ΦΑΚΕΛΟΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ - Πόσο Γήινη είναι ;;;

  Οι αρχαίοι είχαν την αντίληψη ότι η Αλήθεια είναι μια φωτιά που όταν δεν ξέρει κανείς να τη χρησιμοποιήσει.Καίει αντί να θερμάνει και να φωτίσει (πράγμα που παρατηρείται δυστυχώς στις μέρες μας).

Οι ανακαλύψεις ξεπερνούν σε ευρύτητα όλες εκείνες που ο άνθρωπος πραγματοποίησε ως σήμερα και οι προοπτικές που ανοίγουν μπροστά μας φέρνουν τον ίλιγγο.

Μπροστά στη δύναμη της τεχνολογίας το απείρως μεγάλο αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει και το απείρως μικρό παρέδωσε έντρομο τα σημαντικότερα μυστικά του.

 Η Λεωφόρος που βαδίζουμε με βήματα γίγαντος, λέγεται πρόοδος˙ και είναι λογικό να κάνουμε τη σκέψη ότι στο τέρμα της μας αναμένει η ευτυχία.

 Ωστόσο ο σύγχρονος άνθρωπος παρά την πληθώρα των γνώσεων του, και τις μεγαλειώδεις κατακτήσεις του, παρά τις γοητευτικές προοπτικές που ανοίγονται μπροστά του, έχει το συναίσθημα του ναυαγού που είναι καταδικασμένος να γυρίζει αιώνια πάνω σε μια τρικυμισμένη θάλασσα, χωρίς την ελπίδα ότι θα μπορέσει ποτέ να βγει στη ξηρά.
 Η ξαφνική τεχνολογική εξέλιξη μοιάζει να μην είναι τυχαία. Εάν συγκρίνεται τις ανακαλύψεις και τα επιτεύγματα του ανθρώπου τα τελευταία περίπου 100 χρόνια, με τις ανακαλύψεις του ανθρώπου πριν τον 20ο Αιώνα θα διαπιστώσετε ότι από τη μια στιγμή στην άλλη η ανθρωπότητα μοιάζει να εκτοξεύτηκε με κινηματογραφική ταχύτητα, από το «Μικρό σπίτι στο Λιβάδι» στον «Πόλεμο των Άστρων». 

Για Αιώνες ολόκληρους έως και τα τέλη του 19ου Αιώνα η ανθρωπότητα ζούσε κάτω από το φως των κεριών. Η Άμαξα σαν μέσον μεταφοράς ελάχιστα εξελίχτηκε μέσα στους αιώνες. Χρειάστηκαν όμως μόλις λίγες 10ετίες για να μετατραπεί σε σύγχρονο αυτοκίνητο. Αλλά εάν αυτό είναι απλά ένα τυχαίο γεγονός ανάπτυξης στον τομέα της Μηχανολογίας, πόσο τυχαία μπορεί να είναι η ξαφνική ταυτόχρονη και διαδοχική εξέλιξη της Χημείας, της Ιατρικής, της Ηλεκτρονικής Τεχνολογίας, της Μοριακής βιολογίας, της Πυρηνικής φυσικής, της Κβαντομηχανικής των Ηλεκτρονικών Υπολογιστών τις ακτίνες λέϊζερ, τους επιταχυντήρες σωματιδίων, τις διαστημικές αποστολές, τα πυρηνικά όπλα, τα υπερηχητικά αεροσκάφη, τους πυρηνικούς αντιδραστήρες, τα συστήματα τηλεπικοινωνίας, τους εκατοντάδες δορυφόρους και τους χιλιάδες ρομποτικούς βραχίονες που κατασκευάζουν καθημερινά με απόλυτη ακρίβεια, εκατομμύρια διαφορετικές ηλεκτρονικές συσκευές σε όλο τον κόσμο! Θα μπορούσαμε βεβαίως να αναφέρουμε πολλά ακόμα παραδείγματα, αλλά και τεχνολογίες που ο ανθρώπινος Νους θα δυσκολευόταν πολύ να συλλάβει.



Η ΥΠΕΡΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΝΑΝΟΡΟΜΠΟΤ:

Μια νέα τεχνολογία, άγνωστη ακόμα στο ευρύ κοινό αναπτύσσεται ραγδαία τα τελευταία χρόνια. Η επιστήμη της συρρίκνωσης γνωστή ως: Nanotechnology (Νανοτεχνολογία)*. Στα εργαστήρια της νανοτεχνολογίας στη Γερμανία και τις Η.Π.Α. λαμβάνει χώρα μια υψηλής τεχνολογίας επιστήμη, η οποία εφάπτεται των ορίων της φαντασίας.

Πρόκειται για έξυπνες μηχανές ρομπότ, με άπειρες δυνατότητες, στις διαστάσεις ενός εκατομμυριοστού ή και δισεκατομμυριοστού του μέτρου. Κάθε μηχανή περιέχει ένα νανοϋπολογιστή με φανταστική πυκνότητα αποθήκευσης όπου όλη η γνώση της ανθρωπότητας θα μπορούσε να γραφτεί σε ένα κύβο όχι μεγαλύτερο από έναν κόκκο σκόνης.

 Οι μηχανές αυτές μπορούν να κολυμπούν μέσα στις αρτηρίες, να απομακρύνουν ιζήματα, να απορροφούν θρόμβους και να παράγουν ουσίες. Ακόμα διαθέτουν ακτίνες λέϊζερ και μπορούν να εξοντωθούν καρκινικά κύτταρα με ακρίβεια. Επίσης έχουν την απίστευτη ικανότητα να συναρμολογούν όργανα του Σώματος που έπαθαν βλάβη ή καταστράφηκαν. Αποστολή τους είναι να πιάνουν τα άτομα ένα-ένα και να τα επανασυνδέουν, χτίζοντας π.χ. ακόμη και ένα ανθρώπινο μάτι.

Το εκπληκτικότερο από όλα όμως είναι ότι έχουν και την ικανότητα να αυτοαναπαράγονται, δηλαδή να δημιουργούνε κλώνους. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι απλός: Τα άτομα που θα έπρεπε να μετατοπίσουν είναι τόσα πολλά που θα χρειαζόταν τεράστιος χρόνος (μόνο σε ένα γραμμάριο άνθρακα υπάρχουν 50 τρισ. άτομα), για το λόγο αυτό το κάθε ρομπότ συναρμολόγησης έχει προγραμματιστεί να δημιουργεί κλώνους αντίγραφα του εαυτού του.
Στη συνέχεια το αντίγραφο δημιουργεί ένα νέο αντίγραφο και πάει λέγοντας. Με αυτό τον τρόπο συγκροτείται σύντομα ένας γιγάντιος στρατός από αναρίθμητους συναρμολογητές έτοιμους να αρχίσουν το έργο τους.
 Ο Δρ. Αντρέας Γιόρνταν και η Ρεγκίνα Σολτς από την Πανεπιστημιακή Κλινική Φίρχοβ στο Βερολίνο εμφυτεύουν νανορομπότ μέσα σε ζώα και τα πειράματα μέχρι στιγμής είναι άκρως εντυπωσιακά.

 Η εποχή της Νανοτεχνολογίας έχει ξεκινήσει. Ο Μπέρτ Φοϊγκλεντερ από τις εγκαταστάσεις πυρηνικής σύνταξης στο Γιούλιχ της Γερμανίας παρουσίασε στην ετήσια ημερίδα της ένωσης Γερμανών φυσικών του νανοϋπερυπολογιστή που αντιστοιχεί στο ένα εκατομμυριοστό της τελείας στο τέλος αυτής της πρότασης.

 Ένας υπερυπολογιστής που κολυμπά στο αίμα ωθούμενος από μια μηχανή μήκους 0,000 000 001 μέτρων, και που έχει την ικανότητα να κλωνοποιεί τον ίδιο τον εαυτό του αφού πρώτα έχει κλωνοποιήσει τα ίδια τα άτομα που τον συνθέτουν και τον αποτελούν. Οι επιστήμονες προβλέπουν ότι στην εποχή της νανοτεχνολογίας που έρχεται, οι αρρώστιες δεν θα είναι αναπόφευκτες, αλλά ούτε κι ο θάνατος.

 Τα κύτταρα θα μπορούν να επισκευάζονται. Τα επιβαρημένα όργανα του σώματος θα μπορούν να αντικαθίστανται από νέα που θα έχουν κατασκευαστεί μόριο προς μόριο! Το μεγάλο ερώτημα όμως παραμένει.

Πώς φτάσαμε τόσο γρήγορα έως εδώ;

 Από πού ήρθαν ξαφνικά όλες αυτές οι γνώσεις;

Πώς μέσα σε λίγες 10ετίες φτάσαμε τόσο ψηλά;

Τα πράγματα όμως περιπλέκονται ακόμα περισσότερο αν σκεφτείτε το γεγονός ότι μέσα στον 20ο αιώνα συνέβησαν δύο από τους πιο καταστροφικούς πολέμους στην Ιστορία της ανθρωπότητας, γεγονός που θα έπρεπε να είχε αποθαρρύνει την επιστημονική πρόοδο (για το βαθμό τουλάχιστον που βρίσκεται σήμερα).


Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Στις 5 Ιουλίου του 1997 ο PHILIP CORCO απόστρατος σήμερα των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων αποφάσισε να ανοίξει το στόμα του για όσα απόρρητα γνώριζε γύρω από το θέμα της εντυπωσιακής όσο και ξαφνικής εξέλιξης στην επιστήμη τη συνέντευξη πήρε ο δημοσιογράφος Michael Lindemann του CNI News.

Ο Corso μεταξύ άλλων είπε ότι όλες οι μεγάλες ανακαλύψεις δεν οφείλονται μόνο στην ανθρώπινη ευφυΐα και προσπάθεια, αλλά σε γνώσεις που προήλθαν έπειτα από ανάλυση σε συσκευές εξωγήινης τεχνολογίας και απομεινάρια εξωγήινων σκαφών που φυλάσσονταν σε στρατιωτικές βάσεις. Το γεγονός αυτό κατά τον Corso εξηγεί την τεράστια και απότομη ανάπτυξη της τεχνολογίας και ειδικά σε ιδιαίτερα ευαίσθητους τομείς και προγράμματα όπως, οπτικές ίνες, ακτίνες λέϊζερ, ολοκληρωμένα κυκλώματα, project horizon και πολλά άλλα!

