες (Mykines) το δυτικότερο νησί των Faeroe. Η επιστροφή ήταν συντομότερη, αν έπερναν το ρεύμα του κόλπου τους οδηγούσε έξω από την Ισπανία στο λιμάνι της Ταρτησού.

Τελικά η περιγραφή του Πλουτάρχου ελεγχόμενη με προγράμματα3 αστρονομίας επιβεβαιώνει ότι πραγματοποιήθηκε ταξίδι από τον Καναδά στην Καρχηδόνα τέλος Μαίου του 86 μ.Χ.
Έτσι δεχόμενοι και τις άλλες περιγραφές του αποδεχόμαστε, ότι στα αρχαία χρόνια πριν την εκστρατεία του Ηρακλή είχαν πάει στην περιοχή και αρχαιότεροι Έλληνες, δηλ πιθανότατα οι Μινωίτες.
Τα στοιχεία αυτά έρχονται και επιβεβαιώνουν αρχαιολογικά διάσπαρτα ευρήματα γραφής – και όχι μόνο – από περιοχές στην Αμερική. Τελικά πριν τον Κολόμβο, τους Κινέζους και τους Βίκινγκς είχαν πάει στην Αμερική και Έλληνες τουλάχιστο τον 1ο αι. μ.Χ. και πιθανόν ήδη τη 2η χιλιετία π.Χ. Επομένως, δεν είναι άσχετη η αφιέρωση αυτής της μελέτης στην αυθόρμητη παγκόσμια κίνηση στήριξης της Ελλάδας «Είμαστε όλοι Έλληνες». Πιθανόν σε όλες τις Μινώες ανά την υφήλιο να ξύπνησε στο DNA κάποιο γονίδιο Ελληνικής Φιλοσοφικής Σκέψης!
1 Η μελέτη αυτή προέκυψε όταν η πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Θέμις Τσικριτσή μελετώντας στον Πλούταρχο την κίνηση της ψυχής μετά το θάνατο, εντόπισε αναφορές που σχετίζονταν με ταξίδια των Αρχαίων Ελλήνων στην Αμερική.
2 Εκτός από αυτή την πρόταση που καθορίζει αποικίες Ελλήνων στο Καναδά και την περίοδο που γινόταν το ταξίδι της επιστροφής υπήρξαν και άλλοι ερευνητές που έχουν προτείνει ταξίδια αρχαίων Ελλήνων στην Αμερική.
Πρώτη η Αμερικανίδα Henriette Mertz υποστήριξε ότι με την βοήθεια του ρεύματος Γκόλφ-Στρήμ ήταν εφικτά τα ταξίδια από την Μεσόγειο στην ήπειρο της Αμερικής.
Δεύτερος ο E.Matievich έχοντας ίδια άποψη με τον τρόπο των ταξιδιών που αναφέρει η H. Mertz στηρίζει την δικιά του θεωρία στην ομοιότητα της γλώσσας των Ίνκας με την Μυκηναϊκή της γραμμικής Β όπου υπάρχουν αυτούσιες ελληνικές λέξεις.
Συσχετίζει ακόμα αρχαιολογικά ευρήματα μεταξύ των Ατζέκων και Μάγια με Ελληνικά. Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης Nors. S. Josephson έγραψε μια μελέτη που δείχνει τα “Ελληνικά Γλωσσικά Στοιχεία στις Πολυνησιακές Γλώσσες του Ειρηνικού. Ακόμα και ο Charles Berlitz στο βιβλίο του “Μυστήρια από ξεχασμένους κόσμους” αναφέρει την επίδραση των Ελλήνων στου Ινδιάνους των Άνδεων.
Τέλος ψάχνοντας στο διαδίκτυο εντοπίστηκε ότι ο καθηγητής Η. Μαριολάκος πριν δύο χρόνια έχει αναφερθεί σε παρόμοια συμπεράσματα χωρίς τα αστρονομικά στοιχεία που παραθέτουμε σ’ αυτή τη μελέτη.

ΠΗΓΗ:http://lykavitos.gr/archives/39868

Χάζαροι η Χαζάροι της Κριμαίας.

Ο πρώτος  γνωστός τούρκικος πληθυσμός που ανέπτυξε στενές οικονομικές , πολιτικές και στρατιωτικές σχέσεις  με το Βυζάντιο είναι οι λεγόμενοι Χαζάροι η Χαζάροι της Κριμαίας. Τον 5^ο μ.Χ. αι. τους βρίσκουμε εγκατεστημένους στις όχθες του Βόλγα, ανάμεσα στην Κασπία θάλασσα και τον Εύξεινο Πόντο. Αργότερα προωθήθηκαν ΒΔ  και απέσπασαν από τους Αβαρούς μια μεγάλη περιοχή που έφτανε ως τον Δνείπερο. Άρχισαν  τότε να αναπτύσσουν σχέσεις με τον ευρύτερο κόσμο της περιοχής, λόγω μάλιστα των δυσκολιών που αντιμετώπιζε η  Αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης συμμαχούσαν συχνότατα μαζί της, ιδίως όταν ο Ηράκλειος  Ά διεξήγαγε  τους πολυετείς αγώνες  εναντίον των Περσών (622-628). Ο Ιουστινιανός ΄Β,  ο λεγόμενος Ρινότμητος (=κοψομύτης) και ο Κωνσταντίνος Έ ο λεγόμενος χλευαστικά Κοπρώνυμος (741-775) είχαν νυμφευθεί θυγατέρες χάνων των Χαζάρων, ο γιος μάλιστα του τελευταίου, ο Λέων ΄Δ (775-780) ονομαζόταν Χαζάρος, λόγω της χαζαρικής καταγωγής της μητέρας του. Σιγά σιγά οι Χαζάροι υπέταξαν τις περισσότερες περιοχές του Εύξεινου πόντου, ιδιαίτερα την γύρω  από την Μαιώτιδα λιμνη ( Άζωφ) περιοχή και σχημάτισαν  δικό τους κράτος.