Στο βιβλίο που εξέδωσε με τίτλο «The Day After Roswell» υποστηρίζει ότι από το 1961 έως το 1963 κατά την διάρκεια της υπηρεσίας του ως ειδικού βοηθού του στρατηγού Arthur Trudeau στο τμήμα έρευνας και ανάπτυξης του Στρατού του παραδόθηκε ένα άκρως απόρρητο αρχείο με εντυπωσιακό περιεχόμενο που αφορούσε όσα είχαν γίνει δυνατό να ανακαλυφθούν και να αναπαραχθούν με reverse engineering από τις συσκευές των εξωγήινων που υπήρχαν στα ευρήματα του Roswell.

Τεχνικές αντιβαρύτητας, και νέα οπλικά συστήματα έκαναν την εμφάνισή τους. Ο Corso υποστηρίζει ακόμα πως η περίφημη «Πρωτοβουλία Στρατηγικής Άμυνας» [Strategic Defense Initiative –SDI] γνωστότερη ως «Πόλεμος των Άστρων»  που έγινε γνωστό στον κόσμο τη δεκαετία του 1980, ήταν στην πραγματικότητα ένα σχέδιο για την αντιμετώπιση εξωγήινων εισβολέων. Το Νοέμβριο του 1989 ένα άλλο υψηλόβαθμο στέλεχος ανακοίνωσε δημόσια τα όσα ήξερε!

Το όνομά του είναι: Robert Scott Lazar και είναι ο άνθρωπος που πυροδότησε το ενδιαφέρον και έκανε γνωστή σε όλο τον κόσμο την περιοχή της Area-51 στη Νεβάδα. Σε συνέντευξη που έδωσε στον George Knapp σε τηλεοπτικό σταθμό του Las Vegas ανέφερε ότι στις στρατιωτικές εγκαταστάσεις τις περιοχής – 51 υπάρχουν ιπτάμενοι δίσκοι, καθαρά εξωγήινης προέλευσης και εξαιρετικά προηγμένης τεχνολογίας.
 Ο Lazar είναι φυσικός και όπως ο ίδιος δηλώνει, έχει εργαστεί στο πρόγραμμα Majestic-12 σε απόρρητα κυβερνητικά σχέδια αναδημιουργίας, εξωγήινης τεχνολογίας.

Σύμφωνα με όσα έχει αναφέρει, τα σκάφη αυτά κινούνται με διατάξεις ενίσχυσης των βαρυτικών κυμάτων. Συγκεκριμένα μιλά για τη βαρύτητα Β’ η οποία επιδρά στην ακόμα ατομική δομή των στοιχείων, και αναφέρει το ζητούμενο και μη ακόμα ανακαλυφθέν στο πλανήτη μας «στοιχείο 115». Η ενίσχυση των κυμάτων βαρύτητας πραγματοποιείται μέσω ενός κινητήρα αντιύλης.

 Το στοιχείο (115) όταν βομβαρδιστεί με πρωτόνια, μετατρέπεται στο στοιχείο (116) το οποίο έχει την ικανότητα να μετατρέπει την ύλη σε ενέργεια. Μια άλλη πληροφορία που έδωσε ο Lazar αναφέρει ότι στη περιοχή S-4 υπάρχουν περισσότεροι από εννέα τύποι εξωγήινων σκαφών συμπεριλαμβανομένου και του σκάφους που βρέθηκε στο Roswell που σύμφωνα με απόρρητα έγγραφα που δήλωσε, ότι κατάφερε να διαβάσει, το σκάφος του Roswell προέρχεται από τον Zeta 2 Reticuli, το δεύτερο άστρο ενός διπλού συστήματος στον αστερισμό Reticulun.

Η απόσταση από τη Γη είναι περίπου 37 έτη φωτός, αλλά το ταξίδι είναι πολύ πιο σύντομο, εφόσον η πορεία δεν είναι γραμμική. Δεδομένου ότι η έννοια της ταχύτητας δίνεται από την απόσταση διαιρούμενη με το χρόνο και εφόσον η αντιβαρυτική διάταξη του σκάφους παραμορφώνει το χρόνο, (σχετικές αναφορές στη συστολή του χώρου και του χρόνου έχουν γίνει και από τον Einstein στα μέσα σχεδόν του 20ου αιώνα – χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το πείραμα της Φιλαδέλφειας) τα πράγματα στα σκάφος των Reticulan φαίνεται να εξελίσσονται διαφορετικά…



Ο ΜΑΥΡΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ.Υπάρχουν στοιχεία που δεν ανακοινώνονται δημόσια, υπάρχουν συνομωσίες που δεν γίνονται γνωστές. Υπάρχουν ευρήματα που κρύβονται από το κοινό. Πρόσφατες πληροφορίες από Αμερικάνους και Ρώσους αστρονόμους κάνουν λόγο για έναν δορυφόρο ο οποίος είναι εξωγήινης προέλευσης και βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη γη μαζί με τους γήινους, εδώ και πολλά χρόνια.

Συγκεκριμένα υπήρχε σε τροχιά πριν από οποιονδήποτε άλλο δορυφόρο και του έχει δοθεί η κωδική ονομασία «Μαύρος Ιππότης» από το γυαλιστερό μαύρο του χρώμα.
Στις 21/4/82 η εφημερίδα «Τα Νέα» έγραψε για το «Μαύρο Ιππότη» ότι «πρόκειται για ένα παράξενο αντικείμενο, που ταξιδεύει στο διάστημα γύρω από τη γη σε τεράστιο ύψος και μοιάζει να την παρακολουθεί». Ο Σοβιετικός καθηγητής Κοζάντσεφ είπε ότι δεν πρόκειται για ανθρώπινο έργο. Ο Μαύρος Ιππότης είπε ακολουθεί τη γη στο δρόμο της και αντανακλά το φως του Ήλιου με μια μαύρη μεταλλική λάμψη. Πρόκειται για τεχνητό μη ανθρώπινο αντικείμενο που κινείται αντίστροφα από όλους τους άλλους δορυφόρους στο διάστημα.


Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΙΒ ΟΥΪΛΣΟΝ:  Μια άλλη μαρτυρία από τις πιο αξιόπιστες που είδαν το φως της δημοσιότητας, προέρχεται από το βετεράνο του Βιετνάμ και πρώην σμήναρχο της πολεμικής αεροπορίας των Η.Π.Α., Στίβ Ουΐλσον.

Ο άνθρωπος αυτός που υπηρέτησε 40 χρόνια και 19 ημέρες στην Π.Α. των Η.Π.Α., έχει διακριθεί με 2 αεροπορικούς σταυρούς – τρία παράσημα – 4 μετάλλια και 13 επαίνους ευδοκίμου υπηρεσίας. Εκπαιδεύτηκε με τη Delta Force και τους μαυροσκούφηδες των ειδικών δυνάμεων. Υπηρέτησε σε άκρως απόρρητα προγράμματα, διαβάθμισης Ultra Top Secret (εξαιρετικά άκρως απόρρητο) και συνεργάστηκε με τους περίφημους Majestic-12 [Μj-12]. Ο Ουΐλσον ήταν ένας άνθρωπος που τα τελευταία χρόνια της καριέρας του πάλευε με τον εαυτό του. Ο ίδιος είχε πει:

«Με αυτά που είδα, η ζωή μου όπως την ήξερα έχει τελειώσει. Τα πράγματα που είδα βρίσκονται πέρα από την ανθρώπινη αντίληψη και είναι απολύτως απίστευτα».

 Ο Σμήναρχος Ουΐλσον δεν ζει πια. Το τελευταίο διάστημα της ζωής του προσπαθούσε να νικήσει τον καρκίνο. (Ένα καρκίνο περίεργο που εκδηλώθηκε μετά την αποστρατεία του). Δύο μήνες πριν το θάνατό του, και γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ζήσει, έδωσε μια συνέντευξη στον Δρ. Ρίτσαρντ Μπόϊλαν (Richard J. Boylan) Πανεπιστημιακό σύμβουλο.

Οι εμπιστευτικές πληροφορίες που ο ίδιος έδωσε ανέρχονται σε αρκετές δεκάδες σελίδες, και είναι δύσκολο να αναφερθούν στον περιορισμένο χώρο ενός άρθρου. Μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα στα οποία αναφέρθηκε είναι :

Η ύπαρξη μυστικών αντρών, γνωστών ως (Men In Black) ΜΙΒ. Διατηρημένα πτώματα εξωγήινων και εξωγήινα λείψανα.Συνεργασία γήινων – εξωγήινων (Φυλές που είναι ίδιες με τον άνθρωπο).
Εχθρικές φυλές εξωγήινων (που δεν μοιάζουν με τον άνθρωπο). Στρατιωτικοί αστροναύτες που την ύπαρξή τους δεν γνωρίζει κανείς μέχρι σήμερα.Απόρρητα προγράμματα για τον έλεγχο του νου (MK-ULTRA).Το οργανόγραμμα της «Πολιτείας του Πολέμου των Άστρων»  και του Οργανισμού Διαστημικής Άμυνας, κ.ά. Τον χείμαρρο των αποκαλύψεων του Σμήναρχου Ουΐλσον θα τον βρείτε και στο διαδίκτυο. Οι ερευνητές ανακαλύπτουν συνεχώς νέα στοιχεία.

Επώνυμες καταθέσεις αξιόπιστων μαρτύρων και εντυπωσιακά φωτογραφικά ντοκουμέντα βλέπουν το φως της δημοσιότητας καθημερινά! Στα πλαίσια της έρευνας για την γήινη τεχνολογία, φαίνεται ανακαλύψαμε μια άλλη, Εξωγήινη τεχνολογία.

Αυτή η τεχνολογία που από κάποιους βαπτίστηκε γήινη και δόθηκε στην ανθρωπότητα φαίνεται ότι τώρα παίρνει σάρκα και οστά και αποκαλύπτει το άλλο της πρόσωπο.
 Η θερμοκρασία της γης αυξάνεται, η κατάσταση των οικοσυστημάτων χειροτερεύει μέρα με τη μέρα, οι πνεύμονες της γης συρρικνώνονται όλο και περισσότερο. Τα απόβλητα από πυρηνικές δοκιμές και ατομικά υποβρύχια καταλήγουν στη θάλασσα.

Οι υδάτινοι πόροι μολύνονται από χιλιάδες τόνους βιομηχανικά απόβλητα, και οι τεράστιοι πάγοι έχουν αρχίσει να λιώνουν. Η τρύπα του όζοντος μεγαλώνει απειλητικά και περισσότερα από 1.000 είδη ζώων και 25.000 είδη φυτών απειλούνται με αφανισμό.

Οι τροφές, το νερό και ο αέρας που αναπνέουμε μολύνονται καθημερινά και όλα αυτά είναι το αποτέλεσμα της παράλογης επέμβασης του ανθρώπου, σε ένα τέρας που λέγεται γνώση και δεν κατάφερε να δαμάσει σωστά. Ας ελπίσουμε ότι θα τα καταφέρει, πριν είναι για όλους πολύ αργά…Όσο για την ύπαρξη των εξωγήινων, να είστε σίγουροι ότι αυτοί, και η τεχνολογία τους, ζει, υπάρχει, και βασιλεύει…

Γράφει: Ο Chris Vlahopoulos.

Οι τόποι των μύθων -Αρισταίος&Ορφέας,Ήρωες Ευεργέτες

ΟΡΦΕΑΣ

Το συγκεκριμένο επεισόδιο της σειράς «ΑΡΙΣΤΑΙΟΣ ΚΑΙ ΟΡΦΕΑΣ ΗΡΩΕΣ ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ», αναφέρεται στους ήρωες ευεργέτες, σοφούς, κατόχους μυστηρίων και ευεργέτες της ανθρωπότητας.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ  VIDEO

Η γεωγραφία της ΕΛΛΑΔΑΣ απολαμβάνει ένα μοναδικό πολιτιστικό προνόμιο, ενώ σε άλλες χώρες τα βουνά είναι μόνο βουνά και τα ποτάμια απλώς ποτάμια, στην ΕΛΛΑΔΑ πολλοί τόποι που μπορεί σήμερα να περνούν απαρατήρητοι έχουν αποτελέσει το σκηνικό των αρχαιότερων μύθων του πολιτισμού μας. Η σειρά ντοκιμαντέρ «ΟΙ ΤΟΠΟΙ ΤΩΝ ΜΥΘΩΝ» μας ξεναγεί στα πιο υποβλητικά τοπία της ΕΛΛΑΔΑΣ, ιχνηλατώντας, μέσα από τη φύση, τη λογοτεχνία, την αρχαιολογία και τις ζωντανές μαρτυρίες των κατοίκων της, τους τόπους που ενέπνευσαν τους αρχαιοελληνικούς μύθους, τις πρώτες «ιστορίες» του Δυτικού πολιτισμού.
Εδώ βρίσκονται οι κορυφές του ΟΛΥΜΠΟΥ και του ΛΥΚΑΙΟΥ, οι ποταμοί του ΑΔΗ και τα νερά της ΣΤΥΓΟΣ, οι πηγές και τα σπήλαια που κατοίκησαν οι ΝΥΜΦΕΣ, τα Ιερά και τα Μαντεία των Θεών, τα δάση και οι ακρογιαλιές που έγιναν μάρτυρες των ερώτων και των αρπαγών, οι κατοικίες τεράτων και κακούργων, τα μονοπάτια που διάβηκαν οι ήρωες, καθώς και οι πόλεις τους, οι πατρίδες τους και οι τάφοι τους. Ταξιδεύοντας σε αυτούς τους τόπους, φτάνοντας πολύ συχνά σε μέρη όπου ο «επίσημος» τουρισμός δεν φτάνει, το κινηματογραφικό συνεργείο συνάντησε επίσης πολλούς ανθρώπους, ντόπιους, Έλληνες που ζούνε δίπλα στους «ιερούς» τόπους που ενέπνευσαν τους μύθους, κι άκουσε συχνά και τη δική τους εκδοχή, να μεταφέρει με συγκινητικό και   παραστατικό τρόπο τις αρχαιότερες ιστορίες του κόσμου. Η σειρά είναι γυρισμένη εξολοκλήρου σε φυσικά σκηνικά ολόκληρης της ΕΛΛΑΔΑΣ. Υποβλητικοί Αρχαιολογικοί χώροι και φυσικά Ιερά σπαρμένα σε όλη την Ελληνική Γεωγραφία, από τα πιο φημισμένα ως τα πιο άγνωστα. Βουνά, ποτάμια, δάση, σπηλιές, πηγές, ακρογιαλιές, μονοπάτια και τοπία που  ξεφεύγουν από τις διαδρομές του «επίσημου» τουρισμού. Το σενάριο είναι βασισμένο σε λογοτεχνικά έργα περισσοτέρων από εκατό Αρχαίων Συγγραφέων. Η πρωτότυπη μουσική είναι εμπνευσμένη από την Αρχαία Ελληνική μουσική και ερμηνευμένη από όργανα της εποχής εκείνης. Τέλος, επιδιώκει τις ζωντανές μαρτυρίες των σημερινών κατοίκων των μυθικών τόπων και αποτελεί μια γοητευτική περιήγηση στους πιο όμορφους δρόμους της ΕΛΛΑΔΑΣ.

ΑΡΙΣΤΑΙΟΣ 

ΤΑ ΡΥΠΑΡΑ ΓΕΝΗ ΤΩΝ ΝΕΦΕΛΙΜ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ HOLLYWOOD!

 Από αναγνώστη μας που βρίσκεται αυτές τις μέρες στην Αμερική, λάβαμε και δημοσιεύουμε τις παρακάτω φωτογραφίες που παρουσιάζουν σύγχρονες απεικονίσεις γιγαντιαίου μεγέθους (μάλλον φυσικού μεγέθους για τα "πρόσωπα" που εικονίζουν) των γνωστών "λαμόγιων" Νεφελίμ.

Εδώ, "κοσμούν" τον εξωτερικό περίγυρο του εμπορικού συγκροτήματος "Hollywood & Highland" Mall στο Hollywood!

Για μας, αυτό αποτελεί "αμοιβή" για τα όσα τόσο καιρό "ευαγγελιζόμαστε". Δείγμα ότι αυτά που λέγονται τόσο εδώ όσο και αλλού, τελικά πιάνουν "τόπο" και αρχίσαμε να συνεννοούμαστε...

Πηγη:http://oafypnistis.blogspot.gr/

Η ΑΦΙΞΗ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΩΝ ΣΤΗΝ ΓΗ....!

ΔΕΙΤΕ ΤΟ  VIDEO

Ερώτηση: Τον ακριβή αριθμό των σκαφών  πως τον γνωρίζουν με τόση ακρίβεια;

Διαβάστε τους παρακάτω  σχετικους με το  video συνδεσμους:

http://hellenik.blogspot.gr/2012/07/blog-post_04.html

http://hellenik.blogspot.gr/2012/06/blog-post_12.html

ΠΗΓΗ: Gjeeco

Το «νανο-χώμα» των αρχαίων Ελλήνων....!

Αποκαλύπτεται ότι τα αγγεία της Αττικής είχαν ιδιότητες νανοϋλικού και μελετώνται από τη... NASA! 

Υπάρχει τίποτε πιο ταπεινό από το χώμα; Και όμως, ακόμη και τα πιο ταπεινά πράγματα, αν κάποιος τα αξιοποιήσει σωστά, μπορούν να γίνουν όχι μόνο πολύτιμα αλλά και προσοδοφόρα. Παρ' ότι ο Πλάτων θεωρούσε τον πηλό κάτι εντελώς κοινό και τετριμμένο - «των φαύλων και προχείρων» -, οι ίδιοι οι σύγχρονοί του τον διέψευσαν. Οι αρχαίοι κεραμείς της Αθήνας πήραν το κοινό χώμα της Αττικής στα χέρια τους και το μετέτρεψαν σε πραγματικό χρυσάφι αφού τα αγγεία τους μονοπώλησαν τις διεθνείς αγορές της εποχής τους. Το μετέτρεψαν επίσης σε ένα σπάνιο υλικό. Το περίφημο μελανό υάλωμα των αττικών αγγείων, αυτό που πολλοί προσπάθησαν αλλά κανένας δεν κατόρθωσε να μιμηθεί, είναι στην ουσία ένα νανοϋλικό με ιδιαίτερες χημικές και μηχανικές ιδιότητες. Τέτοιες ώστε πρόσφατα προσείλκυσε το ενδιαφέρον της NASA η οποία αναζητεί στη σύστασή του μυστικά για να βελτιώσει τη μόνωση των διαστημοπλοίων της.

Κάποτε, γράφει ο Ηρόδοτος, ένα καράβι έφυγε φορτωμένο με εμπορεύματα από την Ελλάδα και, αφού έφθασε ως την Ισπανία, γύρισε πίσω με «τζίρο» χίλιες φορές την αξία του φορτίου του. Ακόμη και αν αυτός ήταν ένας «αστικός μύθος» της αρχαιότητας, το βέβαιο είναι ότι για μεγάλο διάστημα υπήρξε ένα εξαγωγικό προϊόν το οποίο μπορούσε να «πιάσει» υπέρογκες τιμές φέρνοντας μεγάλα κέρδη στους εμπόρους, αλλά και στους δημιουργούς του: τα ερυθρόμορφα αττικά αγγεία. Επί τρεις ολόκληρους αιώνες έκαναν θραύση - αν αυτή η έκφραση μπορεί να επιτραπεί για ένα τέτοιο υλικό - στις ξένες αγορές, μετατρέποντας κυριολεκτικά το χώμα σε χρυσάφι και χαρίζοντας στην Αθήνα ένα ασυναγώνιστο μονοπώλιο στον τότε γνωστό της κόσμο.

Σήμερα η αξία τους είναι ανεκτίμητη και ασκούν την ίδια γοητεία ως τα πέρατα της Γης• στους επισκέπτες που σπεύδουν να τα θαυμάσουν στα μουσεία εντός και εκτός Ελλάδας και στους συλλέκτες που δίνουν πολλά για να τα αποκτήσουν. Πρόσφατα απέσπασαν επίσης το ενδιαφέρον ενός μάλλον απρόσμενου θαυμαστή: της NASA. Μια θυγατρική της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας ξεκίνησε μαζί με το Μουσείο Γκετί - και με μια παχυλή χρηματοδότηση 800.000 δολαρίων - μελέτες για να διερευνήσει τη σύστασή τους.