    Με την πάροδο του χρόνου  προόδευσαν πολιτιστικά και γι’ αυτό ζήτησαν από τον αυτοκράτορα Θεόφιλο (829-842) να τους στείλει αρχιτέκτονες, οι οποίοι μάλιστα έκτισαν ένα φλούριο στον Ταναί ποταμό που λεγόταν Σάρκελ. Οι  Χαζάροι, όταν ήλθαν σε επαφή με τους Βυζαντινούς, ήσαν ειδωλολάτρες, αλλά χάρη στις επιγαμίες, πολλοί είχαν αρχίσει να προσέρχονται στον Χριστιανισμό. Ωστόσο, το μεγαλύτερο πλήθος  των Χαζάρων κατά τον 8^ο αι. προσηλυτιστήκαν στον Ιουδαϊσμό και μονό κατά τον 9^ο αι.  αρχίζει επάνοδος στον Χριστιανισμό και στην αρχαία θρησκεία τους. Τον 11^ο αι. οι Ρώσοι εξαφάνισαν οριστικά το κράτος των Χαζάρων. Υπολείμματα όμως Χαζάρων, με ιουδαϊκό θρήσκευμα, είχαν μείνει στην Κριμαία. Οι άνθρωποι αυτοί, χωρίς να είναι εβραϊκής καταγωγής, εξοντώθηκαν στον ‘Β Παγκόσμιο Πόλεμο από τους Γερμανούς. Στο τραγικό αυτό συμβάν είναι αφιερωμένο το βιβλίο « Η 13^η φυλή» του Άρθουρ Καίσλερ.

φλούριο στον Ταναί ποταμό που λεγόταν Σάρκελ

 Πηγή: Σαράντος Ι. Καργάκος (2012),Νεότερη Ελληνική Ιστορία, τόμος Α , Τούρκοι και Τουρκοκρατία,  εκδόσεις ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ, σελ.12-13.

Χάζαροι

Οι Χάζαροι ή Χαζάροι ήταν ένας ημινομαδικός Τουρκικός λαός, που δημιούργησε την ισχυρότερη αυτοκρατορία της Δυτικής στέπας, τη Χαζαρία. από τα τέλη του 7ου μέχρι το 10ο αιώνα. Πάνω στις σημαντικότερες εμπορικές αρτηρίες μεταξύ Βόρειας Ευρώπης και Νοτιοδυτικής Ασία, η Χαζαρία έγινε ένα από τα κύρια κέντρα εμπορίου του μεσαιωνικού κόσμου, κυριαρχώντας στο δυτικό τμήμα του Δρόμου του Μεταξιού και έπαιξε βασικό εμπορικό ρόλο ως σταυροδρόμι μεταξύ Κίνας, Μέσης Ανατολής και Ευρωπαϊκής Ρωσίας. Επί τρεις περίπου αιώνες (650-965) οι Χάζαροι κυριαρχούσαν στην τεράστια έκταση που εκτείνεται από τις στέπες του Βόλγα και του Ντον μέχρι την ανατολική Κριμαία και το βόρειο Καύκασο. Έπαψαν να υπάρχουν γύρω στον 11ο - 12ο αιώνα. Βρίσκονταν συγκεντρωμένοι δυτικά και βόρεια της Κασπίας Θάλασσας, κυρίως στο βόρειο Καύκασο και την ευρασιατική στέπα. Πέραν της αναμφισβήτητης τουρανικής καταγωγής τους, η ακριβής προέλευσή τους δεν είναι ακόμα εξακριβωμένη. Κατά την πιθανότερη εκδοχή, προήλθαν από την ανάμιξη κάποιων τουρκομογγολικών φύλων με απομεινάρια των Ούνων και τοπικά φύλα της ΒΔ Κασπίας. Το όνομά τους προέρχεται από την αρχαία τουρκική ρίζα «qaz-» που σημαίνει «περιπλανώμαι».

Η Χαζαρία λειτούργησε επί μακρόν ως κράτος-ουδέτερη ζώνη μεταξύ αφ' ενός της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και αφ' ετέρου τόσο των νομάδων των βόρειων στεπών, όσο και της αυτοκρατορίας των Ομεϋαδών, αφού λειτούργησε ως εντολοδόχος του Βυζαντίου κατά της Περσικής Αυτοκρατορίας των Σασσανιδών. Η συμμαχία διαλύθηκε γύρω στα 900 μ.Χ., καθώς οι Βυζαντινοί άρχισαν να ενθαρρύνουν τους Αλανούς να επιτεθούν στη Χαζαρία και να αδυνατίσουν τις θέσεις της στην Κριμαία και τον Καύκασο, επιδιώκοντας να πετύχουν συμμαχία με τη[ν ανερχόμενη δύναμη των Ρως στα βόρεια της Χαζαρίας, που φιλοδοξούσε να τους προσηλυτίσει στο Χριστιανισμό. Μεταξύ 965 και 969 ο ηγεμόνας των Ρως του Κιέβου Σβιάτοσλαβ Α΄ του Κιέβου κατέλαβε την πρωτεύουσα Ατίλ και κατέλυσε το κράτος των Χαζάρων.

Στις αρχές του 8ου αιώνα οι Χάζαροι βασιλιάδες και σημαντικό κομμάτι της αριστοκρατίας προσηλυτίστηκαν στον Ιουδαϊσμό, ενώ ο λαός ήταν πολυθρησκευτικός - ένα μωσαϊκό ειδωλολατρών, Μουσουλμάνων, Εβραίων και Χριστιανών - και πολυεθνικός. Μια σύγχρονη θεωρία, ότι ο πυρήνας των Ασκεναζιτών Εβραίων προέκυψε από μια υποθετική διασπορά Χαζάρων Εβραίων, αντιμετωπίζεται με σκεπτικισμό από ορισμένους μελετητές και ερευνητές, αλλά υποστηρίζεται από άλλους. Αυτή η Χαζαριανή υπόθεση συνδέεται με αντισημιτισμό και αντισιωνισμό.