Το μελανό υάλωμα «γυάλισε» στη NASA

Η NASA ενδιαφέρεται κυρίως για το περίφημο μελανό υάλωμα των αγγείων, αναζητώντας σε αυτό μυστικά που θα μπορούσαν να τη βοηθήσουν να βελτιώσει την ανθεκτικότητα των κεραμικών που χρησιμοποιεί για τη μόνωση των διαστημοπλοίων της. Εδώ όμως μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι η αντίστοιχη έρευνα από έλληνες επιστήμονες βρίσκεται… έτη φωτός μπροστά. Οχι μόνο γιατί έχει ξεκινήσει δεκαετίες νωρίτερα έχοντας στη διάθεσή της απολύτως πιστοποιημένα δείγματα από τις αρμόδιες Εφορείες Αρχαιοτήτων, αλλά, επιπλέον, επειδή από τη θεωρία του εργαστηρίου έχει περάσει στην πράξη. Για να κάνουν καλύτερες συγκρίσεις και να γνωρίσουν τη δουλειά «από μέσα», οι ερευνητές φτιάχνουν μάλιστα οι ίδιοι τεχνολογικά πιστά αντίγραφα αρχαίων κεραμικών τόσο κοντινά στα αρχικά ώστε να χρειάζονται ειδική σήμανση με ιχνοστοιχεία προκειμένου να αποφευχθεί η παράνομη πώλησή τους ως αυθεντικών.

Τι ήταν αυτό που έκανε τα αττικά αγγεία τόσο ιδιαίτερα και τόσο δύσκολα στην απομίμησή τους ακόμη και από τους σύγχρονούς τους επίδοξους αντιγραφείς, που γνώριζαν την κεραμική τέχνη εκείνης της εποχής πολύ καλύτερα από εμάς; Το μυστικό, όπως έχουν ανακαλύψει σήμερα οι ειδικοί, βρίσκεται στην άργιλο. Η αττική γη πρόσφερε στους κεραμείς της τις κατάλληλες πρώτες ύλες ώστε να επιτύχουν όχι μόνο ένα υάλωμα με μοναδικό χρώμα και αντοχή, αλλά και ένα «σώμα» εξαιρετικής ποιότητας. Και φυσικά αυτοί εκμεταλλεύθηκαν επάξια το δώρο βάζοντας όλη την τέχνη και τη δημιουργικότητά τους.

Νανοϋλικό δοκιμασμένο για χιλιετίες

Οι Αθηναίοι προτιμούσαν συχνά τα σκεύη τους - όπως αυτή η μελαμβαφής λεκανίδα με πώμα - να είναι λιτά, χωρίς άλλη διακόσμηση πέρα από το στιλπνό μελανό υάλωμά τους.

Αυτό είναι όμως μόνο ένα από τα πολλά μυστικά που τα αττικά αγγεία κρατούσαν επί χιλιετίες καλά κρυμμένο. Αν και αποτέλεσαν αντικείμενο εξέτασης, κυρίως από ξένους μελετητές, εδώ και αιώνες, η σύστασή τους άρχισε να αποκρυπτογραφείται μόλις από τη δεκαετία του 1990 και μετά, από επιστήμονες του ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος, χάρη στην ανάπτυξη των σύγχρονων μικροαναλυτικών τεχνικών. Η πρώτη και η πιο αναπάντεχη ίσως για όσους δεν ασχολούνται με τις θετικές επιστήμες διαπίστωση ήταν ότι, αν και αρχαία, η βαφή τους ανήκει στα υλικά της τελευταίας λέξης της τεχνολογίας, σε αυτά που σήμερα ονομάζουμε νανοϋλικά.

«Αν περιγράψουμε το αττικό υάλωμα με μοντέρνους όρους θα λέγαμε ότι είναι ένα νανοϋλικό» λέει μιλώντας στο «Βήμα» η Ελένη Αλούπη, η οποία ασχολήθηκε με τη μελέτη της σύστασης των αττικών αγγείων κατά τη διάρκεια της διατριβής της στο ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος και σήμερα έχει ιδρύσει τη «Θέτις Authentics» εταιρεία ασχολούμενη με τη μελέτη και την πιστοποίηση της αυθεντικότητας αρχαίων αντικειμένων, καθώς και το Εργαστήριο «Θέτις» για την παραγωγή τεχνολογικά αυθεντικών αντιγράφων αρχαίων κεραμικών σαν αυτά που βλέπουμε στους σταθμούς του μετρό και στα πωλητήρια αρκετών μουσείων. «Πρόκειται για ένα αλκαλο-αργιλοπυριτικό γυαλί το οποίο χρωματίζεται από νανοκρυστάλλους μαγνητίτη» εξηγεί. Σε τι διαφέρει από τα κοινά γυαλιά; «Εχει υψηλό ποσοστό οξειδίου του αργιλίου, το οποίο συμμετέχει στη διαμόρφωση του γυαλιού εξίσου με το οξείδιο του πυριτίου, γεγονός το οποίο του προσδίδει πολύ μεγάλη ανθεκτικότητα στη διάβρωση και ιδιαίτερη μηχανική αντοχή».

Οι νανοκρύσταλλοι του μαγνητίτη είναι αυτοί που δίνουν στο αττικό μελανό υάλωμα το μοναδικό «μαύρο-μπλε» χρώμα του. «Το μελανό χρώμα είναι αποτέλεσμα της διασποράς των μαύρων νανοκρυστάλλων μέσα στο διάφανο αλκαλο-αργιλοπυριτικό γυαλί που παίρνει μια μπλε απόχρωση από ίχνη δισθενούς σιδήρου» διευκρινίζει η χημικός. Ο σχηματισμός των νανοκρυστάλλων μαγνητίτη είναι αποτέλεσμα τόσο της σύστασης της πρώτης ύλης - δηλαδή της αργίλου - που χρησιμοποιείται για την παρασκευή της βαφής των αγγείων όσο και μιας σχολαστικής διαδικασίας όπτησης σε συγκεκριμένες θερμοκρασίες.

Αργιλόχρωμα αυστηρών προδιαγραφών

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η βαφή των αττικών αγγείων είναι ουσιαστικά ένα αργιλόχρωμα -παρασκευάζεται δηλαδή από άργιλο. Οχι όμως από οποιαδήποτε άργιλο, όπως έχουν ανακαλύψει οι επιστήμονες. Οι κεραμείς της αρχαίας Αθήνας επέλεγαν με μεγάλη προσοχή την πρώτη ύλη τους ανάλογα με το αποτέλεσμα που ήθελαν να επιτύχουν - πράγμα που σημαίνει ότι γνώριζαν πολύ καλά τις ιδιότητές της - και αυτό φαίνεται ακόμη και από το γεγονός ότι χρησιμοποιούσαν διαφορετική άργιλο για τη βαφή και διαφορετική για το σώμα των αγγείων τους.

Για να δώσει η βαφή το επιθυμητό άψογο μελανό υάλωμα, η πρώτη ύλη της έπρεπε να είναι μια άργιλος πλούσια σε αργιλικά ορυκτά, σίδηρο και κάλιο και φτωχή σε οξείδια του ασβεστίου (έτσι μόνο μπορούσε να παραγάγει τις αντιδράσεις που οδηγούν στον σχηματισμό του μαγνητίτη). Παράλληλα έπρεπε όταν αναμειγνυόταν με νερό να σχηματίζει ένα κολλοειδές αιώρημα (ένα αιώρημα με κόκκους μικρότερους των 0,3 μικρών που θεωρητικά μένει εν αιωρήσει επ' άπειρον). Το αιώρημα αυτό όταν συμπυκνωνόταν έδινε μια υπέρλεπτη «αργιλική βαφή» (έναν «μπαντανά», όπως το λένε παραδοσιακά κεραμείς και αγγειοπλάστες) με την οποία διακοσμούνταν τα αγγεία που είχαν πλαστεί στον τροχό και στη συνέχεια ψήνονταν με μια πολύ συγκεκριμένη διαδικασία και σε πολύ συγκεκριμένες θερμοκρασίες.

Τριπλό ψήσιμο σε διαφορετικές θερμοκρασίες

Η διαδικασία της όπτησης περιλάμβανε τρία στάδια: οξείδωσης, αναγωγής και πάλι οξείδωσης, όπως θα σας πουν οι ειδικοί. Στο πρώτο στάδιο της οξείδωσης ανέβαζαν τη θερμοκρασία του φούρνου με την παροχή οξυγόνου: ο θάλαμος όπου ψήνονταν τα αγγεία επικοινωνούσε με το κάτω μέρος, όπου καίγονταν τα ξύλα, ενώ ένα άνοιγμα από επάνω άφηνε να φύγουν τα αέρια που παράγονταν από την καύση. Οταν έφθαναν στην επιθυμητή θερμοκρασία και η βαφή άρχιζε να υαλοποιείται, σφράγιζαν τον κλίβανο διακόπτοντας την παροχή οξυγόνου και μειώνοντας με τον τρόπο αυτόν τη θερμοκρασία.

Σε αυτό το στάδιο, της αναγωγής, σχηματίζονται οι νανοκρύσταλλοι του μαγνητίτη και παράγεται το μαύρο χρώμα. Η τελική φάση της οξείδωσης, όπου ανέβαινε και πάλι η θερμοκρασία, ήταν απαραίτητη για να επιτευχθεί η χρωματική αντίθεση του μελανού πάνω στο ερυθρό υπόβαθρο. «Στο στάδιο της οξείδωσης έχουμε το οξείδιο του τρισθενούς σιδήρου, τον αιματίτη, που είναι κόκκινο. Στο στάδιο της αναγωγής δημιουργείται ένας σπινέλιος, ο μαγνητίτης, που έχει θέσεις δισθενούς και τρισθενούς σιδήρου και είναι μαύρος, ενώ παράλληλα το στρώμα της βαφής υαλοποιείται» εξηγεί η κυρία Αλούπη. «Στο τελευταίο στάδιο της επανοξείδωσης χρειάζεται προσοχή ώστε να μην ανέβει πολύ η θερμοκρασία γιατί το υάλωμα θα ξανακοκκινίσει».

Μάτι-θερμόμετρο!

Το εύρος θερμοκρασιών για το οποίο μιλάμε είναι πολύ μικρό. «Η καλύτερη ποιότητα αυτού του υλικού επιτυγχάνεται σε θερμοκρασίες από 880 ως 950 βαθμούς» τονίζει η ερευνήτρια. Πώς μπορούσαν στην αρχαιότητα, χωρίς θερμόμετρα και θερμοστάτες, να υπολογίσουν τη θερμοκρασία του φούρνου με τόση ακρίβεια; Με το μάτι, μας απαντά η ειδικός, και αυτός ήταν ένας λόγος για τον οποίο η δουλειά του «ψήστη» σε ένα εργαστήριο κεραμικής ήταν πολύ σημαντική: «Αν μιλήσετε με παραδοσιακούς κεραμίστες, που έψηναν σε φούρνο με ξύλα, ξέρουν πολύ καλά τις κατάλληλες θερμοκρασίες από τη λεγόμενη ακτινοβολία μέλανος σώματος - την ακτινοβολία που εκπέμπει ένα σώμα όταν πυρακτώνεται. Ο έμπειρος κεραμέας από το χρώμα του φούρνου καταλαβαίνει ποια είναι η κατάλληλη θερμοκρασία. Στους 720 με 730 βαθμούς ο φούρνος γίνεται πορτοκαλί, στους 800 αρχίζει και κοκκινίζει και μετά αρχίζει να ασπρίζει. Στους 950 βαθμούς ο φούρνος λάμπει εσωτερικά. Στους 1.000 είναι κατάλευκος».

Ολα αυτά υποδηλώνουν ότι οι αρχαίοι κεραμείς της Αττικής δεν διέθεταν μόνο ταλέντο αλλά και ένα πολύ υψηλό επίπεδο τεχνολογίας. «Και ένα τέτοιο υψηλό επίπεδο δείχνει συνειδητότητα και στην επιλογή των υλικών τους και αυτό δεν φαίνεται μόνο στη βαφή αλλά και στα υλικά που χρησιμοποιούσαν για το σώμα. Είναι τυποποιημένα και για τον λόγο αυτό θα πρέπει ίσως να σκεφτόμαστε μια κεντρική διάθεση» υπογραμμίζει η κυρία Αλούπη.

Ενα χώμα για πηλό και για... τσιμέντο

Αυτή η λίμνη του Πανάκτου, σε μια έκταση μεταξύ Αττικής και Βοιωτίας που σήμερα εκμεταλλεύεται ο όμιλος Τιτάν, αποτέλεσε πηγή αργίλου για το μαύρο υάλωμα των αττικών αγγείων.

Ειδικά η άργιλος της βαφής έπρεπε να είναι μια ιλλιτική άργιλος, πλούσια σε οξείδια του σιδήρου, με χαμηλό ασβέστιο και χωρίς οργανικά υλικά ή μαρμαρυγία. Λαμβάνοντας υπόψη τα χαρακτηριστικά αυτά η ερευνήτρια προσπάθησε να εντοπίσει στην Αττική κοιτάσματα με κοκκινοχώματα από τα οποία θα μπορούσε να προέρχεται: ένας «υποψήφιος» εντοπίστηκε σε μια λίμνη στο οροπέδιο του Πανάκτου, μεταξύ Αττικής και Βοιωτίας, σε μια έκταση που σήμερα εκμεταλλεύεται η τσιμεντοβιομηχανία Τιτάν. Για να πιστοποιηθεί ωστόσο η προέλευση της αργίλου από ένα συγκεκριμένο μέρος πρέπει να γίνει σύγκριση ιχνοστοιχείων σε αρχαία και σύγχρονα δείγματα - κάτι το οποίο με τις υπάρχουσες τεχνικές δεν φαινόταν μέχρι πρότινος εφικτό.

Σε μια πρόσφατη συνεργασία με τους ερευνητές του εργαστηρίου του επιταχυντή ATOMKI-HAS της Ουγγαρίας οι κυρίες Αλούπη και Αρτεμη Χαβιαρά, η οποία κάνει τη διδακτορική διατριβή της στη «Θέτις» στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος Marie-Curie NARNIA, κατόρθωσαν να προχωρήσουν σε μια πρώτη ανάλυση δειγμάτων όχι μόνο από το Πάνακτο, αλλά και από την Ανατολική Αττική, το Μαρκόπουλο, το Κορωπί και άλλες γύρω περιοχές. «Μόλις πρόσφατα βγήκαν τα πρώτα αποτελέσματα» λέει η ειδικός. «Εχουμε αναλύσει 45 δείγματα, αρχαία και νέα, και βλέπουμε πώς αυτά ομαδοποιούνται. Δείχνουν ότι υπάρχουν παραπάνω από μία τοποθεσίες που μας δίνουν καλής ποιότητας υάλωμα, το οποίο είναι συγκρίσιμο με τα αρχαία ως προς τα ιχνοστοιχεία, και τώρα είμαστε στο στάδιο που πρέπει να αυξήσουμε τη στατιστική μας».

Συνθέτοντας αυτές τις πληροφορίες, σε συνδυασμό και με άλλες έρευνες (μια εγκατάσταση πιθανώς παραγωγής αργιλόμαζας που έχει ανασκαφεί στον Αγιο Κοσμά από τη Β' ΕΠΚΑ πιστεύεται π.χ. ότι μάλλον τροφοδοτούσε τους κεραμείς από τη Μυκηναϊκή εποχή για να φτιάξουν μεγάλα αγγεία σε σχήμα «μπανιέρας» που διετίθεντο στον Αργοσαρωνικό), ίσως σε λίγο να έχουμε στα χέρια μας έναν πολύτιμο για τους αρχαιολόγους και για όσους ασχολούνται με την πιστοποίηση της αυθεντικότητας «χάρτη του πηλού» της αρχαίας Αττικής. Ενός πηλού ο οποίος δεν έπαιξε καθοριστικό ρόλο μόνο στη βαφή, αλλά και στο σώμα και στον συνδυασμό τους. Γιατί όπως μας λέει η κυρία Αλούπη, οι απόπειρες αγγείων με σώμα από πηλό από άλλες περιοχές (π.χ. την Κόρινθο) τις περισσότερες φορές δεν δίνουν το κατάλληλο «υπόστρωμα»: η βαφή δεν εφαρμόζει καλά σε αυτά και ξεφλουδίζει.

Από το Ιράκ ως τη Γερμανία

Ανάλογα προβλήματα φαίνεται ότι αντιμετώπιζαν και οι σύγχρονοί τους τεχνίτες - ή καλλιτέχνες; - όταν προσπαθούσαν να μιμηθούν τα αγγεία των αθηναίων κεραμέων. Το εγχείρημα - το οποίο ουδέποτε πέτυχε - δεν αποτελούσε μόνο ζήτημα γοήτρου αλλά και μεγάλου εμπορικού κέρδους. Με τον ερυθρόμορφο ρυθμό οι Αθηναίοι εισήγαγαν όπως μας λέει ο Δημήτρης Παλαιοθόδωρος, επίκουρος καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, μια καινοτομία η οποία τους χάρισε την απόλυτη κυριαρχία στις αγορές του εξωτερικού και ιδιαίτερα στις πλούσιες αγορές της Ιταλίας. «Ο ερυθρόμορφος ρυθμός φαίνεται να είχε μεγάλη επιτυχία σε όλες τις αγορές όπου δραστηριοποιήθηκε το εμπόριό του εκτός από αυτές της Ελλάδας, όπου οι πελάτες φαίνεται ότι ήταν πιο συντηρητικοί και για μεγάλο χρονικό διάστημα συνέχισαν να προτιμούν τον μελανόμορφο» αναφέρει.

Οι πληροφορίες που υπάρχουν σχετικά με το εμπόριο αυτό καθαυτό είναι περιορισμένες, όμως οι αρχαιολόγοι εικάζουν ότι στο εξωτερικό οι έμποροι θα πρέπει πολλές φορές να πουλούσαν τα περιζήτητα αγγεία πολύ πιο ακριβά από ό,τι τα αγόραζαν - πρακτική που άλλωστε συνεχίζεται ως τις μέρες μας. Μέχρι πού έφθανε η «γοητεία» τους; «Εχουν βρεθεί από το Ιράκ ως τη Γερμανία» λέει ο κ. Παλαιοθόδωρος. «Εχουν βρεθεί στη Βαγδάτη, στη Σαξονία, στη Γεωργία, στον Εύξεινο Πόντο, ως το Σουδάν. Οπου υπήρχαν διαδρομές, δηλαδή σε όλη τη Μεσόγειο και σε μεγάλο μέρος της ενδοχώρας της Μεσογείου. Και είναι χαρακτηριστικό ότι όταν η Αθήνα ήταν σε πόλεμο, ας πούμε με την Περσική Αυτοκρατορία, οι εχθροί της συνέχιζαν να αγοράζουν τα αγγεία της».

Σήμερα φυσικά δεν μπορεί να μιλάει κανείς για αγοραστές, όμως οι θαυμαστές των ελληνικών αγγείων έχουν εξαπλωθεί σε όλη την υφήλιο, κάτι το οποίο η κυρία Αλούπη θεωρεί απολύτως δικαιολογημένο. «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα αττικά αγγεία κατέχουν μια ιδιαίτερη θέση στην ιστορία της "κεραμικής τέχνης"» λέει. «Αν μπορούσαμε να βγούμε τελείως έξω από την Ιστορία, την αρχαιολογία, από το γεγονός ότι είμαστε Ελληνες, ότι έχει πήξει το μάτι μας να τα βλέπουμε σε όλα τα μουσεία, στα βιβλία, στην τουριστική αγορά, αν βγαίναμε τελείως έξω και ήμασταν ας πούμε Γιαπωνέζοι και τα βλέπαμε για πρώτη φορά, δεν θα λέγαμε "Μα τι καταπληκτικά κόμικ είναι αυτά!";».

Αρχαίο πυρέξ υψηλής τεχνολογίας

Η εξαιρετική ποιότητα των αττικών αγγείων, όπως και τα άλλα σπουδαία δείγματα κεραμικής που προηγήθηκαν, οφείλεται για τον Βασίλη Κυλίκογλου, ερευνητή Α' στο Ινστιτούτο Επιστήμης Υλικών του ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος, σε μια μακρά παράδοση που μεταδιδόταν επί χιλιετίες και βελτιωνόταν από γενιά σε γενιά. Στο εργαστήριό του ο ερευνητής μελετά τα αρχαία κεραμικά από την άποψη των θερμικών και μηχανικών ιδιοτήτων τους. Στόχος, μεταξύ άλλων, η ανάπτυξη νέων δομικών υλικών. «Εξετάζουμε τις διάφορες συνταγές που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι για να κατασκευάσουν κεραμικά ανάλογα με τη χρήση στην οποία θα τα υπέβαλλαν» λέει. «Οι κυριότερες χρήσεις έντονης καταπόνησης ενός κεραμικού είναι είτε όταν χρησιμοποιείται ως μεταφορικό αγγείο, όπως είναι οι αμφορείς, είτε σε διαδικασίες που έχουν να κάνουν με τη φωτιά - δηλαδή μεταλλουργία, όπτηση και προετοιμασία φαγητού».