πηγή:http://el.wikipedia.org/wiki/Χάζαροι

ΜΙΝΩΙΤΕΣ ΣΤΗΝ ΝΟΡΒΗΓΙΑ

Ένα μινωικό μήνυμα σε βράχο στη Νορβηγία

Έχουμε αποδείξεις ότι υπήρχαν προϊστορικές σχέσεις μεταξύ Κρήτης και Νορβηγίας Ένα μινωικό μήνυμα σε βράχο στη Νορβηγία

Αυτό ισχυρίζεται ο Νορβηγός Ιωάννης Ιάρνες (Johan Jarnes) από τη μικρή πόλη Κόνγκσμπεργκ (Kongsberg) 80 χλμ. δυτικά του Όσλο, την πρωτεύουσα της Νορβηγίας. Μια μέρα του Οκτώβρη παρατήρησε κάποια σημάδια σ’ ένα βράχο που βρισκόταν κοντά στο αγρόκτημα ενός φίλου του. Ο βράχος ήταν καλυμμένος με λειχήνες και μούσκλια. ‘Όταν σκούπισε και καθάρισε ένα κομμάτι του αποκαλύφθηκαν κάποιες επιγραφές, στοιχεία γραφής, παραστάσεις και δώδεκα κυκλικές γούβες που έμοιαζαν με μικρά φλιτζάνια και είχαν διάμετρο από 4 ως 8 εκατοστά

 

 

Εικόνες 2 και 3

Οι επιγραφές φαίνονταν να ανήκαν σε διαφορετικές εποχές. Η ανακάλυψή του ήταν εντυπωσιακή. Οι πιο παράξενες επιγραφές – πέντε άγνωστοι χαρακτήρες – ανακαλύφθηκαν σε μία γωνία του βράχου. Στην αρχή o Ιωάννης Ιάρνες πίστεψε ότι επρόκειτο για χαρακτήρες του φοινικικού ή αρχαίου ελληνικού αλφαβήτου. Στον ίδιο βράχο λίγο πιο πέρα αποκαλύφθηκε κάτι πολύ περίεργο: μία απεικόνιση που δεν έμοιαζε καθόλου με τους πέντε χαρακτήρες της επιγραφής. Το κάτω μέρος της απεικόνισης αναγνωρίστηκε αργότερα. Ήταν ένας σάκος νερού ή κρασιού από δέρμα. Στο εσωτερικό της απεικόνισης του σάκου υπήρχαν τρεις οριζόντιες κυματοειδείς γραμμές που πιθανώς παρίσταναν νερό. Πάνω στο σάκο υπήρχε ένα σχήμα που έμοιαζε με το γράμμα V. Το πιο μυστηριώδες της απεικόνισης ήταν ότι οι κυματοειδείς γραμμές έμοιαζαν με εκείνο το ιερογλυφικό της αιγυπτιακής γλώσσας που σήμαινε νερό.

Εικόνα 4

Εικόνα 7. Ένα πλοίο

Δίπλα στους χαρακτήρες, όμως, βρισκόταν και μία παράσταση που γνώριζε, ένα πλοίο. Στη Νορβηγία υπάρχουν πολλοί βράχοι με χαραγμένες παραστάσεις. Το πλοίο συναντάται συχνά χαραγμένο σε τέτοιους βράχους. Και το πλοίο και οι χαρακτήρες φάνηκαν στον Ιωάννη Ιάρνες να είχαν χαραχθεί την ίδια εποχή – επειδή τα σημάδια των σκαλισμάτων ήταν τα ίδια – δηλαδή είχαν σκαλιστεί με (σε ) πέτρα. Επομένως, θα ήταν δυνατόν να προσδιοριστεί η χρονολογία τους. Το πλοίο πρωτοεμφανίστηκε την εποχή του χαλκού, 2000 – 1500 π.Χ.

 

Εικόνα 9.  Λιθογραφίες σε βράχους που συνήθιζαν να κάνουν οι κατοικούντες στην σημερινή Νορβηγία

Το αίνιγμα

Ξαφνιάστηκε ο Ιωάννης Ιάρνες. Τι σήμαιναν τα ευρήματα αυτά; Από τη μία πλευρά υπήρχαν χαρακτήρες που φαινομενικά ανήκαν στο φοινικικό ή στο αρχαίο ελληνικό αλφάβητο και από την άλλη πλευρά υπήρχαν παραστάσεις της εποχής του χαλκού, δηλαδή ως και 1000 χρόνια πριν από το αρχαίο ελληνικό αλφάβητο.

Τι συνέβη στην πόλη Κόνγκσμπεργκ πριν το 1623;

Ο Ιωάννης Ιάρνες έχει πανεπιστημιακά πτυχία ιστορίας, αρχαιολογίας και γλωσσολογίας. Μαζί με μία παρέα φίλων του έχει μελετήσει την τοπική ιστορία του Κόνγκσμπεργκ. Η πόλη ιδρύθηκε το 1623, μετά την ανακάλυψη του ορυχείου αργύρου από κάποιο τσοπάνο. Μαζί με τη λειτουργία του ορυχείου αργύρου η μικρή πόλη μεγάλωσε φτάνοντας τους 10.000 κατοίκους. Τα κοιτάσματα αργύρου τελείωσαν λίγα χρόνια μετά το πόλεμο, το 1958. Κατά την κοινή γνώμη η πόλη δεν είχε καμία ιστορία πριν το 1623 .Δεν αποδέχτηκε όμως αυτό τον ισχυρισμό ο Ιωάννης και οι φίλοι του. Εδώ και 20 χρόνια η παρέα του Ιωάννη ξεκίνησε να μελετά την ιστορία του τόπου τους.

Αποτέλεσμα: Πολλά ευρήματα της εποχής του χαλκού αλλά και παλαιότερα. Τα πιο σημαντικά ευρήματα, όμως, ήταν απομεινάρια της προϊστορικής λειτουργίας του ορυχείου αργύρου. Τα προϊστορικά κοιτάσματα αργύρου του Κόνγκσμπεργκ μπορεί να ήταν τα πιο πλούσια της βόρειας Ευρώπης. Μεταξύ των φίλων του Ιάρνες υπήρχαν ειδήμονες αρχαιολογίας, ιστορίας, γλωσσολογίας, γεωλογίας και αστρονομίας. Το 1999 ο Ιωάννης Ιάρνες εξέδωσε ένα βιβλίο για την ιστορία της πόλης πριν το 1623: «Πριν την ίδρυση του Κόνγκσμπεργκ».

Μεταξύ των ευρημάτων υπήρχαν και κάποιες ομάδες πετρών ταξινομημένες κατά ένα αστρονομικό σχέδιο, καθώς και γεωμετρικές παραστάσεις. Τέτοιες αστρονομικές και γεωμετρικές παραστάσεις μπορεί να χρησιμοποιούνταν ως ημερολόγια, τα λεγόμενα ηλιακά ημερολόγια. Ξέρουμε ότι οι Βίκινγκς χρησιμοποιούσαν την ίδια γνώση σαν ηλιακή πυξίδα δυο χιλιάδες χρόνια αργότερα. Ο πληθυσμός της σημερινής  Νορβηγίας την εποχή του χαλκού ήταν χαμηλού πνευματικού επιπέδου. Δεν θα μπορούσε να έχει γνώσεις στην Αστρονομία και τα Μαθηματικά. Τέτοια ευρήματα καταμαρτυρούν την ύπαρξη ενός υψηλού αρχαίου πολιτισμού. Από που έπαιρναν οι «Νορβηγοί» εκείνης της εποχής τέτοιες παρορμήσεις;

Γραμμική γραφή Α

Επειδή οι χαρακτήρες ήταν μόνο σύμφωνα,( Σ.Ε.Δ. -ΑΓΝΩΣΤΟ ΠΟΘΕΝ  ΑΥΤΟ  ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)  δεν θα ήταν απίθανο να ανήκαν στο αρχαίο ελληνικό αλφάβητο. Η αρχαία ελληνική γλώσσα είχε πολλά φωνήεντα, έτσι η φράση δεν θα είχε κανένα νόημα. Οι επιγραφές στο βράχο βρέθηκαν το 1987. Μέχρι το 1994, όμως, το αίνιγμα δεν είχε λυθεί. Το 1994 ήρθε στο Κόνγκσμπεργκ ο Χιέλλ ΄Ορτουν (Kjell Aarthun). Ο Νορβηγός γλωσσολόγος Χιέλλ ΄Ορτουν είναι γνωστός από τις διαλέξεις του στα περισσότερα πανεπιστήμια της Ευρώπης. Η ειδικότητά του είναι οι αρχαίες γλώσσες της Μέσης Ανατολής και του Αιγαίου, ιδιαίτερα της Κρήτης. Ο Χιέλλ ΄Ορτουν ισχυρίστηκε ότι η επιγραφή στο βράχο ήταν σαφώς η γραμμική γραφή Α, η αρχαία μινωική γλώσσα της Κρήτης.

(ΣΗΜ ΣΥΓ.  Γιατί δεν πιστεύω πια στην αποκρυπτογράφηση του Χιέλλ ΄Ορτουν, - Aartun. Έχοντας διαβάσει τα βιβλία του, έχω συμπεράνει, όπως και πολλοί άλλοι, ότι οι μέθοδοί του είναι υπερβολικά απλοποιημένες, μη συστηματικές και μη επιστημονικές. Έχουν γίνει πολλές προσπάθειες να αποκρυπτογραφηθεί η Γραμμική Α, αλλά το πρόβλημα να ξεκινήσει κανείς, είναι ότι δεν γνωρίζει ούτε τι κατηγορίας γλώσσα πιθανόν να είναι. Ύστερα από 100 σχεδόν χρόνια έρευνας φαίνεται να υπάρχει μία συμφωνία ότι το 90 % των χαρακτήρων της Γραμμικής γραφής Β εμφανίζονται, επίσης, στην Γραμμική Α..)

Οι πρώτες γραπτές λέξεις στη Νορβηγία

Η κατά λέξη αποκρυπτογράφηση της επιγραφής, όπως αυτή έγινε από τον Χιέλλ ΄Ορτουν, ήταν η εξής: «το μαλακό αμιγές». Όσον αφορά την απεικόνιση αποδείχτηκε πως ήταν δυο από τους ιερογλυφικούς χαρακτήρες του δίσκου της Φαιστού. Το πάνω σχήμα της απεικόνισης που έμοιαζε με V ο Όρτουν αποκάλεσε ως « κοράλλι», ενώ το δεύτερο, το κάτω, ως «ασκί νερού» Σύμφωνα με την αποκρυπτογράφησή του, το διπλό σχήμα σήμαινε: «ο χώρος των επισκεπτών». Κατά τη γνώμη του Ιάρνες εκείνη η αποκρυπτογράφηση είχε πολύ νόημα. Μετά την ανακάλυψη των μινωικών επιγραφών ολόκληρος ο βράχος καθαρίστηκε με αποτέλεσμα να βρεθούν περισσότερες επιγραφές από διάφορες εποχές της Ιστορίας. Στις σκανδιναβικές γλώσσες οι βράχοι σαν αυτόν λέγονται: «πεδία με σκανδιναβικές λιθογραφίες προϊστορικής εποχής». Στη Σκανδιναβία βρίσκονται πολλά τέτοια πεδία. Χρησιμοποιούνταν ως σημεία λατρείας.

Οι Μινωίτες δε συνήθιζαν το χάραγμα σε βράχους. Στη Νορβηγία όμως οι χαραγμένες παραστάσεις στους βράχους ήταν για χιλιάδες χρόνια τρόπος λατρείας. Ο Ιάρνες είχε, όμως, ακόμα μία απορία: Τι σήμαιναν οι κυματοειδείς γραμμές του σάκου νερού; Αν και οι Μινωίτες δε συνήθιζαν να χαράσσουν χαρακτήρες στους βράχους, η λατρεία δεν ήταν λέξη άγνωστη για τους Μινωίτες. Στις χώρες της Μεσόγειου εκείνη την εποχή το φρέσκο νερό εκλαμβανόταν σαν ένα πολυδάπανο δώρο. Οι Μινωίτες είχαν συχνά επαφή με τους Αιγυπτίους. Έτσι, θα μπορούσαν να έχουν μάθει την ιερογλυφική γραφή τους.