Οι αρχαίοι κεραμείς χρησιμοποιούσαν διαφορετικές αργίλους ανάλογα με τη χρήση για την οποία προοριζόταν το αγγείο και τις εμπλούτιζαν καταλλήλως. «Εβαζαν μέσα στον πηλό εγκλείσματα σε ποσότητα και μέγεθος που καθιστούσαν τα κεραμικά κατάλληλα για τη χρήση που ήθελαν». Για να επιτύχουν αμφορείς που ήταν ανθεκτικοί στις προσκρούσεις και δεν έσπαζαν εύκολα κατά τη μεταφορά των προϊόντων, π.χ. με τα πλοία, χρησιμοποιούσαν άμμο. «Ετσι» λέει ο κ. Κυλίκογλου «υξάνεται η ανθεκτικότητα, ακόμη και αν χτυπηθούν μπορεί να δημιουργηθεί μια μικρή ρωγμή, αλλά αυτή η ρωγμή δεν θα διαδοθεί, όπως στο γυαλί». Η αντοχή στη φωτιά, σε κεραμικά που θα χρησιμοποιούνταν για τη μαγειρική ή για τη χύτευση μετάλλων, απαιτούσε πιο «μελετημένη» τεχνική.

Κατ' αρχήν, ανάλογα με το αν ήθελαν το κεραμικό να «ανεβάζει» τη θερμοκρασία γρήγορα ή να την «κρατάει» (και να σιγοψήνει, ας πούμε, αν ήταν μια χύτρα), χρησιμοποιούσαν άργιλο που περιείχε ασβέστιο. Για να δώσουν μεγαλύτερη πυραντοχή πρόσθεταν στον πηλό εγκλείσματα από χαλαζία, αστρίους ή φυλλίτες. «Τα τελευταία εγκλείσματα ήταν πεπλατυσμένα» διευκρινίζει ο ειδικός. «Αυτά τα πεπλατυσμένα σαν φύλλα εγκλείσματα αν τα πλάσει ο κεραμέας προσανατολίζονται παράλληλα με τα τοιχώματα και έτσι δρουν ως θερμομόνωση. Επαιρνε λίγο παραπάνω η χύτρα να ζεσταθεί, όμως διατηρούσε τη θερμοκρασία της για πάρα πολύ χρόνο».

Στο ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος οι διαπιστώσεις αυτές δεν περιορίζονται απλώς σε μια καλή γνώση του παρελθόντος, αλλά «περνούν» και στο μέλλον, αφού χρησιμοποιούνται ως βάση για την ανάπτυξη νέων υλικών «Μια εφαρμογή, έχουμε και ένα πρόγραμμα γι' αυτό, είναι ότι προσπαθούμε να δημιουργήσουμε κονιάματα» εξηγεί ο κ. Κυλίκογλου. «Εγκλείουμε μέσα θραύσματα κεραμικών τα οποία όμως δεν είναι τυχαία, δεν παίρνουμε δηλαδή οποιοδήποτε κεραμικό - αν πάρει κάποιος π.χ. τούβλα και τα σπάσει δεν θα έχει το ίδιο αποτέλεσμα. Γνωρίζοντας από την αρχαία τεχνολογία σε ποια θερμοκρασία το κεραμικό έχει τις καλύτερες ιδιότητες, προσδίδουμε στα κονιάματα αυτά καλύτερες αντοχές κατά το πήξιμο, γιατί δημιουργούνται υδραυλικές φάσεις ανάμεσα στο κεραμικό και στον ασβέστη, αλλά και καλύτερες θερμομονωτικές ιδιότητες».

Τα «καλά» σερβίτσια

Αναθηματικός πίνακας από τα Πεντεσκούφια της Κορίνθου: η δουλειά του «ψήστη» ήταν πολύ σημαντική για την τελική ποιότητα του αγγείου.

Αν σήμερα τα «ντιζάιν» σκεύη σας φέρουν την υπογραφή του οίκου Alessi και τα σερβίτσια σας αυτή του Versace ή του Armani, κάποτε τα πράγματα λειτουργούσαν αντίστροφα: οι αρχαίοι κάτοικοι της Ιταλίας, και περισσότερο από όλους οι Ετρούσκοι, δεν διανοούντο «καλό» συμπόσιο χωρίς τα απαραίτητα ερυθρόμορφα αττικά αγγεία. «Ηταν τα δικά μας αντίστοιχα σκεύη πολυτελείας» λέει μιλώντας στο «Βήμα» ο Μιχάλης Τιβέριος, ακαδημαϊκός και καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. «Είχαν τα καθημερινά σερβίτσια και είχαν και τα σερβίτσια για τις επίσημες εκδηλώσεις του σπιτιού - π.χ. για ένα συμπόσιο. Δεν είναι τυχαίο ότι τα περισσότερα σχήματα που εξάγονταν σχετίζονται με το συμπόσιο ως προς τη χρήση τους».

Πέρα από τα συμπόσια, τα αττικά αγγεία πολυτελείας αποτελούσαν επίσης πρώτης τάξεως αναθήματα σε ιερά αλλά και φόρο τιμής για τους νεκρούς. «Τα έβαζαν στους τάφους των αγαπημένων τους προσώπων αφού πίστευαν ότι η ζωή συνεχίζεται και επομένως θα τους ήταν χρήσιμα στον άλλο κόσμο» εξηγεί ο ακαδημαϊκός. Οπως διευκρινίζει, τα περισσότερα αγγεία που έχουν βρεθεί σε τάφους είναι μεταχειρισμένα. «Φέρουν σαφή ίχνη χρήσης που σημαίνει ότι τα χρησιμοποιούσε εν ζωή ο νεκρός - ή οι οικείοι του - και όταν πέθανε τα έβαλαν στον τάφο. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που αγγεία ολοκαίνουργια - "τσίλικα" ας μου επιτραπεί η έκφραση - πήγανε κατ' ευθείαν στον τάφο, ως κτέρισμα. Πιθανόν να πρόκειται για περιπτώσεις κατά τις οποίες οι συγγενείς του νεκρού συνέβαινε να μην διέθεταν κατά τη στιγμή του θανάτου του αγγεία πολυτελείας. Ετσι του αγόραζαν καινούργια».

Τα αττικά ερυθρόμορφα αγγεία κυριάρχησαν στις διεθνείς αγορές από τις τελευταίες δεκαετίες του 6ου ως τα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ.. Ωστόσο οι Αθηναίοι κεραμείς σε πολύ λίγες περιπτώσεις κέρδισαν χρήμα και κοινωνική αναγνώριση. «Το επάγγελμα του κεραμέα δεν ήταν ποτέ προσοδοφόρο» μας λέει ο κ. Τιβέριος. «Αν έχετε διαβάσει συνεντεύξεις παλιών σιφνίων τσουκαλάδων, πολλοί λένε ότι καμία κοπέλα του νησιού δεν ήθελε να τους παντρευτεί. Ε, κάτι τέτοιο συνέβαινε συνήθως και στην αρχαιότητα».

Οι κεραμείς της Αττικής που δεν ήταν δούλοι ή μέτοικοι αλλά Αθηναίοι πολίτες μάλλον ανήκαν, τις περισσότερες φορές, στις χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις των θητών και των ζευγιτών. «Η κακή εικόνα του επαγγέλματος του κεραμέα φαίνεται ότι δεν ίσχυε για την Αθήνα στα τέλη του 6ου και στις αρχές του 5ου αιώνα π.Χ.. Είναι η εποχή που αθηναίοι κεραμείς προσφέρουν πανάκριβα αναθήματα επάνω στην Ακρόπολη» προσθέτει ο καθηγητής. «Τα χρόνια αυτά πρέπει να μοσχοπουλούσαν τα προϊόντα τους στους Ετρούσκους. Είναι η μόνη περίοδος όπου φαίνεται ότι απέκτησαν όχι μόνο χρήμα αλλά και κοινωνική αναγνώριση αφού εκτός των άλλων συναναστρέφονταν και γνωστά πρόσωπα της αθηναϊκής κοινωνίας όπως ο γνωστός στρατηγός Λέαγρος».

Από τον Wedgwood στο Calgon

Ο μεγάλος άγγλος κεραμέας Τζοσάια Γουέτζγουντ - ιδρυτής του γνωστού οίκου πορσελάνης - ήταν από τους πρώτους που μελέτησαν και προσπάθησαν να αναπαραγάγουν τα αττικά αγγεία. Παρά τις ενδελεχείς προσπάθειές του ο Γουέτζγουντ τελικά δεν το πέτυχε. Αντ' αυτού παρήγαγε τους λεγόμενους «black basalts», σήμερα αγγεία συλλεκτικά και πανάκριβα που αποτελούν σήμα κατατεθέν του οίκου Wedgwood.