Εικόνα 1

«Το μαλακό αμιγές»

Ποιος θα μπορούσε να είχε γράψει μινωικούς χαρακτήρες σε ένα βράχο στη Νορβηγία 2000 χρόνια πριν οι Νορβηγοί γνωρίσουν τη γραφή; Οι Μινωίτες; Τι έκαναν οι Μινωίτες στη Νορβηγία; Τι σήμαινε η φράση «Το μαλακό αμιγές»;

Οι «Νορβηγοί» χάραζαν αυτές τις παραστάσεις στους βράχους ως κάποιο είδος λατρείας, αλλά και για να κερδίσουν την εύνοια των θεών. Οι Μινωίτες ήταν οι ικανότεροι έμποροι της Μεσογείου την εποχή του χαλκού. Είχαν εμπορικές σχέσεις με τις περισσότερες χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής και ιδιαίτερα με την Αίγυπτο. Μία από τις ειδικότητές τους ήταν το εμπόριο μετάλλων – χρυσού, αργύρου, χαλκού και κασσίτερου. Εκείνη την εποχή η αξία του αργύρου ήταν διπλάσια από αυτή του χρυσού, δηλαδή οι Αιγύπτιοι πλήρωναν ένα κιλό αργύρου για δύο κιλά χρυσού. Δεν θα ήταν απίθανο ο πρωτόγονος πληθυσμός της σημερινής  Νορβηγίας εκείνης της εποχής να μην ήξερε την αξία του αργύρου. Ο άργυρος ήταν πάρα πολύ μαλακός. Δεν τους χρησίμευε σε τίποτα. Αυτό που ήθελαν ήταν ο χαλκός . Έτσι, τα ταξίδια των Μινωιτών στη Νορβηγία θα μπορούσαν να αποφέρουν μεγάλα κέρδη. Άξιζε, λοιπόν, τον κόπο να χαράζουν λέξεις σε βράχους, όπως οι Νορβηγοί. Σύμφωνα με το ρητό, εξάλλου: «Εφόσον βρίσκεσαι στη Ρώμη πράξε όπως οι Ρωμαίοι». We tu yu pi ti , το μαλακό αμιγές αναφερόταν, βέβαια, στον άργυρο. Σε αντίθεση με τον άργυρο της Μεσογείου, ο άργυρος του Κόνγκσμπεργκ ήταν αμιγής, χωρίς μόλυβδο. Για αυτό οι Μινωίτες ήθελαν να ευχαριστήσουν τους θεούς για αυτό το ακριβό δώρο.

Τα πλοία των Μινωιτών

Πώς ήταν δυνατόν οι Μινωίτες να ταξιδεύουν ως τη Νορβηγία; Ξέρουμε ότι οι Μινωίτες ήταν περίφημοι ναυτικοί που εξουσίαζαν τη Μεσόγειο. Η κατασκευή των πλοίων τους ήταν πολύ προχωρημένη. Επειδή τα πλοία ήταν εξοπλισμένα με καρίνα, μπορούσαν να πλέουν κόντρα στον άνεμο. Δεν έχουμε λόγο να πιστεύουμε ότι τα πλοία των Μινωιτών ήταν κατώτερα αυτών που είχαν οι Βίκινγκς 1500 χρόνια αργότερα. Δεν έχει βρεθεί ακόμα το ναυάγιο κάποιου μινωικού πλοίου.( Σ.Ε.Δ. -ΕΧΕΙ ΒΡΕΘΕΙ ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΟΜΩΣ ) Έχουμε όμως πληροφορίες από τις ανασκαφές στη Θήρα. Εκεί ανακαλύφθηκαν τοιχογραφίες που παρίσταναν μινωικά πλοία καθώς απέπλεαν από το λιμάνι της Θήρας. Συγκρίνοντας τις τοιχογραφίες, οι Έλληνες αρχαιολόγοι μπόρεσαν να προσδιορίσουν ότι τα πλοία είχαν μήκος περίπου 35 μέτρα. Αυτά ήταν σχετικά μεγαλύτερα από τα πλοία των Βίκινγκς. Το μεγαλύτερο πλοίο των Βίκινγκς που βρέθηκε, το «GOGSDADSHIP» είχε μήκος μόνο 25 μέτρα. Με πλοία σαν αυτό οι Βίκινγκς ταξίδευαν στη Μεσόγειο και ως την Αμερική και μάλιστα πεντακόσια χρόνια πριν τον Κολόμβο.

Εικόνα 10. το «GOGSDADSHIP»

Υπάρχουν, ακόμη, κάποια σχέδια επάνω σε μικρές κεραμικές πλάκες που απεικονίζουν διάφορα μινωικά πλοία – κάποιες από τις πλάκες αυτές χρησιμοποιούνταν ως σφραγίδες. Την εποχή του χαλκού οι Μινωίτες είχαν ολόκληρη την κυριαρχία της ναυτιλίας της Μεσογείου. Η έκρηξη και ο σεισμός στη Θήρα σήμανε το τέλος του μινωικού στόλου. Μετά την καταστροφή του μινωικού πολιτισμού και την παρακμή της αιγυπτιακής αυτοκρατορίας, η Μεσόγειος αφέθηκε ανοικτή για νιόφερτους, ιδιαίτερα για τους Φοίνικες, τους κληρονόμους του αιγυπτιακού εμπορίου. Όπως οι Μινωίτες έτσι και οι Φοίνικες ήταν έμποροι και όχι πολεμιστές. Οι Φοίνικες ήταν ήδη στη θάλασσα αρκετό καιρό και είχαν καθιερωθεί σαν έμπειροι ναυτικοί.

Σ.Ε.Δ. Εδώ ο συγγραφέας παραλείπει να αναφέρει του Μυκηναίους που είναι η συνέχεια των Μινωιτών και έχουμε στοιχεία ότι όπως και οι Μινωίτες έτσι και οι διάδοχοι τους οι Μυκηναίοι κυριάρχησαν στις θάλασσες και όχι μόνο της Μεσογείου. Την εποχή των Μυκηναίων οι έλληνες είχαν την δυνατότητα να συγκεντρώσουν περισσότερα από χίλια πλοία και όπως καταλαβαίνει κανείς , την εποχή τους , ήταν  η πιο ισχυρή ναυτική  δύναμη στην ιστορία ,με πολλές αποδείξεις και στοιχεία .

Η πρώτη απόδειξη που υπάρχει αναφορικά με τα φοινικικά πλοία βρέθηκε σε μία αιγυπτιακή τοιχογραφία του 14^ου αιώνα π.Χ. -( Σ.Ε.Δ. Το 1300 πΧ Δηλαδή ....Για παράδειγμα οι Μυκηναίοι ταξίδευαν στην Ιβηρική και την Κορσική πολλά χρόνια  πριν συνεχίζοντας την κυριαρχία των Μινωιτών εκεί )  Αυτό συνέπεσε με την ίδρυση του πρώτου εμπορικού κέντρου της Μέσης Ανατολής, που σήμερα βρίσκεται στη Λεβάντα(;). Μολονότι οι δραστηριότητές τους είχαν καταγραφεί ενδελεχώς σε λογοτεχνικές πηγές, οι Φοίνικες άφησαν ελάχιστες εικονογραφημένες ενδείξεις των πλοίων τους, και ό,τι λιγοστό υπάρχει φαίνεται πως ήταν δουλειά των Αιγυπτίων και των Συρίων καλλιτεχνών. Οι περιγραφές που έχουμε, όμως, δείχνουν ότι τα πλοία των Φοινίκων έμοιαζαν μάλλον με αυτά των Αιγυπτίων παρά με αυτά των Μινωιτών. Δηλαδή, τα πλοία τους δεν είχαν την ήδη προηγμένη κατασκευή και πλοϊμότητα των Μινωιτών. Τα μινωικά πλοία ήταν μοναδικά στον κόσμο όσον αφορούσε την πλοϊμότητα. Αυτό ήταν μία από τις πιο σημαντικές αιτίες της κυριαρχίας της Κρήτης στους ωκεανούς, ακόμα και για τη σταθερότητα της ναυτικής αυτοκρατορίας των Μινωιτών.

 

Εικόνα 8

Τα πλοία τους ήταν μάλιστα τόσο αποδοτικά, ώστε οι Μινωίτες μπορούσαν να διατηρούν την κυριαρχία τους χωρίς στρατό και χωρίς παράλια φρούρια. Δυστυχώς φαίνεται ότι τα μεγάλα κύματα που δημιουργήθηκαν από το σεισμό στη Θήρα κατέστρεψαν ολόκληρο το στόλο των Μινωιτών. Η Ιστορία έχει υποτιμήσει τα μινωικά πλοία επειδή η γνώση και το μυστικό της κατασκευής τους χάθηκε. Πέρασαν πολλά χρόνια ώστε να κάνει κάποιος μία αντάξια κατασκευή των μινωικών πλοίων, μάλιστα ως και την εποχή των Βίκινγκς. Πιθανώς οι Μινωίτες χρησιμοποιούσαν την ηλιακή πυξίδα για να πλοηγήσουν τα πλοία τους. Δεν θα εκπλαγώ αν μάθω από μελλοντικές έρευνες ότι οι Μινωίτες ήταν μάλιστα στην Αμερική 3000 χρόνια πριν τον Κολόμβο. Βρέθηκε μέσα στις μούμιες στους αιγυπτιακούς τάφους κοκαΐνη. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε κοκαΐνη στην Ευρώπη. Υπήρχε αποκλειστικά στη Νότια Αμερική!,

Ξέρουμε ότι τα μινωικά πλοία ήταν πραγματικά ανώτερα από αυτά των Φοινίκων. Επομένως, δεν θα ήταν πρόβλημα για τους Μινωίτες να διαπλέουν τον ωκεανό ως την σημερινή  Νορβηγία. Υπάρχουν δε και αναφορές ότι οι Μινωίτες επισκέπτονταν την Ιρλανδία. Την εποχή του χαλκού ακόμα και τα μεγάλα πλοία είχαν τη δυνατότητα να ταξιδεύουν στα φιόρδ (Drammensfjorden) μέσω ενός μεγάλου ποταμού (Drammenselven) ως τη τοποθεσία Φίσκουμ (Fiskum), που απέχει 5 χλμ. από το Κόνγκσμπεργκ.

Εικόνα 6. Ο χάρτης των περιοχών γύρω από το Φιόρδ του Όσλο όπου απεικονίζεται το δρομολόγιο των Μινωιτών

Drammen, Mjoendalen Hokksund, Vestfossen, Fiskum.

Την εποχή αυτή υπήρχαν εμπορικοί δρόμοι που διέσχιζαν την Ευρώπη. Έτσι, βρίσκουμε αντικείμενα από την περιοχή του Αιγαίου στη Νορβηγία, ενώ κεχριμπάρι από τις Βαλτικές χώρες έχει βρεθεί σε μυκηναϊκούς τάφους. Το μετάξι ακολούθησε έναν από αυτούς τους δρόμους χίλια χρόνια πριν από το Μάρκο Πόλο. Για αυτό έχουμε λόγο να πιστεύουμε ότι και οι πληροφορίες για την ύπαρξη αργύρου μπορεί να είχαν ακολουθήσει μία τέτοια διαδρομή προς χάριν και του Μάρκο Πόλο αλλά και των Μινωιτών.

Επιγραφές με Μινωικές γραφές

Δεν έχουμε πολλές επιγραφές γραμμένες στη γραμμική γραφή Α. Δύο Γάλλοι αρχαιολόγοι, ο Godart και ο Olivier από το Γαλλικό σχολείο της Αθήνας εξέδωσαν το 1975 πέντε βιβλία που περιέχουν όλες τις επιγραφές εκείνης της εποχής που υπήρχαν σε πλάκες από άργιλο, κεραμικά, κοσμήματα και κτίσματα. Δυστυχώς τα περισσότερα ήταν θρυμματισμένα. Μόνο περίπου 80 θραύσματα έχουν αρκετούς χαρακτήρες από τους οποίους βγαίνει κάποιο νόημα. Ο δίσκος της Φαιστού είναι το πιο μακροσκελές κείμενο που υπάρχει. Έχει 242 ιερογλυφικούς χαρακτήρες. Η γραμμική γραφή Α μπορεί να είναι η πλάγια γραφή των ιερογλυφικών χαρακτήρων. Και οι δύο γραφές είναι συλλαβικές, δηλαδή κάθε χαρακτήρας αντιστοιχεί σε μία συλλαβή, έχει ένα σύμφωνο και ένα φωνήεν ή μόνο ένα φωνήεν. Ο γλωσσολόγος Χιέλλ Όρτουν εξέδωσε δύο βιβλία 1500 σελίδων σχετικά με την αποκρυπτογράφηση της γραμμικής γραφής Α και της γραφής του δίσκο της Φαιστού. Τα βιβλία του περιλαμβάνουν τη μινωική γραμματική και το συντακτικό. Ο Άγγλος σκιτσογράφος (William Brice), Ουίλλιαμ Μπράις, έχει καταγράψει όλους τους 121 κύριους χαρακτήρες της γραμμικής γραφής Α. Ο κάθε χαρακτήρας έχει και κάποιες παραλλαγές οι οποίες περιλαμβάνονται συνολικά στον κατάλογο του Μπράις. Έτσι μπορούμε εύκολα να συσχετίσουμε την οποιαδήποτε παραλλαγή με τον αντίστοιχο κύριο χαρακτήρα.