Ο αμερικανός χημικός Τζόζεφ Νομπλ από την πλευρά του πρότεινε στη δεκαετία του 1960 μια συνταγή παραγωγής μαύρου υαλώματος με… Calgon, η οποία κυριάρχησε επί τρεις και πλέον δεκαετίες, ιδιαίτερα στον αγγλόφωνο κόσμο. Κατά καιρούς διάφοροι - κυρίως αρχαιολόγοι και κεραμείς - έχουν υποστηρίξει ότι για να φτιάξουν τη βαφή τους οι αθηναίοι κεραμείς πρόσθεταν διάφορα «εξωτικά» υλικά - από στάχτη φυτών και τριμμένα κόκαλα ως ούρα ή αίμα ζώων. Η κυρία Αλούπη απορρίπτει όλες αυτές τις συνταγές, αφού τις δοκίμασε σχολαστικά κατά τη διάρκεια της διατριβής της στο ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος περίπου πριν από 20 χρόνια. Οι περισσότερες - όπως του Νομπλ - δεν δίνουν αποτέλεσμα όμοιας σύστασης με το πρωτότυπο ενώ όσες επιτυγχάνουν κάτι σχετικά κοντινό απαιτούν καλά ελεγμένες εργαστηριακές συνθήκες. «Μου είναι δύσκολο να φανταστώ ότι δίπλα σε κάθε αρχαίο εργαστήριο κεραμικής υπήρχε και ένα μικρό χημείο» λέει. Η μόνη τεχνική που ως τώρα φαίνεται να επιτυγχάνει πανομοιότυπο αποτέλεσμα ως προς τη σύσταση και την ποιότητα είναι η χρήση βαφής απλώς και μόνο με νερό και άργιλο σωστά επιλεγμένη από συγκεκριμένα σημεία της Αττικής. «Και αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να εξηγήσουμε γιατί το υλικό έχει πάντα σταθερή χημική σύσταση» τονίζει η ερευνήτρια. «Η σταθερή σύσταση του τελικού προϊόντoς ισοδυναμεί με σταθερή χρήση πρώτων υλών και σχολαστική και ακριβή διαδικασία επεξεργασίας τους. Και ποιος μπορεί να το κάνει αυτό καλύτερα από την ίδια τη φύση;»

ΠΗΓΗ:Science

«Οι 10 στρατηγικές χειραγώγησης των μαζών» - Μάθετε πως σας δουλεύουν, διαδώστε το

Το κείμενο «οι 10 στρατηγικές χειραγώγησης των μαζών» κυκλοφορεί μαζικά στο Διαδίκτυο σε διάφορες γλώσσες και αποδίδεται στον αμερικανό φιλόσοφο Noam Chomsky. Στις αρχές του 2010, μεταφράζεται και στα ελληνικά, δημοσιεύεται σε πολλά μπλόγκς και οι αναρτήσεις και τα likes δίνουν και παίρνουν. Το συγκεκριμένο κείμενο σε χρόνο ρεκόρ ανακηρύσσεται σ’ ένα από τα πιο δημοφιλή κείμενα της παγκόσμιας μπλογκόσφαιρας.

1. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ


Το θεμελιώδες στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής που έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω της τεχνικής του κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών.

«Διατηρήστε την προσοχή του κοινού αποσπασμένη, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμάλωτη θεμάτων που δεν έχουν καμία σημασία. Διατηρήστε το κοινό απασχολημένο, τόσο πολύ ώστε να μην έχει καθόλου χρόνο για να σκεφτεί – πίσω στο αγρόκτημα, όπως τα υπόλοιπα ζώα» (απόσπασμα από το κείμενο: Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

2. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΛΥΣΕΩΝ

Αυτή η μέθοδος καλείται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Δημιουργείται ένα πρόβλημα, μια προβλεφθείσα «κατάσταση» για να υπάρξει μια κάποια αντίδραση από τον κόσμο, με σκοπό αυτός ο ίδιος να ορίσει τα μέτρα που η εξουσία θέλει να τον κάνει να δεχτεί. Για παράδειγμα: Αφήνεται να ξεδιπλωθεί και να ενταθεί η αστική βία ή οργανώνονται αιματηρές επιθέσεις που αποσκοπούν στο να απαιτήσει ο κόσμος νόμους ασφαλείας και πολιτικές εις βάρος της ελευθερίας. Ή ακόμα: Δημιουργούν μία οικονομική κρίση ώστε να γίνει αποδεκτή ως αναγκαίο κακό η υποχώρηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών.

3. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΔΙΑΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ

Για να γίνουν αποδεκτά τα διάφορα απαράδεκτα μέτρα, αρκεί η σταδιακή εφαρμογή τους, λίγο λίγο, επί συναπτά έτη. Κατά αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν τις δεκαετίες του ΄80 και ΄90 οι δραστικά νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός): ανύπαρκτο κράτος, ιδιωτικοποιήσεις, ανασφάλεια, ελαστικότητα, μαζική ανεργία, μισθοί που δεν εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, τόσες αλλαγές που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση αν είχαν εφαρμοστεί μονομιάς.

4. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΒΟΛΗΣ

Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσουν ως «επώδυνη και αναγκαία», εξασφαλίζοντας τη συγκατάβαση του λαού τη δεδομένη χρονική στιγμή και εφαρμόζοντάς τη στο μέλλον. Είναι πιο εύκολο να γίνει αποδεκτή μια μελλοντική θυσία απ’ ό,τι μία άμεση. Κατά πρώτον επειδή η προσπάθεια δεν καταβάλλεται άμεσα και κατά δεύτερον επειδή το κοινό, η μάζα, πάντα έχει την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «τα πράγματα θα φτιάξουν στο μέλλον» και ότι οι απαιτούμενες θυσίες θα αποφευχθούν. Αυτό δίνει περισσότερο χρόνο στο κοινό να συνηθίσει στην ιδέα των αλλαγών και να τις αποδεχτεί με παραίτηση όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου.

5. ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ ΛΟΓΟΥ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΑΝ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν λόγο, επιχειρήματα, προσωπικότητες και τόνο της φωνής, όλα ιδιαίτερα παιδικά, πολλές φορές στα όρια της αδυναμίας, σαν ο θεατής να ήταν μικρό παιδάκι ή διανοητικά υστερημένος.Όσο περισσότερο θέλουν να εξαπατήσουν το θεατή τόσο πιο πολύ υιοθετούν έναν παιδικό τόνο. Γιατί; «Αν κάποιος απευθύνεται σε ένα άτομο σαν αυτό να ήταν 12 χρονών ή και μικρότερο, αυτό λόγω της υποβολής είναι πολύ πιθανό να τείνει σε μια απάντηση ή αντίδραση απογυμνωμένη από κάθε κριτική σκέψη, όπως αυτή ενός μικρού παιδιού» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

6. ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

Η χρήση του συναισθήματος είναι μια κλασική τεχνική προκειμένου να επιτευχθεί βραχυκύκλωμα στη λογική ανάλυση και στην κριτική σκέψη των ατόμων. Από την άλλη, η χρήση των συναισθημάτων ανοίγει την πόρτα για την πρόσβαση στο ασυνείδητο και την εμφύτευση ιδεών, επιθυμιών, φόβων, καταναγκασμών ή την προτροπή για ορισμένες συμπεριφορές.

7. Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ

Κάντε το κοινό να είναι ανήμπορο να κατανοήσει τις μεθόδους και τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο και τη σκλαβιά του… «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που δίνεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι η φτωχότερη και μετριότερη δυνατή, έτσι ώστε το χάσμα της άγνοιας μεταξύ των κατώτερων και των ανώτερων κοινωνικών τάξεων να είναι και να παραμένει αδύνατον να γεφυρωθεί» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

8. ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ

Προωθήστε στο κοινό την ιδέα ότι είναι της μόδας να είσαι ηλίθιος, χυδαίος και αμόρφωτος…

9. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΝΟΧΗΣ

Κάντε τα άτομα να πιστέψουν ότι αυτά και μόνον αυτά είναι ένοχα για την κακοτυχία τους, εξαιτίας της ανεπάρκειας της νοημοσύνης τους, των ικανοτήτων ή των προσπαθειών τους.Έτσι, τα άτομα αντί να εξεγείρονται ενάντια στο οικονομικό σύστημα, υποτιμούν τους εαυτούς τους και νιώθουν ενοχές, κάτι που δημιουργεί μια γενικευμένη κατάσταση κατάθλιψης, της οποίας απόρροια είναι η αναστολή της δράσης… Και χωρίς δράση, δεν υπάρχει επανάσταση.

10. ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠ’ Ο,ΤΙ ΑΥΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ

Κατά τα τελευταία 50 χρόνια, η ταχεία πρόοδος της επιστήμης έχει δημιουργήσει ένα αυξανόμενο κενό μεταξύ των γνώσεων του κοινού και εκείνων που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι κυρίαρχες ελίτ. Χάρη στη βιολογία, στη νευροβιολογία και στην εφαρμοσμένη ψυχολογία, το σύστημα έχει επιτύχει μια εξελιγμένη κατανόηση των ανθρώπων, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Το σύστημα έχει καταφέρει να γνωρίζει καλύτερα τον «μέσο άνθρωπο» απ’ ό,τι αυτός γνωρίζει τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις το σύστημα ασκεί μεγαλύτερο έλεγχο και μεγάλη εξουσία πάνω στα άτομα, μεγαλύτερη από αυτήν που τα ίδια ασκούν στους εαυτούς τους.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΟΙ ΠΛΑΝΕΣ ΤΗΣ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

Η άλλη διάσταση της σαπίλας ονομάζεται Πανθρησκεία. Η Νέα Τάξη έχει δικό της ιερατείο, με αρχιερείς τα αξιοθρήνητα αφεντικά της, και ιερείς και διακόνους τους προσκυνημένους πολιτικούς που ανακάλυψαν ότι τα πάθη τους καλύπτονται καλύτερα από τους Νεοταξίτες, παρά από την παλιά παραδοσιακή σχέση πολιτικής εξουσίας και λαού. Εδώ ο λαός είναι ζώα για σφάξιμο.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ  VIDEO

ΠΗΓΗ: ΑΝΤΙ- ΝΕΟΤΑΞΙΤΕΣ/http://Azezalon

1821: Μύθος η θαύμα; Παροιμίες και φράσεις του λαού - 1453μ.Χ έως και σήμερα- Τι μας εξιστορούν;

25 Μαρτίου 1821
Συμβολική ημερομηνία έναρξης της ελληνικής επανάστασης.
Ο επίσκοπος Παλαιών Πατρών Γερμανός ορκίζει τους επαναστάτες στη Μονή της Αγίας Λαύρας. Οι επαναστάτες είχαν εισέλθει από τις 23 Μαρτίου στην πόλη των Πατρών και κήρυξαν την επανάσταση στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Παπαφλέσσας και ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης απελευθερώνουν την Καλαμάτα από τους Τούρκους. 

Μας αφήνει άναυδους ο θυμόσοφος λόγος του λαού. Ακόμη και σήμερα που το ιστορικό του υπόβαθρο χάνεται ανεπίγνωστο,. Ο παροιμιώδης λόγος εξακολουθεί να ακούγεται από νεότερους και παλαιότερους.