 

Εικόνα 5

Αποδείξεις

Υπάρχουν κάποιοι που ισχυρίζονται ότι έχουν αποκρυπτογραφήσει τις μινωικές γραφές. Δεν είναι δυνατόν να επιχειρηματολογήσουμε για το ποιος έχει δίκιο ή άδικο επειδή δεν υπάρχει τρόπος να συγκρίνουμε τις γλώσσες όπως στην περίπτωση της Πέτρας της Ροζέτας, όπου το ίδιο κείμενο αναγράφεται σε διαφορετικές γλώσσες. Κανένας όμως δεν έχει αμφισβητήσει τον κατάλογο του Μπράις. Αυτός ο κατάλογος περιγράφει τους 121 χαρακτήρες της γραμμικής γραφής Α.

Είναι εύκολο να διακρίνει κανείς ότι οι χαρακτήρες στο βράχο είναι πανομοιότυποι με εκείνους που περιλαμβάνονται στον κατάλογο του Μπράις, αν και ο βράχος έχει χαραχθεί με πέτρα. Οι χαρακτήρες της γραμμικής γραφής Α κατασκευάστηκαν για να γράφονται με πένα σε πάπυρο ή σε πλάκες από άργιλο. Η μετάφραση του Όρτουν για τις λέξεις WE TU YU PI TI, «το μαλακό αμιγές» σημαίνει κάτι και έχει σχέση με τον άργυρο. Οι μεταφράσεις του και των άλλων 80 κείμενων της γραμμικής γραφής Α, επίσης, σημαίνουν κάτι. Μας αποκαλύπτουν μια καινούργια και ενδιαφέρουσα πλευρά του μινωικού πολιτισμού.

Υστερόγραφο

Ο Jarnaes και ο αρθρογράφος για την πλάκα, -Ιούλιος 2012

Έχω επισκεφτεί εγώ ο ίδιος, μαζί με τον Jarnaes, τις περιοχές γύρω από το Kongsberg και έχω φωτογραφίσει αυτά που ο Jarnaes ισχυρίζεται ότι είναι κατάλοιπα προϊστορικών ορυχείων. Έχουμε βρει, ακόμη, αποδείξεις και λεπτομερείς πληροφορίες προϊστορικών ορυχείων και από πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Οι φωτογραφίες που πήρα μοιάζουν πολύ με τα ευρήματα στην Ισπανία και τη Σερβία. Επικοινώνησα, μάλιστα, με αρχαιολόγους στη Σερβία που υποστηρίζουν τις θεωρίες μου. Αυτό που είναι πραγματικά ξεχωριστό με το ασήμι του Kongsberg, είναι ότι τον έβρισκε κανείς σε καθαρή μορφή κατευθείαν στην επιφάνεια. Ποιος θα μπορούσε να πιστέψει ότι τέτοια ευρήματα θα περνούσαν απαρατήρητα μέχρι και το 1623; Μόλις η πηγή μειώθηκε, το υλικό της πέτρας, που είχε εξορυχτεί μαζί με τον άργυρο, ξαναγέμισε τα ορυχεία.

 Προϊστορικό ορυχείο στο Kongsberg

Ο άργυρος στις χώρες της Μεσόγειου δεν ήταν αμιγής. Ήταν ανάμικτος με μόλυβδο, και γι’ αυτό δεν ήταν γυαλιστερός όπως αυτός του Κόνγκσμπεργκ. Όταν ο Ναπολέων επέστρεψε από την εκστρατεία του στην Αίγυπτο, έφερε ένα μεγάλο θησαυρό αργύρου, ο οποίος εκτίθεται σήμερα στο μουσείο του Λούβρου. Οι επιστήμονες του μουσείου αυτού ανέλυσαν τα αντικείμενα αργύρου. Η ανάλυση επέτρεψε στους επιστήμονες να εντοπίσουν την προέλευση του αργύρου κάθε αντικειμένου. Γνώριζαν, όμως, μόνο τα ορυχεία της Μεσογείου. Υπήρχαν και κάποια αντικείμενα των οποίων η προέλευση δεν εντοπίστηκε, πιθανώς γιατί τα ορυχεία εκείνου του αργύρου βρίσκονταν μακριά από τη Μεσόγειο.

 

Κομμάτι καθαρού αργύρου, όπως βγήκε από το ορυχείο

 Θανατική καταδίκη στη νορβηγική Αρχαιολογία και Επιστήμη

 Μου πήρε αρκετό χρόνο να εμβαθύνω στο κίνητρο και την περίεργη συμπεριφορά των καταξιωμένων Νορβηγών αρχαιολόγων επιστημόνων όσον αφορά την κατηγορηματική αντίκρουση των ευρημάτων του  Jarnaes.( Σ.Ε.Δ.....φαίνεται τα ίδια συμβαίνουν και με αρχαιολόγους άλλων κρατών εάν πρόκειται για ελληνικό στοιχείο....)

 «Η μάχη του Kongsberg»

 Αυτή είναι μία σύντομη περίληψη:

 Ένα ειδικό μουσείο εξόρυξης αργύρου, σχετικά με την επίσημη εξόρυξη αργύρου το 1623, ιδρύθηκε στο Kongsberg. Ο διευθυντής αυτού του μουσείου έχει αφιερώσει τη ζωή του γράφοντας την «Ιστορία εξόρυξης αργύρου στο Kongsberg». Αν ο ισχυρισμός του Jarnaes μπορούσε να αποδειχτεί, η δουλειά του, μιας ολόκληρης ζωής, θα συνθλιβόταν. Επιπλέον, αν αποδεικνυόταν ότι οι Μινωίτες πήγαν στο  Kongsberg για άργυρο και ότι οι χαρακτήρες στην πλάκα γρανίτη ήταν Γραμμική Α, η καταστροφή θα ήταν ολοκληρωτική και ο «παππούλης» θα γινόταν περίγελος! Η αντίσταση ήταν τόσο μεγάλη ώστε διήρκεσε μέχρι και το 2007, οπότε και η υπόθεση τέθηκε υπό περαιτέρω έρευνα.