<<Τουρκον ειδές, άσπρα ( νόμισμα) θέλει>>,

λέει ο λαός για τους φιλοχρήματους και  άπληστους ανθρώπους. Σ’ όλη την οθωμανοκρατια τίποτα δεν γίνονταν αν δεν δίνονταν το << μπαξις>>, από τις άπλες, καθημερινές κινήσεις, όπως να πάρει άδεια  να περάσει ο χριστιανός για την εκκλησία προσπερνώντας τον γενίτσαρο, που καρτερούσε στα σταυροδρόμια για να ταπεινώσει τους ραγιάδες, μέχρι την ανάληψη των δημοσιων αξιωμάτων – υπηρεσιών, που εξαγοράζονταν αδρότατα.

<< Για να ζήσει κάποιος ανάμεσα στους Τούρκους και ανταποκριθεί στις ανάγκες του, οφείλει , μόλις μπει στην επικράτεια τους, ν’ ανοίξει αμέσως το βαλάντιο του και να μην το κλείσει πριν φύγει>>. Γράφει στα 1591 ο Τσέχος διπλωμάτης  W.W.von Mitrowitz.

Οι σπαχήδες τιμαριούχοι, που εισέπρατταν τον φόρο σε χρήμα και είδος από τα χωριά που κατείχαν, μερικές φορές έφταναν στα άκρα , αρπάζοντας τα πάντα, κότες, φρούτα, χρήμα, ώστε οι χωρικοί μόλις που είχαν λίγο ψωμί. Κι έμεινε η παροιμία:

<< όπου γάιδαρος πεινά,  βρίσκει ο Έλλην να χορτάσει>>.

 Την παράλογη φορολόγηση των ψαράδων της λίμνης των Ιωαννίνων επί Αλή πάσα, απηχεί η παροιμία:

<< φάτε ματιά ψάρια και κοιλία περίδρομο>>.

Οι ψαράδες όφειλαν να πληρώνουν ένα γρόσι ανά οκα ψάρια, ποσό υπέρογκο. Και μη έχοντας να πληρώσουν, μπροστά στα έκπληκτα ματιά τους, άρπαζαν οι άνθρωποι του Αλη όλη την ψαρια. Κι οι φτωχοί ψαράδες έτρωγαν μονό με τα ματιά……

Για να σώσουν τα παιδιά τους  οι Έλληνες από το φόρο του αίματος, το φοβερό παιδομάζωμα, τα πάντρευαν  σε μικρή ηλικία η τα οδηγούσαν εξίσου μικρά στο μοναστήρι, γιατί και οι ιερωμένοι εξαιρούνταν από τη στρατολόγηση. Και συμβούλευαν :

<<Η μικρός μικρός παντρέψουν η μικρός καλογερέψου>>.

Για τους χριστιανούς ραγιάδες, οι Τούρκοι είχαν επινοήσει κάθε είδους φόρο. Από τους πιο παράξενους ήταν και ο φόρος για όσους ραγιάδες έτρεφαν μακριά κόμη, οι οποίοι έτσι

<< πλήρωναν τα μαλλιά της κεφαλης τους>>.

Ο κεφαλικός φόρος  έδωσε για τους ελαφρόμυαλους τη φράση:

<< τα μυαλά του και μια λίρα και του μπογιατζή ο κόπανος>>.

Ο Κιουλακ Βογιατζής, άνθρωπος άγριος, εισέπραττε τον κεφαλικό φόρο των Αθηναίων, μια χρυσή λύρα η δυο φλουριά κάθε εξάμηνο, απειλώντας τους μ’ ένα κόπανο. Για να έχουν το κεφάλι τους <<ήσυχο>>., οι ραγιάδες έπρεπε να πληρώσουν αμέσως. Καθώς όμως ο Βογιατζής δεν ξεχώριζε καλά τα νομίσματα, πολλοί τολμούσαν να τον ξεγελούν με μπρούτζινες δεκάρες καλά γυαλισμένες!

Υπέρβαιναν τις φοβερές  δυσκολίες οι υπόδουλοι καταφεύγοντας συχνά σε κατεργαριές……

Αλλά οι κατεργαριές δεν είναι παρά τα τεχνάσματα των κατεργάρηδων, των αλυσοδεμένων σκλάβων κωπηλατών στους πάγκους των κάτεργων, μικρών ιστιοφόρων πλοίων.

Κι όταν ο άνεμος έπεφτε, ηχούσε η φωνή

<< κάθε κατεργάρης στον πάγκο του>>,

για να συνεχίσει το κάτεργο ως κωπήλατο. Κι αν κάποιος ανυπότακτος

<< έκανε τον νταή>> η

<< άρχιζε τα <<νταηλίκια>>, δηλαδή τις παλληκαριές, << έβαζε το κεφάλι του στον τορβα>>. 

Τα κεφάλια των επισημότερων η των πιο επικίνδυνων θυμάτων αποστέλλονταν στον σουλτάνο, για να εκτεθούν έξω  από το σαράι. Πάντοτε σε τρίχινο τορβα αλειμμένο εσωτερικά με μέλι, για να συντηρούνται : 

η γνώση στην υπηρεσία της βαρβαρότητας…..

 Τουρκοκρατούμενοι οι Έλληνες, δεν είχαν μονό τους Τούρκους να αντιμετωπίσουν. Ο Λαμπρός Κατσώνης, τον Μάιο του 1790, είχε μόλις νικήσει τον τουρκικό στόλο κοντά στην Άνδρο, όταν τον πρόφτασε στόλος Αλγερινών και κατέστρεψε τα πλοία του. Και βγήκε ο πικρός λόγος :

<< σαν  σ’ αρέσει μπάρμπα- Λαμπρό , ξαναπέρνα από την Άνδρο>>.

Κι ενώ το << τουρκοπαιδευω>> σημαίνει τιμωρό σκληρότατα, αρκετές πικρές επικρεμαμενες απειλές θυμίζουν το τιμωρητικο πρωτόκολλο των Οθωμανών: 

<< θα σε γδάρω ζωντανό>>, 

<< θα φας ξύλο μετά μουσικής>> κ.α.

Αυτό το τελευταίο ήταν επινόηση του Αλή πάσα των Ιωαννίνων, που βασάνιζε τους δυστυχείς ραγιάδες υπό τους ήχους  πνευστών και τυμπάνων, για να μην ακούγονται οι οιμωγές. Την εκτέλεση των κατάδικων με απαγχονισμό η με ανασκολοπισμό θυμίζουν οι φράσεις :

<< άνθρωπος του σχοινιού και του παλουκιού>> ή

<< του παλουκιού και της φούρκας>>.

Απαξιώθηκες φράσεις όπως,

<< θα του κρεμάσουν τα κουδούνια>>,

θυμίζουν την διαπόμπευση, παλαιότερη πρακτική , με πολλές όμως οθωμανικές παραλλαγές. Μεταξύ αυτών και το κρέμασμα βαριάς μεγάλης  κουδούνας  η πολλών κουδουνιών απ’ τον τράχηλο του διαπομπευόμενου, τον οποίο έσερναν με το τσιγκέλι από την μύτη στους δρόμους περιπαίζοντας τον και χτυπώντας τα κουδούνια.

Και μόνον όποιος :

<< είχε μπάρμπα στην Κορώνη>>

κάποιο σημαίνον πρόσωπο μπορούσε να εξασφαλίσει, με πλούσια δώρα πάντα, κάποια χάρη, οποιαδήποτε. Κι αυτό, γιατί μπέης στην Κορώνη γινόταν κατά το έθιμο στενός συγγενής του Σουλτάνου. Κι έτσι ο πάσας της Τριπολιτσας,  γενικός διοικητής του Μόρια, δεν τολμούσε να παραβλέψει τις εισηγήσεις του.

Διαφορετικά όποιος δεν άντεχε τις καθημερινές ταπεινώσεις,

<< έβγαινε στο κλαρί>>.

Ο Θ. Κολοκοτρώνης είχε θεσπίσει τον

<< κλάδο( εξού  και κλαρί) των νεοφώτιστων>>,

στον οποίο ενέτασσε τους νέους που ζητούσαν κλέφτικη ζωή και τους εξασκούσε συστηματικά. Ενώ δεν έλειπαν και οι περιπτώσεις που μερικοί νεότεροι κλεφτές, σίγουροι για τις ικανότητες τους,

<< σήκωναν το δικό τους μπαϊράκι>> ( σημαία),

οργανώνοντας έτσι δικό τους καπετανάτο.

Ήταν μια ζωή ελεύθερη αλλά και γεμάτη κινδύνους και συχνά στοίχιζε:

<< κολοκοτρωνέικες αμαρτίες>>(= συμφορές ). 

Γράφει ο Τ. Βουρνας για τον Θ. Κολοκοτρώνη: <<…. Τελικά καταστάλαξε στην Ζάκυνθο. Είταν το έτος 1807.

Εκεί έκανε και τον λογαριασμό του αίματος που έδωσε η γένια του στον πρώτο γύρω του αγώνα: εικοσιπέντε Κολοκοτρωναίοι, αδέλφια και πρωτοξαδερφα, χωρίς να λογαριαστούν οι μακρινότεροι συγγενείς, ( που μαζυ μ’ αυτούς φτανανε τους εβδομήντα), δώνανε τη ζωή τους για τη λευτεριά της πατρίδας μέσα σε πενήντα χρόνια.

Πρώτη του δουλεία του Θοδωράκη να κάνει μνημόσυνο των σκοτωμένων. Ήρθε στην εκκλησία όλος ο λαός και μπροστά μπροστά οι Ρώσοι αξιωματικοί της κατοχής.

Ο Κολοκοτρώνης μπήκε στην εκκλησία κρατώντας στο κεφάλι του τον δίσκο με τα κόλλυβα. Κι όταν οι παπάδες άρχισαν να ψελλουν το << αιωνία η μνήμη>> ο λιονταρόψυχος κλέφτης δεν βάσταξε και τον πήραν  ποτάμι τα δάκρυα>>

Και θα είχαμε πολλά ακόμη να μνημονεύουμε εγκύπτοντας στους θησαυρούς της ίδιας της γλώσσας μας. Είναι πάντως χαρακτηριστικό ότι οι παγιωμένες κατά την Τουρκοκρατία φράσεις διηγούνται για τους ραγιάδες μονό βάσανο και παντοειδή αντίσταση. Πως λοιπόν ν’ αμφισβητήσει κάνεις; 

Δειτε το  video

ΠΗΓΗ:1821Παροιμιες και φρασεις του λαου,Σελ.156 – 161,Αθηνα Χ. Αλεξιου /http://www.youtube.com/watch?v=2tFJCqkmcgk&list=UUotgtBk9X0cYzMT7AbqMn9w&index=1&feature=plcp