 Ο Jarnaes δεν παραιτήθηκε ποτέ· συνέχισε να αλληλογραφεί μέσω διαδικτύου στέλνοντας φωτογραφίες ακόμη και βίντεο σε ειδικούς σε άλλες χώρες. Το 2007 ένας από αυτούς τους ειδικούς αναμίχθηκε στην υπόθεση και ξεκίνησε την έρευνα. Τα καλούπια είχαν καλυφθεί από ξένες πηγές! Ένα από τα τεστ που οι Νορβηγοί αμέλησαν να πραγματοποιήσουν όλο αυτό τον καιρό ήταν η προφανής παλαιομέτρηση με άνθρακα 14! Το πρωταρχικό τεστ παρέσυρε το «όριο 1623» μίλια μακριά! Ήταν, πλέον, απολύτως επιστημονικά εξακριβωμένο ότι η προϊστορική εξόρυξη αργύρου στο Kongsberg λάμβανε χώρα χιλιάδες χρόνια πριν το 1623!

 Όντας αναμεμιγμένος στην υπόθεση Kongsberg για πολλά χρόνια, έλαβα βοήθεια από τη γείτονα χώρα στα ανατολικά, τη Σουηδία. Όπως φαίνεται, ένας Σουηδός αρχαιολόγος, ο Oscar Montelius είχε αυτή την ιδέα 100 χρόνια πριν.  Ήταν πρωτοπόρος στην ιστορική παλαιομέτρηση!

 Ισχυριζόταν ότι είχε παρατηρήσει ότι η χρονική περίοδος μετάβασης από τη Λίθινη Εποχή στην Εποχή του Χαλκού ήταν πολύ μικρή. «Η Εποχή του Χαλκού εμφανίστηκε ξαφνικά από τη μια μέρα στην άλλη»! (Σ.Ε.Δ. ...ότι ανακάλυψαν ότι έγινε και στην Ιβηρική αλλά και στην Βρετανία..!!! )Ακόμη κι αν ο Montelius μπορούσε να κατασκευάσει ευρήματα ξεκάθαρα επηρεασμένα από τη Μεσόγειο, ειδικά το Αιγαίο, οι θεωρίες του ήταν πολύ προχωρημένες για να γίνουν αποδεκτές τότε. Παρόλα αυτά, κίνησε το ενδιαφέρον και την περιέργεια των Σουηδών, που ασχολούνται με αυτό από τότε!

 Πολλά χρόνια αργότερα, την εποχή της τηλεόρασης, ένας από αυτούς ξεκίνησε ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα «Οι λιθογραφίες» (λιθογραφίες σε βράχους, που ήταν τα σημαντικότερα σημάδια της αρχαίας Ιστορίας στη Σουηδία, υπήρχαν εκατοντάδες). Το τηλεοπτικό κοινό άρχισε να παρατηρεί και να αναφέρει ευρήματα όπου και όποτε έκανε περιπάτους! Το τηλεοπτικό πρόγραμμα έγινε πολύ δημοφιλές, εκατοντάδες αγνώστων αρχαιολογικών χώρων ανακαλύφθηκαν και περίπου 6000 ιστορικά ευρήματα βρέθηκαν. Έχοντας εξετάσει τα αντικείμενα δύο Σουηδοί αρχαιολόγοι εξέδωσαν το 2005 ένα βιβλίο με τίτλο: «Η άνοδος της κοινωνίας της Εποχής του Χαλκού»¹. Οι αρχαιολόγοι αυτοί, οι οποίοι διδάσκουν σε δύο διαφορετικά πανεπιστήμια της Σουηδίας, έχουν εξετάσει στην διάρκεια έξι χρόνων χιλιάδες γραπτά και αντικείμενα, ευρήματα από τη Νότια Σουηδία, που έχουν ανακαλυφθεί εδώ και πολλά χρόνια. Μελέτησαν, ιδιαίτερα, προϊστορικές σκανδιναβικές λιθογραφίες σε βράχους. Υπάρχουν χιλιάδες τέτοιες στη Σκανδιναβία. Πολλά από τα αντικείμενα και τις λιθογραφίες καθρεφτίζουν τις ιδέες, τις θρησκείες και τις τέχνες των χωρών της Μεσογείου. Στο βιβλίο περιγράφονται τα αποτελέσματα των μελετών. Οι δύο αρχαιολόγοι ισχυρίζονται ότι τα ευρήματα προέρχονται από μια κουλτούρα που ξαφνικά ανέβηκε σε υψηλό επίπεδο, περνώντας στην Εποχή του Χαλκού, όπως ακριβώς συνέβη στις χώρες της Ανατολικής Μεσόγειου. Το πιο μυστηριώδες είναι, όμως, ότι αυτή η υψηλή κουλτούρα διάρκεσε περίπου 1000 χρόνια, δηλαδή μέχρι το 500 π.Χ., πριν παρακμάσει και εξαφανισθεί τόσο ξαφνικά όσο άκμασε. Αυτά τα αποτελέσματα των μελετών είναι αλήθεια συνταρακτικά. Δείχνουν ότι έχουμε πραγματικά αποδείξεις για την ύπαρξη σχέσεων μεταξύ της Σκανδιναβίας και των χωρών της Μεσογείου την εποχή του χαλκού.

ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΙΚΤΥΟ   

ΠΗΓΕΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ  Sven Buchholz:

¹ Το βιβλίο: TheRiseofBronzeAgeSociety

Kristian Kristiansen Göteborg
Universitet,Sweden

Thomas B. Larsso, Umeå
Universitet, Sweden

OxfordUniversityPress. 2005

 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ  ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ

 Minoan History and culture ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ  2012  

http://thecuriosityofcat.blogspot.gr/